Αναζήτηση
O Ρόμπερτ ήταν ξύπνιος, πνευματώδης, κάπως παχύς είναι αλήθεια, με λίγο μακρύτερο μούσι απ’ όσο θα ήθελε εκείνη, αλλά πάντως ψηλός και αρκετά ευπαρουσίαστος. Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν το πώς φιλούσε. Χριστέ μου, φιλούσε άθλια. Κι έλεγε και βλακείες την ώρα του σεξ. Η Μάργκοτ είχε ξενερώσει, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να του πει να σταματήσουν, λίγο δεν έβρισκε τα λόγια, λίγο τον λυπόταν, λίγο τον φοβόταν. Ηταν και 14 χρόνια μεγαλύτερός της. Κι αν της έκανε κακό; Κι αν τη δολοφονούσε;
Το «Cat Person» ήταν το πρώτο διήγημα της Κρίστεν Ρουπίνιαν που δημοσίευσε το περιοδικό «New Yorker». Κι έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες. Οι υπεύθυνοι του περιοδικού δεν είχαν δει ποτέ στο παρελθόν κάτι τέτοιο. Αυτό το μείγμα εξουσίας και συναίνεσης στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα άγγιξε ευαίσθητες χορδές, άνοιξε παθιασμένες συζητήσεις στα social media και χάρισε στην 36χρονη συγγραφέα ένα επταψήφιο συμβόλαιο για το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Το ξέρεις ότι το θέλεις».
Η Ελίφ Σαφάκ, η πιο αναγνωρίσιμη γυναίκα της σύγχρονης τουρκικής λογοτεχνίας, έγραψε στους «Financial Times» ότι η ιστορία της Μάργκοτ τής θύμισε μια 17χρονη κοπέλα που δολοφονήθηκε πριν από μερικά χρόνια μπροστά στο σχολείο της, στην Κωνσταντινούπολη, από έναν άντρα που είχε ματαίως προσπαθήσει να την κατακτήσει. Το διήγημα όμως μιλάει για κάτι παραπάνω, ίσως και για κάτι άλλο, για τις αντιφάσεις, τις ανισότητες και τους φόβους στις ανθρώπινες σχέσεις κατά τη μετα-γουαϊνστινική εποχή.
Οι «γυναίκες που έσπασαν τη σιωπή τους» και με το σύνθημα #MeToo αποκάλυψαν τη σεξουαλική παρενόχλησή τους από αδίστακτους εργοδότες ανακηρύχθηκαν από το περιοδικό «TIME» άνθρωποι της χρονιάς. Το συγκεκριμένο hashtag και ο «φεμινισμός» θεωρήθηκαν από λεξικά και ιστότοπους λέξεις της χρονιάς. Το 2017 μπορεί να μείνει στην ιστορία ως η χρονιά όπου άνοιξαν τα στόματα, παραμερίστηκαν οι αναστολές, αποκαλύφθηκαν και εκτέθηκαν πολλών ειδών γουρούνια (περιλαμβανομένου του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών). Εγινε με περισσότερη τόλμη στις Ηνωμένες Πολιτείες, με λιγότερη στην Ευρώπη, αποσπασματικά και σχεδόν συμπλεγματικά όπως πάντα στην Ελλάδα. Σημειώθηκαν και υπερβολές, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Αλλά έτσι δεν αρχίζουν όλες οι επαναστάσεις;
Χρειάζεται βέβαια ψυχραιμία για τη συνέχεια ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία, ο ανδρικός σοβινισμός δεν πρέπει να δώσει τη θέση του στον πουριτανισμό. Το «Baby, it’s cold outside» –σημείωνε χθες μια αρθρογράφος της «Washington Post» -, αυτό το υπέροχο τραγούδι όπου ο οικοδεσπότης προσπαθεί να πείσει τη φιλοξενούμενή του να μείνει για τη νύχτα επειδή έξω κάνει κρύο και η διαδρομή για το σπίτι της θα είναι δύσκολη, πρέπει να επιζήσει της εποχής του #MeToo. Υπάρχουν τρόποι. Λίγη σεμνότητα χρειάζεται. Λίγο περισσότερη αυτογνωσία. Και μπόλικο χιούμορ.
Η Ρουπίνιαν δεν παίρνει θέση, το «Cat Person» τελειώνει απότομα και αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Ούτε καν οι γάτες δεν εμφανίζονται. Αλλά έτσι μυστηριώδης δεν είναι συχνά και η ζωή;
