Κουίζ για κυβερνητικούς λύτες

Θα ξεκινήσω τη σημερινή μου στήλη, με κάτι που μισώ να κάνω. Με ένα κουίζ. Θα ρωτήσω λοιπόν με όση ευπρέπεια μου επιτρέπει η αγωγή μου, αλλά και με όση δηκτικότητα απαιτείται, το ακόλουθο: Ποιο κυβερνητικό στέλεχος, εκ των πλέον γνωστών μελών της κυβέρνησης, εντοπίστηκε Κυριακή βράδυ κατά τις 8 στο καφέ ξενοδοχείου της συμπρωτεύουσας συνομιλούν με δύο κυρίους βαρέων βαρών, καταφανώς «βόρειας», και ίσως και λίγο ανατολικής, καταγωγής; Και γιατί όσοι είδαν το στέλεχος αυτό να αναμένει με αδημονία την έλευση των δύο «βόρειας» καταγωγής κυρίων, και μετά να συνομιλεί χαμηλόφωνα μαζί τους, συνέδεσαν αυτό το ραντεβού με τη μεγάλη αδημονία, έως και πρεμούρα, της κυβέρνησης να κλείσει το θέμα της πώλησης του 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης;

Αναγκαίες εξηγήσεις:

1. Το ξενοδοχείο είναι το υπέροχα ανακαινισμένο πλέον, Makedonia Pallas, του κυρίου Ιβάν Σαββίδη, ενός των τριών εταίρων της κοινοπραξίας Terminal Links, Deutsche Invest Equity Partners GmbH και Belterra Investments Ltd., στην οποία το ΤΑΙΠΕΔ έχει κατακυρώσει το 67% του ΟΛΘ.

2. Την Παρασκευή, προ του ραντεβού της Κυριακής που προαναφέρω, είχε ματαιωθεί η υπογραφή της συμφωνίας εξαγοράς, διότι η ρωσική τράπεζα Promsvyazbanκ, εκδότρια της εγγυητικής επιστολής της συναλλαγής, τέθηκε υπό την «προστασία» του ρωσικού κράτους ακριβώς την παραμονή της υπογραφής, γιατί αλλιώς θα κατέρρεε.

3. Αύριο, 21 του μηνός, είναι η νέα ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας μεταξύ πολιτείας και κοινοπραξίας για την πώληση του λιμανιού, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι θα προσκομισθεί έγκυρη εγγυητική επιστολή εκ μέρους της κοινοπραξίας.

Φυσικά θα αποφύγω ερωτήσεις του είδους αν η επίσκεψη του κυβερνητικού στελέχους στο ξενοδοχείο του κυρίου Σαββίδη ήταν εν γνώσει του Μεγάρου Μαξίμου ή επρόκειτο για μία πρωτοβουλία του κυβερνητικού στελέχους, το οποίο λογικά θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου τυχόν ναυάγιο της συμφωνίας. Θεωρώ δεδομένο το πρώτο. Το δεύτερο δημιουργεί εκ των πραγμάτων περίεργους συνειρμούς, τους οποίους δεν επιθυμώ καν να μεταφέρω στο χαρτί…

Ποιος θα κουραστεί

Προτιμώ, αντί για τους συνειρμούς, να μεταλαμπαδεύσω την ακατάβλητη κυβερνητική πίστη ότι «δεν θα τους περάσει των δικαστών», όπως ήδη από προχθές το βράδυ κοινολογήθηκε αυτή, μέσα από το ιδιαίτερα εμπνευσμένο σχόλιο του Μεγάρου Μαξίμου «να δούμε ποιος θα κουραστεί πρώτος», ως αντίδραση στη γνωστοποίηση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικραείας, η οποία ανατρέπει πλήρως την κυβερνητική πολιτική για το πόθεν έσχες.

Πιστός στη γραμμή αυτή, του «να δούμε ποιος θα κουραστεί πρώτος», ο υπουργός Δημήτρης, Μίμης για τους φίλους του, Παπαγγελόπουλος με ενημέρωσε, στη διάρκεια σύντομης συνομιλίας που είχαμε, σε ένα διάλειμμα των υποχρεώσεών του στη Βουλή, ότι «αμέσως μετά τις γιορτές καταθέτει στη Βουλή νέο νόμο, ο οποίος θα επιλύει όλα τα θέματα που προκύπτουν από τη νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας».

Υπολογίζει ότι θα ψηφιστεί άμεσα, αλλά πόσο άμεσα, δεν μου ανέφερε. Υποθέτω εγώ τώρα ότι αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα θα καθαρογραφεί η απόφαση του ΣτΕ ώστε να την παραλάβει, να μελετήσει το σκεπτικό της, και αναλόγως να προσαρμόσει τις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Σε κάθε περίπτωση πάντως εμένα με «προκαλεί» αυτή η κυβερνητική πρακτική τού «να δούμε ποιος θα κουραστεί πρώτος». Και δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να αναφέρω τι μου θυμίζει. Θέατρο σκιών μού θυμίζει, όπου ο Καραγκιόζης εξηγεί στον γιο του Μπιρικόκο πώς θα εξοντώσει τον Βεληγκέκα. «Θα τον κάνω να τρέξει, να τρέξει, να τρέξει, θα τον αφήσω να με πιάσει, μετά αφού με πιάσει θα με δείρει, θα με δείρει, θα με δείρει, θα με δείρει, θα με δείρει, θα κουραστεί, θα ιδρώσει, θα αρρωστήσει και στο τέλος θα πεθάνει»!

