Οι Ισπανοί είδαν το clasico και διέκοψαν το πρωτάθλημά τους. Οι Ιταλοί θα ξαναπαίξουν μετά την Πρωτοχρονιά, το ίδιο και οι Γάλλοι. Οι Γερμανοί έτσι κι αλλιώς σταματάνε, γιατί η βαρυχειμωνιά δεν επιτρέπει να γίνονται παιχνίδια πρωταθλήματος. Εμείς, και κρύο να μην κάνει, σταματάμε πάντα, γιατί τέτοιες μέρες δεν πάει στα γήπεδα άνθρωπος. Παίζουν μόνο οι αξιοθαύμαστοι Αγγλοι. Χθες είχαν την αγαπημένη τους Boxing Day. Αγαπημένη ωστόσο όχι από όλους.
Φίλιπ Κερ
Πριν από έναν χρόνο κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα δυο βιβλία του γνωστού σκωτσέζου συγγραφέα Φίλιπ Κερ, που διαδραματίζονται στον λαμπερό κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το ένα λέγεται «Ξαφνικός θάνατος» και το άλλο «Το χέρι του Θεού», πρόκειται για δυο μάλλον μέτρια βιβλία, που, όμως, μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε πώς βλέπουν οι Αγγλοι μια σειρά από ζητήματα που αφορούν το ποδόσφαιρό τους κι όχι μόνο: ουσιαστικά ο Κερ κάνει μια συρραφή των βρετανικών αντιλήψεων για τους ξένους ιδιοκτήτες, τους ακριβοπληρωμένους παίκτες και τους προπονητές τους, τη FIFA, τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κ.τ.λ. Δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο πώς βλέπουν οι άγγλοι προπονητές και ποδοσφαιριστές το Βoxing Day. Κατά τον Κερ πρόκειται όντως για μια γιορτή του ποδοσφαίρου: τη γιορτή κάποιων χιλιάδων μεθυσμένων οπαδών!
Σιχαίνομαι
Λέει ο Κερ, μέσω του ήρωα των βιβλίων του, προπονητή Σκοτ Μάνσον στο πρώτο του βιβλίο: «Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα. Εχω σχεδόν πατήσει τα σαράντα και μου φαίνεται πως τα σιχαίνομαι για περισσότερη από τη μισή μου ζωή. Επαιζα κάποτε ποδόσφαιρο επαγγελματικά και τώρα προπονώ άλλους να κάνουν το ίδιο –άρα τα Χριστούγεννα είναι εκείνη η εποχή του χρόνου που συνδέω με ένα αγωνιστικό πρόγραμμα γεμάτο σαν το Hamleys το παιχνιδάδικο. Σημαίνει ξύπνημα πολύ νωρίς το πρωί για προπόνηση σε καμένο από την παγωνιά γρασίδι, τένοντες που τσιμπάνε γιατί δεν υπήρχε χρόνος να ξεκουραστούν, μεθυσμένους οπαδούς που περιμένουν από την ομάδα τους περισσότερα από όσα λογικά θα μπορούσε να κάνει –για να μην αναφέρω τις υψηλές προσδοκίες από έναν ιδιοκτήτη ή έναν πρόεδρο ομάδας που δεν συγχωρούν το παραμικρό» (…).
Το πρωί
Και συνεχίζει: «Δεν έχει αλλάξει κάτι φέτος. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, αυτή που αποκαλούμε Βoxing Day, παίζουμε εκτός έδρας με την Τσέλσι κι αυτό σημαίνει πως νωρίς το πρωί των Χριστουγέννων, ενώ το 99% των κατοίκων της χώρας ασχολείται με το άνοιγμα των δώρων, με τη λειτουργία στην εκκλησία, με την τηλεόραση που είναι ανοιχτή μπροστά στο τζάκι ή, τέλος πάντων, με το να αρχίσουν το ποτό, εμείς είμαστε στο προπονητήριο. (…) Εχουμε τρία παιχνίδια σε έξι μέρες. Αυτό δεν είναι άθλημα, αλλά κάτι χειρότερο κι από το τρίαθλο. Οταν οι άνθρωποι που εμπλέκονται με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο κάνουν λόγο για “ένα υπέροχο παιγνίδι”, συνήθως δεν γνωρίζουν το πόσο αυτό καταστρέφει τη γιορτή των Χριστουγέννων όσων στην Αγγλία με αυτό ασχολούνται επαγγελματικά. Κι όποτε θυμάμαι την ιστορία που διάβασα κάποτε σε περιοδικά τύπου “Αγόρι” για τον φιλικό χριστουγεννιάτικο αγώνα στην εμπόλεμη ζώνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ Βρετανών και Γερμανών στρατιωτών, σκέφτομαι μέσα μου ότι θα θελα να τους δω να κάνουν το ίδιο παίζοντας με έναν τερματοφύλακα σε κακή κατάσταση και με έναν τεμπέλη κεντρικό μέσο, που παίζει για την πάρτη του κι ελπίζει χριστουγεννιάτικα να πάρει μεταγραφή σε άλλη ομάδα, ώστε να διπλασιάσει την αμοιβή του».
Γάμος
Και καταλήγει. «Τι σημαίνει Βoxing Day; Τέρμα το άγιο αλκοόλ από τις 22 Δεκεμβρίου και μέχρι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Ζεις σαν να είσαι στον πολυτελέστατο γάμο κάποιου σαχλού ποδοσφαιριστή από αυτούς που λατρεύουν τα περιοδικά και να μην επιτρέπεται να φας και να πιεις τίποτα. Οχι αλκοόλ, όχι ξενύχτια, μόνο σωστή δίαιτα και σίγουρα όχι κάπνισμα για μια εβδομάδα: ο Θεός να φυλάξει μη δω ποδοσφαιριστή έστω σε περιοδικό, να φεύγει από κάποιο κλαμπ την παραμονή των Χριστουγέννων με ένα τσιγάρο στο χέρι. Δεν υπάρχουν για μας εδώ γιορτές και Χριστούγεννα. Εχω φτάσει να σκυλοβρίσω σέντερ φορ, γιατί του έκανε τατουάζ ένα δράκο –δώρο Χριστουγέννων η εγκεφαλικά νεκρή σύζυγός του –μια μέρα πριν από ντέρμπι της Πρωτοχρονιάς. (…) Το εννοώ –θες ν’ αγοράσεις κάτι καλό για έναν ποδοσφαιριστή τα Χριστούγεννα; Πάρ’ του καμιά ταινία σε DVD κι ένα μπουκάλι Aqua di Parma. Τίποτα άλλο μέχρι να τελειώσουμε με αυτή τη φασαρία που κρατάει μέχρι τις πρώτες αγωνιστικές του Ιανουαρίου».
Υπερβάλλει
Ισως λιγάκι υπερβάλλει ο συγγραφέας, αλλά διά μέσου της υπερβολής πολλές φορές βγαίνει στην επιφάνεια η κρυμμένη εικόνα. Και οι ποδοσφαιριστές στην Αγγλία θα ήθελαν για λίγες μέρες ν’ αράξουν –τους τραβολογάνε στα γήπεδα για να δείχνει η χώρα πόσο ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Ξεχωρίζουν όντως οι Αγγλοι, γιατί δεν σταματούν να παίζουν. Αλλά η καρδιά των παικτών γνωρίζει, αν και πόσο το χαίρονται…
Τελευταία Νέα