Παρά το γεγονός πως οι φετινές εορτές για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου συνδέονται με επιδοματική καταιγίδα, εν πολλοίς αρκετά αναζωογονητική για τα νοικοκυριά, ένας τεράστιος κλάδος περνάει δύσκολα. Ο λόγος για τους δημιουργούς, δηλαδή συνθέτες και στιχουργούς. Εχοντας χάσει ήδη δύο διανομές από τα δικαιώματα των τραγουδιών τους, μένοντας μετέωροι από μια ΑΕΠΙ που συνδέθηκε και ταυτίστηκε με την πρόσφατη κακοδιαχείριση, όχι με ευθύνη δική τους, δεν λαμβάνουν αυτό που τους αναλογεί από τις εισπράξεις. Το κενό μεταξύ του ελέγχου και της ροής της είσπραξης, και με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, διαμόρφωσε σήμερα ένα πεδίο όπου ούτε οι δημιουργοί εισπράττουν ούτε φορέας νέος εξορθολογισμένος υπάρχει. Πολύ περισσότερο που ακούστηκε και η αδιανόητη πρόταση να εξοφληθεί μέρος των χρεών της ΑΕΠΙ από τα ίδια τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών, μια ανακεφαλαιοποίηση δηλαδή από τον ίδιο τον κόπο τους.

Για πολλούς τα παραπάνω δεν αφορούν παρά και μόνον το στενό σινάφι των δημιουργών. Μια εντελώς λανθασμένη οπτική θα έβλεπε το όλο θέμα ως απλώς χρηματικό. Η απόδοση όμως των δίκαιων μερών των πνευματικών δικαιωμάτων αποτελεί ένα είδος επιστροφής ενός μόνο μέρους μιας πολλαπλάσιας αξίας που διαχέεται στην αγορά και την οικονομία. Το τραγούδι δεν είναι προϊόν με τη στενή έννοια, είναι κομβικό για ολόκληρες αλυσίδες παραγωγής και οικονομίας. Τα τραγούδια ζουν εταιρείες, μαγαζιά μεγάλα και μικρά, ηχολήπτες, μηχανισμούς συναυλιών και τόσα άλλα. Επίσης, ως πολιτισμική προέκταση, το τραγούδι για τον έλληνα παραδοσιακά αποτελούσε αδιαίρετη λειτουργία της ζωής του, συνδέθηκε και συνδέεται με όλες τις φάσεις, π.χ. Εμφύλιος, Μετανάστευση, Μεταπολίτευση κ.τ.λ. Οι δημιουργοί μας από τον Ξαρχάκο και τον Μαρκόπουλο μέχρι τον Μάλαμα και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου δεν είναι απλώς «καλλιτέχνες που δεν εισπράττουν από τα τραγούδια τους αλλά έχουν άλλες απολαβές από τις συναυλίες τους». Είναι οι πιο δυναμικοί συντελεστές μιας οικονομίας, αλλά και παραγωγοί ήθους και συναισθήματος.

Σήμερα, το μετέωρο βήμα της κυβέρνησης κοστίζει σε αυτόν τον κόσμο. Το ρεπορτάζ μιλάει ακόμη και για δημιουργούς με τεράστιο βιοποριστικό θέμα. Ενας νέος φορέας διαχείρισης των δικαιωμάτων και είσπραξης και απόδοσης είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος. Χωρίς εμπλοκή όσων διέλυσαν την ΑΕΠΙ και με τα στοιχεία όλα στο φως. Με έλεγχο στη διαχείριση των ίδιων των δημιουργών και με κρατική υπόσταση όπως σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Χρωστάμε στους δημιουργούς, δεν χρωστούν!

Τελευταία Νέα