Μαθήματα ελιγμών

Το ότι απορρίφθηκε από την Επιτροπή Θεσμών της Βουλής το αίτημα για την κλήση όσων εμπλέκονται στην υπόθεση με τα βλήματα της Σαουδικής Αραβίας δεν το θεωρώ καν είδηση. Σιγά να μην άφηνε ο πρόεδρος Τσίπρας να εκτεθεί σε κανονική ανάκριση ο κυβερνητικός του (συν)εταίρος, αλλά και στελέχη της κυβέρνησης, και να προέκυπτε κάνα φασούλι από αυτά που δύσκολα μπορείς να αντιμετωπίσεις.

Ούτε πως έδωσε εντολή στην κυρα-Τασία (Χριστοδουλοπούλου) με το ακριβό ντύσιμο και τις, σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτό, αριστερές ιδέες να αποκρούσει το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και η γυναίκα τα κατάφερε μια χαρά. Τέλεια για την ακρίβεια. Οχι μόνο απέκλεισε κάτι τέτοιο ως ενδεχόμενο (άρα θα κάνουν μια χαρά Χριστούγεννα όλοι –ο ίδιος, ο συνεταίρος του και όλο το στράτευμα που στοιχίζεται πίσω τους) αλλά, επιπλέον, η πρόεδρος Τασία παρέδωσε κατά τη γνώμη μου και μαθήματα για το πώς (καλά) αντιδρά κάποιος ο οποίος είναι στοιχειωδώς προετοιμασμένος, ήτοι σταματάει να φυλλομετράει περιοδικά μόδας ή να κάνει σέρφινγκ στο Ιντερνετ για να εντοπίσει τις νέες τάσεις στη μόδα και στρώνεται και διαβάζει τι ισχύει περί τις αρμοδιότητές του. Και πού, πώς και με ποιον τρόπο θα ελιχθεί, θα ξεφύγει και θα στριμώξει την αντιπολίτευση.

Υπ’ αυτή την έννοια της βγάζω το καπέλο, respect όπως διατείνονται και στην εύανδρο Ηπειρο σε παρόμοιες των περιπτώσεων. Και το λέω αληθινά, δηλώνω…

Αντιθέτως δεν μπορώ να εκφραστώ αναλόγως και για τη Νέα Δημοκρατία. Διότι όλο αυτό πάνω στο οποίο βάσισε η κυρα-Τασία, πρόεδρος της Επιτροπής, το σκεπτικό της για να απορρίψει το αίτημα για την κλήση όλων όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην υπόθεση με τα σαουδαραβικά βλήματα οφειλόταν αποκλειστικά σε δικό της, ναι, δικό της, λάθος!

Παρακαλώ την προσοχή σας, επ’ αυτού: η ΝουΔού κατέθεσε αίτημα στην Επιτροπή Θεσμών για την κλήση όλων των προαναφερόμενων, με βάση το άρθρο 43 του Κανονισμού της Βουλής, που λέει ότι για να κληθεί κάποιος ενώπιόν της, πρέπει να το αποφασίσει η απόλυτη πλειοψηφία των μελών της Επιτροπής. Με δεδομένη την άρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου εφικτό, και εκ προοιμίου θα απορριπτόταν –ήταν φανερό εξαρχής. Τι έπρεπε να κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση, και ΔΕΝ το έκανε; Να υποβάλει αίτημα, με βάση το άρθρο 41Α του Κανονισμού, το οποίο της παρέχει σχετικό δικαίωμα ανεξαρτήτως του τι επιθυμεί η πλειοψηφία της Επιτροπής. Τέτοιο αίτημα δεν υποβλήθηκε. Αρα, εγώ, όσο καλόπιστος και να είμαι, που είμαι δηλαδή, έχω να σκεφθώ ότι δύο τινά συνέβησαν:

n ή ο βλαξ που συνέταξε το σχετικό αίτημα δεν ξέρει τι του γίνεται και είναι παντελώς άσχετος με το τι προνοεί ο Κανονισμός της Βουλής επί του συγκεκριμένου θέματος

n ή δεν πρόκειται περί λάθους (ενός εκ του αριθμού των βλακών που συνήθως περιστοιχίζουν τους ηγέτες των κομμάτων υποδυόμενοι τους ευφυείς) αλλά περί εσκεμμένης ενέργειας, για λόγους που δεν κατανοώ αυτή τη στιγμή, αλλά προφανώς κάποια στιγμή θα… βγουν στο ξέφωτο.

Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω, αλλά ό,τι και να ισχύει εμφανώς λειτουργεί συνδυαστικά με τη δεδομένη πλέον αντιπολιτευτική ανεπάρκεια της ΝουΔού…

Επίσης ένα άλλο ζήτημα που με απασχολεί και με προβληματίζει. Ο πρόεδρος Κυριάκος, κάθε φορά που αποφασίζεται μια τέτοια ενέργεια ή αναλαμβάνεται κάποια πρωτοβουλία από το κόμμα του, έχει και μια δεύτερη ενημέρωση για το τι ισχύει; Ή περιορίζεται στις διαβεβαιώσεις αυτών που τον περιστοιχίζουν ότι όλα βαίνουν καλώς.

