Στο «Λούνα Παρκ» που προβαλλόταν κάθε Πέμπτη από το 1974 έως το 1981 από την τότε ΕΙΡΤ, η Τούλα την οποία υποδυόταν η Κάτια Αθανασίου φώναζε «Πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο, για περάστε παρακαλώ, πλούσια δώρα», αλλά ο τότε αγέννητος Λευτέρης Πετρούνιας έμελλε να τους κάνει απλησίαστους!
Πήρε τους δικούς του κρίκους (της ενόργανης γυμναστικής) και τους κατέστησε τόσο τιμαλφείς ώστε να έχουν ανυπολόγιστη αξία και να αποτελούν το δικό του ανεκτίμητο πόθεν έσχες!
Και με πλούσια δώρα, παρακαλώ, όπως τα εννέα χρυσά μετάλλια σε όλη την γκάμα των μεγάλων διοργανώσεων, συν το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή είναι ο αδιαμφισβήτητος «Lord of the Rings» στον πλανήτη, συν το εξόχως τιμητικό παράσημο να πλασάρει –και με τη βούλα της Αγορανομίας που έλεγαν παλιά –μια άσκηση με το όνομά του!
Ολα αυτά δεν είναι ούτε λίγα ούτε ευκαταφρόνητα για τον 27άχρονο σούπερσταρ της ενόργανης γυμναστικής μπροστά στον οποίο δεν φτουράει κανείς αντίπαλος! Το αποτέλεσμα; Αυτή τη στιγμή είναι χρυσός ολυμπιονίκης (Ρίο 2016), πρωταθλητής κόσμου (Μόντρεαλ 2017), πρωταθλητής Ευρώπης (Κλουζ 2017) και πάει λέγοντας…
Πάει λέγοντας και πάει κλαίγοντας εκείνη τη μέρα που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή του: στις 7 Σεπτεμβρίου του 2015 ο μικρός το δέμας (1μ.64), αλλά γίγας στην καρδιά και την αξία Πετρούνιας έχασε τον πατέρα του και από τότε κάθε φορά που ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί ενός βάθρου κοιτάζει ακόμη πιο ψηλά και κάνει μια ξεχωριστή αφιέρωση…
Ο κορυφαίος σύγχρονος έλληνας αθλητής ατομικού σπορ μαγεύτηκε από τους κρίκους εξ απαλών ονύχων: πιάστηκε από αυτούς για πρώτη φορά σε ηλικία μόλις πέντε ετών, ενώ μετά το 2005 έκανε την προσωπική επανάστασή του και τα παράτησε για να επιστρέψει δριμύτερος ύστερα από μια τριετή αγρανάπαυση.
Ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο του 2016 στο Ρίο ντε Ζανέιρο αυτός ο («αεικίνητος, ζωηρός και ατίθασος» όπως αυτοσυστήνεται) νεανίας βάδισε στα φρέσκα ίχνη του Ιωάννη Μελισσανίδη (1996) και του Δημοσθένη Ταμπάκου (2004), χάρισε στην Ελλάδα το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο και έγινε άπαξ και διά παντός ο (αληθινός, και όχι ο κινηματογραφικός, που μάλιστα ήταν ανύπαρκτος) φίλος μας ο Λευτεράκης!
Ο φίλος μας, άλλωστε, ο ίδιος δίνει το δικαίωμα να τον χαρακτηρίζουμε τοιουτοτρόπως χάρη στην κουβέντα που λέει πολύ συχνά και την ξεφούρνισε σε εθνικό δίκτυο και στο Ρίο…
Ναι ρε φίλε!
