ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ

Η ομοφυλοφιλία

Ο αδελφός μου ανακοίνωσε πρόσφατα στους γονείς μας ότι είναι ομοφυλόφιλος και από τότε ζούμε ένα δράμα μέσα στην οικογένεια. Επιστημονικά, η ομοφυλοφιλία θεωρείται κάτι παθολογικό; Πόσο συχνή είναι;(N.Z.)

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία σταμάτησε από το 1974 να χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ψυχική διαταραχή. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του ανθρώπου –όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης –δεν βιώνεται συνήθως ως επιλογή, αλλά ως ψυχολογική ώθηση να αναπτύξει συναισθηματική και σωματική σχέση με άτομα του ίδιου ή του άλλου φύλου. H έκφραση αυτής της ανάγκης όμως προϋποθέτει το να μπορεί κανείς να νιώθει ελευθερία και ασφάλεια. Στις κοινωνίες που χαρακτηρίζονται από προκαταλήψεις και χαμηλό δείκτη ανοχής στη διαφορετικότητα, το αίσθημα της ελευθερίας και της ασφάλειας είναι σε χαμηλά επίπεδα και ένα τέτοιο περιβάλλον δυσχεραίνει την έκφραση των προσωπικών αναγκών. Το δικαίωμα να απολαμβάνει κανείς τις σεξουαλικές σχέσεις του έχει αναγνωριστεί ως ανθρώπινο δικαίωμα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και όλες οι κοινωνίες οφείλουν να διασφαλίζουν ένα περιβάλλον που να σέβεται και να προστατεύει τη σεξουαλικότητα κάθε ανθρώπου. Μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον –τονίζουν οι επιστήμονες –οι άνθρωποι μπορούν να διερευνήσουν και να βιώσουν τα πρόσωπα της σεξουαλικότητάς τους, χωρίς ενοχές και αρνητικά συναισθήματα. Το 3%-7% του πληθυσμού είναι ομοφυλόφιλοι, σύμφωνα με όλες τις μελέτες.

ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ

Η ιδιοπαθής ίνωση

Πόσο σοβαρή αρρώστια είναι η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση;(Α.Ψ., Αθήνα)

Η ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση, όπως αναφέρει ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημοσθένης Μπούρος, είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη, μη αναστρέψιμη νόσος, με μέση επιβίωση από τη στιγμή της διάγνωσής της τα τρία έως πέντε χρόνια. Παρουσιάζεται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερα των 50 ετών, καπνιστές. Προσβάλλει περισσότερο τους άνδρες από τις γυναίκες. Η νόσος αυτή είναι μία από τις 500 σπάνιες παθήσεις του πνεύμονα που προσβάλλουν τον διάμεσο ιστό, με δύσκολη διάγνωση. Η εντατική έρευνα κατά την τελευταία δεκαετία είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση επίσημων διεθνών οδηγιών (2011 και 2015) για τη διάγνωση και τη σωστή θεραπεία της νόσου. Η διάγνωση και η αντιμετώπιση των ασθενών με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση πρέπει να γίνονται σε ειδικά κέντρα αναφοράς.

Τελευταία Νέα