Οταν εσπούδαζα στη Νομική, είχα συμφοιτήτρια μια ωραιοτάτη Κρητικιά από το Ηράκλειο. Ο πατέρας της ήταν πρόεδρος Εφετών και για λόγους που δεν εγνώριζα και απομένουν, πολλά χρόνια μετά, ένα μυστήριο για μένα είχε αναπτύξει για το άτομό μου ένα είδος τυφλής εμπιστοσύνης. Κατοικούσε, αν θυμάμαι, σε ένα αξιοπρεπές, όχι ιδιαίτερα πολυτελές διαμέρισμα, στο κάτω μέρος της οδού Ιπποκράτους και πολύ συχνά επήγαινα στο σπίτι τους, για να παραλάβω με κάθε τιμή την ευειδεστάτη συμφοιτήτριά μου και να την παραδώσω στα στιβαρά χέρια ξαδέλφου μου, ναυτικού δοκίμου, ο οποίος εξαφανιζόταν μαζί της, σε παγκάκια αλσυλλίων ή κακοφωτισμένα πατάρια γαλακτοπωλείων μέχρι την ώρα της επιστροφής. Μην πηγαίνει ο νους σας πέρα από ένα ορισμένο σημείο. Την εποχή εκείνη, οι νέοι και ιδιαίτερα οι φοιτητές εσέβοντο την παρθενία των κοριτσιών και οσάκις την παραβίαζαν ανελάμβαναν και τις σχετικές ευθύνες.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά, γιατί πολύ συχνά, την ώρα της παραλαβής της συναδέλφου, κατέφθαναν ζεύγη δικαστικών, που έπαιζαν με ελάχιστα λεφτά ή συχνότερα με φασόλια γίγαντες ή κουκιά ως μάρκες, τυχερά παιχνίδια, «για να περάσει η ώρα». Ποτέ μεταξύ αυτών των ανθρώπων δεν θυμάμαι να υπήρχε, διότι γίνονταν οι απαραίτητες συστάσεις, έστω και ένας που να μην ήταν δικαστικός. Οι δικαστικοί ζούσαν με τους δικαστικούς, γιατί αυτό ήταν το επιτακτικό αίτημα της κοινωνίας εκείνης της εποχής. Προ μηνών εξεδικάσθη από το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών αγωγή μου που αφορούσε υβριστικότατο κείμενο εναντίον μου δημοσιευμένο θρασύτατα σε ένα προοδευτικό περιοδικό της «πρωτοπορίας». Η επίθεση ήταν οφθαλμοφανώς συκοφαντική και δυσφημιστική και επειδή ο υβριστής και συκοφάντης, διανοούμενος της Αριστεράς, δεν έκανε τον κόπο να μας εξηγήσει την αιτία, ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα παντελώς αδικαιολόγητη σε ό,τι με αφορά. Παρά την γνώμη όσων είχαν διαβάσει το κείμενο, τις καταθέσεις των μαρτύρων, την εισαγγελική πρόταση, οι τρεις κυρίες που συνέθεταν το δικαστήριο αθώωσαν τον συκοφάντη διανοούμενο και θα δούμε πλέον τι θα γίνει στο Εφετείο. Ο δικηγόρος μου, όταν είδε τη σύνθεση του δικαστηρίου, μου είχε πει: «Να ζητήσω αναβολή; Αυτές οι τρεις είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ».
Δεν θεωρώ ότι οι δικαστικοί δεν πρέπει να έχουν πολιτικές απόψεις ούτε θεωρώ ότι δεν πρέπει να τους επηρεάζει το ρεύμα της εποχής. Απλώς βρίσκω τερατώδες ένας δικηγόρος να γνωρίζει από τα πριν τις πολιτικές πεποιθήσεις δικαστών και να μπορεί να προβλέψει το χρώμα της αποφάσεως. Οταν μάλιστα οι αποφάσεις για να «καθαρογραφούν» (άλλο πάλι ετούτο το ελληνικό φρούτο, που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου), να υπογραφούν και να εφεσιβληθούν χρειάζονται μισό χρόνο. Οταν πολλές αποφάσεις δίνουν την ευκαιρία στον δικαστή να ξανακάνει τις παραμελημένες σπουδές του διαβάζοντας εξ υπαρχής το δίκαιο, που υποτίθεται ότι σπούδασε. Οταν δεν υπάρχει φιλότιμο και 6 έως 8 χρόνια είναι η μέση διάρκεια μπροστά στα δικαστήρια μιας συνηθισμένης αστικής υπόθεσης, τότε η Δικαιοσύνη είναι διαβλητή και ευάλωτη. Είναι προφανές ότι εφαρμόζοντας στρατηγικό σχέδιο άλωσης του κέντρου αποφάσεων, ώστε να πάψει να είναι η λαϊκή κυριαρχία βάθρο της δημοκρατίας μας, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί, όπως έχει υποτάξει την ανώτατη εκπαίδευση και την παιδεία γενικότερα, να αλώσει και τη Δικαιοσύνη.
«Εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αλισθήσεται;». Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, το κύρος και η αποτελεσματικότητά της είναι εγγυήσεις για την ομαλή λειτουργία των δύο άλλων πηγών εξουσίας: της νομοθετικής και της εκτελεστικής. Υπάρχει δημοκρατία μόνο αν και οι τρεις ανεξάρτητες αρχές λειτουργούν και υφίστανται αλλά ο φτωχός και απλός πολίτης αισθάνεται ως εσχάτη καταφυγή και εγγύηση την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε –κουράστηκα να το λέω –την επιτυχή εισβολή μιας αναρχικής ομάδας στο «Πεντάγωνο» για να φωνάξουμε τους πολίτες σε πανστρατιά. Οι επιθέσεις εναντίον της Δικαιοσύνης, η αυταπόδεικτη συμμετοχή του υπουργού Εθνικής Αμύνης σε κολοσσιαίο και ξεδιάντροπο σκάνδαλο μάς καλούν σε άμεση εγρήγορση. Η προετοιμασία για τις εκλογές δεν είναι αρκετή. Χρειάζονται άμεσες λαϊκές αλλά εξειδικευμένες ως προς τον στόχο μαζικές κινητοποιήσεις.