Οι ουρές από το Σινέ Αστυ στην Πλατεία Κοραή κατέληγαν στην Πανεπιστημίου. Για μέρες πολλές. Ηταν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας όταν η γερμανική ταινία «Οι ζωές των άλλων» τάραζε τις αθηναϊκές νύχτες. Η περίφημη μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας, η Στάζι, οι παρακολουθήσεις, το παράλληλο σύμπαν σε ένα καταπιεστικό καθεστώς είχαν ανοίξει τον διάλογο για το τι εστί fake news πολύ πριν το πράξει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η αμφισβήτηση των μεθόδων από τους υπέρμαχους του καθεστώτος προηγήθηκε της κατάρρευσης του μύθου και του Τείχους.
Τα αρχεία της Στάζι εξακολουθούν να ξύνουν τις πληγές του παρελθόντος όσων θέλουν να ξεχάσουν. Ενας από αυτούς είναι ο Ματίας Ζάμερ, από τις εξέχουσες προσωπικότητες του πρώην ανατολικογερμανικού ποδοσφαίρου και στη συνέχεια της ενωμένης Γερμανίας.
Ο φάκελός του άνοιξε και αποκαλύφθηκε πως τα χρόνια που αγωνιζόταν στη Δυναμό Δρέσδης κατείχε τον βαθμό του λοχία στη φρουρά του Συντάγματος Φέλιξ Τζερτζίνσκι.
Ο Ζάμερ εξήγησε πως η ένταξή του στο σύνταγμα ήταν μια δικαιολογία για να μην υπηρετήσει ενεργά στον στρατό. Αρνηση σήμαινε αυτόματα και το τέλος της καριέρας του.
«Θα μπορούσα να αρνηθώ, αλλά θα έπρεπε να υπηρετήσω στον στρατό και να φύγω από τη Δυναμό Δρέσδης. Υπήρχαν περιορισμοί που δεν μπορούσες να αποφύγεις. Φυσικά ήταν λυπηρό και μέρος του λανθασμένου συστήματος».
