Γιορτή για άλλους

Είναι σύνηθες το ερώτημα τούτες τις ημέρες: «Αξίζει ή όχι να υπάρχουν αθλητικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των εορτών»; Στην Ελλάδα και ασφαλώς στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, για να είμαστε ειλικρινείς και σωστοί, κατεβάζουν ρολά και τα πρωταθλήματα αρχίζουν ξανά με τη νέα σεζόν.

«Στοίχημα δεν πολυπαίζω. Ωστόσο, το αντιμετωπίζω ως παράδοση να συμπληρώνω ένα δελτίο την Boxing Day» έλεγε την περασμένη Τρίτη το μεσημέρι παίκτης που μελετούσε και ανέλυε το κουπόνι. Ενας άλλος δε, συμπλήρωνε με έμφαση: «Στην Αγγλία πουλάνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το προϊόν τους, εδώ όμως όχι».

Οντως, η άποψή του ελάχιστα απείχε από την πραγματικότητα. Αντανακλά τα γεγονότα. Στην Αγγλία, τις εορταστικές ημέρες παίζουν χωρίς να σταματούν και αν συμβαίνει αυτό, ένα 24ωρο μόνο δεν υπάρχει παιχνίδι της Πρέμιερ Λιγκ. Υπερβολή; Μπορεί. Αλλά εκεί έχουν την πολυτέλεια να βλέπουν οικογένειες με παιδιά να γεμίζουν τις εξέδρες την εορταστική περίοδο. Στην Ισπανία, φρόντισαν να βάλουν, όχι εντελώς αθώα φυσικά, το ντέρμπι της Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα παραμονές των Χριστουγέννων και πέτυχαν να μιλά όλος ο κόσμος για τα κατορθώματα του Μέσι και του Βαλβέρδε. Στο δε ΝΒΑ, τα ασταμάτητα ματς του πρωταθλήματος συγκινούν τους πάντες. Με… πατατάκια ο κόσμος στο γήπεδο; Ναι, ακόμη κι έτσι, ποιος αμφισβητεί ότι οι άσοι κάνουν και με το παραπάνω τη δουλειά τους, λειτουργούν ως ηθοποιοί-πρωταγωνιστές και διασκεδάζουν το κοινό;

Η συγκεκριμένη συζήτηση προφανώς και είναι ατέρμονη. Ολες οι πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους. Επιβάλλεται ένα διάλειμμα και δεν αντιλέγει κάποιος επ’ αυτού. Παίκτες, διαιτητές, ακόμη ακόμη και οι δημοσιογράφοι δικαιούνται να περάσουν γιορτές με τις οικογένειές τους και μακριά από το άγχος της αγωνιστικής δράσης. Εχει, ωστόσο, το ενδιαφέρον του να βλέπει κάποιος τον Μουρίνιο (φωτογραφία δεξιά) να ξεφυσά και να ξεφυσά πνιγμένος στο κασκόλ του για το αν η Γιουνάιτεντ θα καταφέρει να νικήσει την Μπέρνλεϊ, να θαυμάζει τον Σουάρες στο clasico, να ενθουσιάζεται με τον Αντετοκούνμπο, να απολαμβάνει τους άσους που σκοπό έχουν να προσφέρουν παραστάσεις στο φιλοθέαμον κοινό. Ούτε βέβαια οι άνθρωποι της Ευρωλίγκας είναι κουτοί, που αφού έβαλαν τα ματς Πέμπτη και Παρασκευή, αποφάσισαν όμιλο των 16 ομάδων (άρα ένα κανονικό πρωτάθλημα) και σαν κερασάκι στην τούρτα όρισαν παιχνίδια μέσα στις γιορτές! Με τους Γκιστ, Σπανούλη και Σία να δίνουν ρέστα…\

Εμείς εδώ βλέπουμε ενεοί τις εξαιρέσεις να έχουν σκαρφαλώσει πολύ ψηλά. Πώς να τις φτάσουμε αλήθεια; Και έχουμε να θυμόμαστε κάποιες λίγες εικόνες που σημάδεψαν τις γιορτές ανεξίτηλα. Ενα γκολ του Κοκολάκη παραμονές Χριστουγέννων, τέλη δεκαετίας του ’70, που έριξε στο κανναβάτσο την ΑΕΚ, ή έναν θρίαμβο του Σπόρτιγκ επί του ΠΑΟ παραμονή Πρωτοχρονιάς του ’96 με τους Ουίγκινς, Παπαδάτο να διαπρέπουν. Συν κάποιες άλλες στιγμές, σταγόνες σε έναν αθλητικό ωκεανό που μοιάζει να στερεύει και θα σαλπάρουμε ξανά στα ύδατά του τη νέα χρονιά…