Αναζήτηση
Εκτός από τον επιδοματικό οίστρο της κυβέρνησης – που από μόνος του αρκεί για να υποθέσουμε πως μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο –, θέλω να σας επισημάνω και κάτι ακόμη που ενδεχομένως κουμπώνει με την αίσθηση ότι οι κάλπες δεν αργούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει πλέον διαφημίσεις στο facebook. Ακολουθώντας μάλιστα το παράδειγμα Μαξίμου – πιθανόν κρίθηκε επιτυχές, αλλά ποιος είμαι εγώ να το αμφισβητήσω αυτό; – έχουν φτιάξει και σποτάκια, ένα από τα οποία πέτυχα στο timeline μου. Δείχνει σε μαύρο φόντο μια ζέβρα κι ένα λιοντάρι. Κάπου ανάμεσά τους με λευκά γράμματα υπάρχει η ερώτηση «τρώει το λιοντάρι τη ζέβρα;». Στην απεγνωσμένη μου προσπάθεια να κατανοήσω τι θέλει να πει ο διαφημιστής, προς στιγμήν σκέφτηκα μήπως είναι πολακικής εμπνεύσεως. Το έψαξα όμως και δεν είναι. Οπότε έμεινα με την απορία. Κάποιοι δεξιοί, πάντως, το εξέλαβαν ως αναφορά στο γαλάζιο συνέδριο. Τύπου ότι εκείνοι είναι τα λιοντάρια του νεοφιλελευθερισμού στη συριζαϊκή ανάγνωση και οι της Κουμουνδούρου είναι οι αθώες ζέβρες. Αν έχουν δίκιο μάλλον λάθος μηνύματα στέλνει το σποτ. Γιατί; Επειδή παρακολουθώ φανατικά και «National Geographic», θέλω να ξέρετε ότι ναι μεν μια ενήλικη ζέβρα, που ζυγίζει σχεδόν έναν τόνο, μπορεί με μια κλωτσιά της να σπάσει το σαγόνι ενός λιονταριού. Αλλά συνήθως καταλήγει να γίνει το βραδινό μιας αγέλης λιονταριών. Σπάνια επιβιώνει.
Ο διαφωνών Μπαλάφας
Ο πράκτοράς μου στην προχθεσινή παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Λυκούδη «Δρόμοι αριστεροί. Διαψεύσεις και προσδοκίες» είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μου περιγράψει. Κάποια στιγμή, λέει, ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη έλεγε «δεν χρειαζόμαστε την απαρχαιωμένη Αριστερά του χθες και του τίποτα. Φαντάζομαι όλοι όσοι είστε εδώ συμφωνείτε μαζί μου», ένα χέρι σηκώθηκε. Κι εκείνη σχολίασε: «Ναι Γιάννη. Εσύ όντως δεν συμφωνείς μαζί μου» προκαλώντας πολύ γέλιο στην αίθουσα. Ποιος Γιάννης δεν συμφωνούσε; Ο Μπαλάφας.
Ο on time Σαμαράς
Ρώτησα και για τον Αντώνη Σαμαρά, που όσο να πεις ήταν η παρουσία – έκπληξη. Και έμαθα πως ήταν από τους πρώτους που έφθασαν στo Royal Olympic. Περίμενε δε υπομονετικά μέχρι να γεμίσει λίγο η αίθουσα ώστε να κάνει είσοδο. Λογικό, πρώην πρωθυπουργός είναι. Σε άδεια αίθουσα θα έμπαινε επειδή στην Κεντροαριστερά έχουν – έστω και σε βελτιωμένη εκδοχή μιας και άρχισαν με μόλις τριάντα λεπτά καθυστέρηση – ακόμη ώρες ΠΑΣΟΚ; Παρεμπιπτόντως, στα πηγαδάκια, μου μεταφέρθηκε ότι οι περισσότεροι έλεγαν ότι «ακόμη εκδικείται τον Κουβέλη». Αφήστε που άκουσε τον Βαγγέλη Βενιζέλο να διατείνεται πως δεν πρέπει να αφήνουν στη ΝΔ την υπεράσπιση της κυβέρνησης του 2012-2014.
