Επίδαυρος χωρίς «αντίλαλο»

Ηταν η οικονομική δυσχέρεια που κράτησε τους θεατές μακριά; Η πληθώρα των θεαμάτων ή η «κάλυψη» των παραστάσεων από παράλληλες εκδηλώσεις. Η ουσία στο φετινό Φεστιβάλ Επιδαύρου ήταν πως επανήλθαν τα άδεια καθίσματα στο αρχαίο θέατρο. Στην πρώτη ουσιαστικά αυτόνομη κάθοδο του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου ως καλλιτεχνικού διευθυντή, τα κενά στις κερκίδες και τη σκηνή της Επιδαύρου μεγάλωσαν, ενώ τα Επιδαύρια ολοκληρώθηκαν χωρίς να αφήσουν ιδιαίτερο καλλιτεχνικό αποτύπωμα. Με εξαίρεση τα sold out των δεύτερων ημερών στις παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου «Ειρήνη», «Αλκηστη» και «Μήδεια» του Θεάτρου Τέχνης που έκοψε 15.400 εισιτήρια, οι άλλες 9 παραγωγές κινήθηκαν εισπρακτικά σε ρηχά νερά. Αντιθέτως, το κοινό φαίνεται να επιδοκίμασε τον θεατρικό προσανατολισμό του Μικρού Θεάτρου που σημείωσε ενισχυμένη προσέλευση και άφησε ένα τουλάχιστον καλλιτεχνικό γεγονός: τη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά με τους

Χ. Λούλη, Γ. Γάλλο, Μ. Σαράντη.

Η πρεμιέρα της Νέας Λυρικής

Οι άνθρωποι του κλασικού ρεπερτορίου στη χώρα μας περίμεναν περίπου μία δεκαετία, όσο δηλαδή χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί η κατασκευή της νέας έδρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Για να κλείσει έτσι το κεφάλαιο του θεάτρου Ολύμπια, το οποίο με πρόσφατη παραχώρηση της Τραπέζης της Ελλάδος περνά στον ΟΠΑΝΔΑ για να στεργάσει θεατρικές και μουσικές παραγωγές του Δήμου Αθηναίων. Το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου, οπότε η κεντρική αίθουσα της όπερας άνοιξε για να υποδεχτεί για πρώτη φορά επίσημους προσκεκλημένους, εκπροσώπους των τεχνών και των γραμμάτων και πλήθος φίλων της κλασικής μουσικής, το πανηγυρικό κλίμα έδεσε αρμονικά με την άρτια παρουσίαση της «Ηλέκτρας».

Η νέα εποχή της Λυρικής εγκαινιάστηκε με το ανέβασμα για πρώτη φορά στην ιστορία της του έργου του Ρίχαρντ Στράους. Με τον Γιάννη Κόκκο να θέτει τα υψηλά αισθητικά κριτήρια στην απόδοσή του, αντίστοιχα μεγάλων παραγωγών του εξωτερικού, συνεπικουρούμενος από την Αγνή Μπάλτσα (που αποθεώθηκε και δικαίως), την Ζαμπίνε Χογκρέφε και τον Δημήτρη Τηλιακό.

Εκείνες τις στιγμές, υπό την καθοδήγηση του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιώργου Κουμεντάκη, το λυρικό θέατρο της χώρας μας έμοιαζε έτοιμο να κάνει ένα άλμα προς την Ελλάδα που αναζητάμε.