Από τότε που υπάρχει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στηρίζεται σε μια συμπολίτευση που υποστηρίζει την κυβέρνηση και σε μια αντιπολίτευση που επικρίνει την κυβέρνηση.
Από τότε που συγκροτήθηκε το κράτος δικαίου λειτουργεί μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη που ελέγχει τη νομιμότητα της διοίκησης και των πράξεών της.
Από τότε που καθιερώθηκε ο ελεύθερος Τύπος κυκλοφορούν εφημερίδες που υποστηρίζουν τους μεν ή τους δε, το ένα ή το άλλο, κατά την ελεύθερη και αναπολόγητη επιλογή τους.
Στη δημοκρατία δεν υφίσταται ούτε ηθικά ούτε ιδεολογικά ούτε πολιτικά υπέρτερη πλευρά. Ολοι ζυγίζουν το ίδιο.
Τα παραπάνω αποτελούν ταυτοχρόνως το αυτονόητο και το κεκτημένο της σύγχρονης δημοκρατίας.
Παντού; Οχι!
Στη σημερινή Ελλάδα έχουμε μια κυβέρνηση που τραβάει κάποιο ανεξήγητο ζόρι. Που θεωρεί ότι το δημοκρατικά αυτονόητο είναι περίπου αθέμιτο. Κι ότι το συνταγματικό κεκτημένο αποτελεί εμπόδιο στην άσκηση της εξουσίας.
Εχουμε δηλαδή μια κυβέρνηση που για κάποιο λόγο νόμισε ότι θα ασκεί την κυβερνητική εξουσία απεριόριστα, ανεξέλεγκτα κι ανεμπόδιστα.
Δεν ξέρω πού το είδαν γραμμένο αυτό. Αλλά κάθε φορά που απέναντί τους προκύπτει ένας αντίλογος τον αντιμετωπίζουν με δυσφορία, δυσανεξία κι επιθετικότητα.
Κατακεραυνώνουν τους δικαστές όταν δεν επικυρώνουν την κυβερνητική βούληση. Κατηγορούν τις εφημερίδες και τα κανάλια όταν δεν αναπαράγουν την κυβερνητική προπαγάνδα. Φθονούν τη συνταγματική τάξη –της οποίας, κατά τα άλλα, δήλωναν ότι αποτελούν «την κάθε λέξη».
Το αμέσως επόμενο βήμα χυδαιότητας είναι να λες στις τράπεζες (για τα μέσα ενημέρωσης) «δεν μπορεί να σας βρίζουν κι εσείς να τους βάζετε διαφημίσεις και να τους δίνετε και δάνεια».
Δηλαδή; Τι ακριβώς εισηγείται στις τράπεζες ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας; Να κόψουν τα δάνεια και τις διαφημίσεις από όσα μέσα ενημέρωσης τους «βρίζουν»;
Να εκβιάσουν τις εφημερίδες; Να απειλήσουν τις τηλεοράσεις;
Σε ποια χώρα νομίζει ότι είναι Πρωθυπουργός και λέει τέτοια πράγματα; Και σε ποια χώρα υπάρχει Πρωθυπουργικό Γραφείο που απειλεί τους δικαστές «να δούμε στο τέλος ποιος θα κουραστεί πρώτος»;
Διότι αν το εννοούν πραγματικά, δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη. Κάθε δημοκράτης θα επιλέξει να κουραστεί πρώτη η κυβέρνηση. Χωρίς τον Κοντονή μπορούμε να ζήσουμε. Αλλά χωρίς Δικαιοσύνη;
Διότι τελικά αυτό είναι το θεμελιώδες δίλημμα. Προτιμούμε μια κυβέρνηση χωρίς όρια ή μια κυβέρνηση που αισθάνεται περιορισμένη;
«Μας επιτίθενται γιατί δεν συμβιβαζόμαστε!» δηλώνει ο Πρωθυπουργός.
Λάθος. Σας επιτίθενται επειδή διαφωνούν μαζί σας. Επειδή θεωρούν ότι δεν κάνετε καλά τη δουλειά σας.
Συνέβη με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα συμβεί με τις επόμενες. Κι αν δεν απατώμαι, αυτό σε απλά ελληνικά ονομάζεται «δημοκρατία».