Ο Βενιζέλος και οι λέξεις
Μιας κι ανέφερα τον Βενιζέλο, θέλω να καταθέσω στα πρακτικά πως ήταν η πρώτη φορά που εκφράστηκε, παρούσης μάλιστα της Φώφης Γεννηματά, θετικά για την πρόσφατη εκλογική διαδικασία. «Δεν υποτιμώ» είπε «την προσπάθεια που έχει γίνει και όλη τη διαδικασία». Εγώ να υποσημειώσω απλά ότι ο Βενιζέλος διαλέγει πάντα προσεκτικά τις λέξεις. Το λέω γιατί παράλληλα ανέφερε πως «το παιχνίδι της δημοκρατικής παράταξης προγραμματικά παίζεται στη διαφορά μεταξύ αυτού που λέμε αλλαγή και αυτού που λέμε μεταρρύθμιση. Γιατί η μεταρρύθμιση είναι ένας εξαιρετικά επικίνδυνος και δύσπεπτος όρος, επειδή μπορεί να σημαίνει μια προσπάθεια που δεν είχε συνηθίσει ο ελληνικός λαός τις εποχές της αλλαγής».Οπου αλλαγή διευκρίνισε ότι εννοούσε την Αλλαγή του ’81.Τα υπονοούμενα, εικάζω, δεν χρειάζονται επεξήγηση.
Χριστούγεννα με τον Ιερώνυμο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε χθες στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του Βαφειαδάκειου Ιδρύματος, ενός από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ο αρχηγός της ΝΔ μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο παρακολούθησαν την παράσταση που είχαν ετοιμάσει τα πιτσιρίκια. Τρία χρόνια πριν, τέτοιες μέρες – για την ακρίβεια, στις 22 Δεκεμβρίου, αντί για 21 –, ο Ιερώνυμος πήγαινε με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στο Δημήτρειο Κέντρο της «Αποστολής», στο οποίο επίσης φιλοξενούνται παιδιά. Το αναφέρω γιατί τέτοιου είδους «συμπτώσεις» έχουν πάντα ένα ενδιαφέρον.
Ξαφνικός μποναμάς στο Μέγαρο
Δεν είναι μόνο οι τροπολογίες των τελευταίων ημερών που πέφτουν σαν τον Αϊ-Βασίλη από την καμινάδα. Είναι και η «αναπάντεχη» επιχορήγηση 60 εκατ. ευρώ που δίνεται από το υπουργείο Πολιτισμού στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να σβήσει τα χρέη και να κλείσει τα τεφτέρια (η εκταμίευσή της μάλιστα αναμενόταν να ξεκινήσει ακόμη και σήμερα). Μένει να φανεί ποιες οφειλές του Μεγάρου Μουσικής αφορά. Στο κάτω κάτω, είναι σαν να ακούω τη θεσμική ανταπάντηση: δικό μας είναι πλέον το Μέγαρο, ό,τι μπορούμε δίνουμε.
Ατάκα
«Θα πρέπει να τελειώνουμε με το άβατο της παρανομίας» είπε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέας Ζαπράνης, προαναγγέλλοντας ότι θα προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ενωση Πανεπιστημίων γιατί το «καλώς εννοούμενο άσυλο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών καταστρατηγείται με τον περιβόητο νόμο Γαβρόγλου».
Πώς το έγραφε ο Καλύβας; Ακόμη και στους ιστορικούς κύκλους των καταστροφών της Ελλάδας κάτι μένει από τους κύκλους των θριάμβων. Σε αυτόν τον κύκλο μάς έχει μείνει η συμμετοχή στον στενό πυρήνα της Ευρώπης.