Να τον ενημερώσω ότι δεν βαίνουν όλα καλώς. Και να προσθέσω ακόμη ότι εκτός από το ότι πρέπει επειγόντως να αλλάξει λογογράφους, όπως επιτάσσει η δεύτερη, δημόσια γκάφα με το δήθεν ρητό του Αϊνστάιν, δεύτερη μετά τους εξωγήινους του Υμηττού, ας συμβουλεύεται, ως δεύτερη γνώμη, και κανέναν εμπειρότερο περί τα κοινοβουλευτικά πριν ανέβει στο βήμα της Βουλής. Δεν είναι κακό. Αντιθέτως. Καλό θα του κάνει, τουλάχιστον να αποφεύγει τέτοιες ήττες…

Επίσης μια χαρά είναι η θέλησή του να ανανεώσει το κόμμα με καινούργια πρόσωπα. Εμένα δεν μου πέφτει λόγος, αλλά έχω την αίσθηση ότι η πολλή ανανέωση δεν βγαίνει πάντα σε καλό και ο ηλικιακός ρατσισμός σχεδόν πάντοτε επιτυγχάνει αντίστροφα του επιθυμητού αποτελέσματα.

Φυσικά η χθεσινή γκάφα ή εσκεμμένη ενέργεια (εμένα δεν μου το βγάζεις από το μυαλό…) της ΝουΔού στην Επιτροπή Θεσμών που ακύρωσε την κλήση των εμπλεκομένων στην υπόθεση των βλημάτων της Σαουδικής Αραβίας στην Επιτροπή δεν ακυρώνει σε τίποτε την απεριόριστα προκλητική στάση της κυρα-Τασίας, η οποία τέντωσε τα νεύρα πολλών και διαφόρων. Ακραίως. Για την ακρίβεια «τα έκανε τσατάλια» κατά τη φράση του συρμού. Μεταξύ αυτών και του προέδρου Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο οποίος, κατά τα ειωθότα, έβαλε δημοσίως, αυτό που και ιδιωτικά εξομολογείται, ότι δηλαδή καθημερινά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διολισθαίνει σε αντιδημοκρατικά μονοπάτια.

Μεταφέρω εδώ μικρό απόσπασμα από όσα είπε χθες για τη στάση της κυρα-Τασίας, τα οποία ταιριάζουν γάντι και με τη συμπεριφορά των περισσότερων εκ των υπολοίπων:

«Θεωρείτε ότι η κυβερνητική πλειοψηφία έχει δικαίωμα να ψηφίζει νόμους αλλά να απορρίπτει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, θεωρείτε ότι η αντιπολίτευση είναι ενοχλητική και ό,τι κάνει το κάνει μόνο ως θέαμα προς τέρψιν των τηλεθεατών. Η αντίληψη αυτή είναι αντισυνταγματική, αντιδημοκρατική, αυταρχική και δείχνει παντελή έλλειψη σεβασμού και κατανόησης του τι σημαίνει κοινοβουλευτική δημοκρατία».

Να αγιάσει το στόμα του, του ανθρώπου. Ωραία τα λέει…

Οφείλω να απολογηθώ και να ζητήσω μια συγγνώμη, διότι μερικές φορές ενθουσιάζομαι, αποθεώνω κάποιον, μετά καβαλάει αυτός το καλάμι και το πάει βόλτα, κι άντε να τον συγκρατήσεις. Θεωρώ εαυτόν τρόπον τινά υπεύθυνο για τη νέα, τη δεύτερη μέσα σε ένα πενθήμερο διαδικτυακή τηλεοπτική εμφάνιση της προέδρου Ζωής, της ακατάβλητης προέδρου Ζωής θα προσθέσω.

Υπερτόνισα, είναι η αλήθεια, τα όσα έλεγε όσον αφορά τον πρόεδρο Τσίπρα και την κυβέρνησή του και, ως θα θυμούνται οι αναγνώστες μου, απηύθυνα και σχετικό προσκλητήριο να αναζητήσουν το βίντεο της προέδρου στο Διαδίκτυο. Και να τα, τα καινούργια. Νέο βίντεο, νέα πρόζα της κατηγορίας «αι γενεαί πάσαι» του ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος προέδρου Ζωής. Στο οποίο αποκαλεί τον πρόεδρο Αλέξη, επισημαίνω, ως τον «μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα» της χώρας.

Εντάξει, το τερμάτισε τώρα. Εχω την αίσθηση ότι της διαφεύγει πως έτσι χάνει και το (όποιο) δίκιο της…

«Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα», ενημερώνω, αν και αγνοώ αν έχει τεθεί ποτέ, και από ποιον, παρόμοιο θεμελιώδες ερώτημα, ώστε να λάβει αυτή την απάντηση. Αλλά ο Θανάσης Νιάρχος, ο πολυσχιδής και πολυπράγμων φίλος μου, κάτω από αυτόν τον «πιασάρικο» τίτλο συγκέντρωσε δεκατέσσερα και ένα δικό του, δεκαπέντε, διηγήματα, ισάριθμων συγγραφέων και ανθρώπων της τέχνης και δημιούργησε μια υπέροχη συλλογή, η οποία μόλις εκυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία.

Το καταπληκτικό, που κάνει και το βιβλίο ακριβό διαμάντι για τα ελληνικά γράμματα, είναι ότι κάθε διήγημα «κοσμείται» από σχέδια της Εθνικής Ελλάδος των εικαστικών τεχνών. Αραδιάζω ονόματα Αλέκος Φασιανός (τα σεβάσματά μου, μετρ), Γιάννης Ψυχοπαίδης, Σωτήρης Σόρογκας, Γιώργος Λαζόγκας, Χρήστος Μποκόρος, Αλέξης Βερούκας κ.ά.

Πέμπτη βράδυ, 28 του μηνός, στο θέατρο Σταθμός θα κάνει και την επίσημη εμφάνισή του – αναγγελία προς βιβλιόφιλους και φίλους γενικώς του Νιάρχου…