Συγγνώμη, άδικο έχω;

Επίθεση με… αρμοδιότητες

Εμένα τώρα, επί του ιδίου θέματος, άλλος υπουργός, προσερχόμενος στη Βουλή για την ολοκλήρωση της συζήτησης επί του προϋπολογισμού του 2018, μου απάντησε σκωπτικά ως εξής στο ερώτημα «Τι θα κάνετε με τους δικαστές;»:

Ορκίζομαι ότι δεν ήταν ο υπουργός Τόσκας ο προαναφερόμενος…

Από τη συζήτηση στη Βουλή επί του προϋπολογισμού, εισηγούμαι να σταθούμε, με λίγο περισσότερη προσοχή, σε μια αναφορά του προέδρου Ευάγγελου (Βενιζέλου) κατά την ομιλία του της Δευτέρας, στη διάρκεια της οποίας έριξε στο κανναβάτσο, χωρίς να επιδείξει το παραμικρό έλεος –τι ντροπή… –τον υπουργό Τσακαλώτο. Τι είπε ο ποιητής;

«Το υπερπλεόνασμα εμφανίζεται ως μία οικειοθελής επιλογή της κυβέρνησης ενώ είναι επιλογή συμφωνημένη με τους εταίρους, που στραγγαλίζει την οικονομία, γιατί μέσω του υπερπλεονάσματος εξυπηρετείται κρυφό εν δυνάμει χρέος που σχηματίζεται μέσα από τη συνεχή διόγκωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους».

Το κάνω πιο λιανά: το κράτος δεν (εκ)πληρώνει τις οφειλές του προς το Δημόσιο, τις κατακρατά, τις αθροίζει και δημιουργεί ένα υπερπλεόνασμα το οποίο μετά, με τη γαλαντομία που διακρίνει τον πρόεδρο Τσίπρα, το δωρίζει εδώ κι εκεί. Δηλαδή διογκώνει το χρέος για να κάνει τον καλό. Αυτό λέει ο Βενιζέλος. Εγώ απλώς θα προσθέσω ότι δεν υπάρχει καμιά καλοσύνη σε αυτό: μια προσπάθεια να μαζέψει ψηφαλάκια απ’ όπου μπορεί είναι.

Αμεση ήταν η ανταπόκριση στην… εντολή του προέδρου Τσίπρα να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί που αφορούν τις κατοικίες των μικρομεσαίων οφειλετών. Οχι από τις… τράπεζες, που έγραφα χθες, από τους συμβολαιογράφους. Που έτειναν προφανώς ευήκοον ους στην αγωνία του προέδρου να μη δημιουργηθεί κοινωνικό αντικυβερνητικό κίνημα με αφορμή τους πλειστηριασμούς. Και ειδικά μέσα στις γιορτές, οπότε και το πράγμα θα έπαιρνε χαρακτήρα κοινωνικής αναλγησίας. Αποφάσισαν όλως τυχαίως και από μόνοι τους, οι συμβολαιογράφοι λέμε, να αναβάλουν επί τρεις εβδομάδες τους πλειστηριασμούς, οπότε πάμε από τον καινούργιο χρόνο –και στη λογική, «έχει ο Θεός μέχρι τότε»…

Ωραία κόλπα, επισημαίνω.

Το βιβλίο επιγράφεται «Οκτώ μήνες». Το έχει (συγ)γράψει ο Γιάννης Παπαθανασίου, ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή, και ο τίτλος είναι συνυφασμένος απολύτως με τον χρόνο που διήρκεσε η υπουργία του Παπαθανασίου. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «αποφάσισε να γράψει αυτό το βιβλίο γιατί ακόμη και σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, η αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβη στη χώρα το 2009 δεν έχει αναδειχθεί σε όλες της τις διαστάσεις». Και προσθέτει το ερώτημα, στο οποίο δεν θα διστάσω να απαντήσω μονολεκτικά, δεδομένων και των όσων έχουμε βιώσει εν τω μεταξύ: «Τι έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης;».

Αγαπητέ Γιάννη (τον συμπαθώ τον Παπαθανασίου), η απάντηση, όπως προείπα, είναι μονολεκτική: «Τίποτε»!

Δανείστηκε με τη μία 54 δισ., τον Φεβρουάριο του 2009, και επέτεινε και επιτάχυνε την πορεία προς τα βράχια.

Τα υπόλοιπα, και κυρίως τα πριν από την κατάρρευση, θα τα αναλύσει ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος προφανώς θα ρίξει μια ματιά και στο βιβλίο του Παπαθανασίου…