Αρκετοί ήταν εκείνοι που αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό την ονοματοδοσία του νέου φορέα του προοδευτικού χώρου. Λογική αντίδραση, αν σκεφτεί κανείς ότι το όνομα εμπεριέχει πάντα και έναν συμβολισμό και από την άποψη αυτή ο όρος «αλλαγή» είναι αρκετά φορτισμένος στη μεταπολιτευτική διαδρομή της χώρας μας. Εκείνο που έχει σημασία ωστόσο είναι να μη συνδεθεί ο συμβολισμός της ονομασίας μόνο με το παρελθόν αλλά κυρίως με την πολιτική κατεύθυνση και τους στόχους του νέου κόμματος. Χρειαζόμαστε ένα όνομα, όχι για να θυμίζει το χθες αλλά για να εμπνέει και να δίνει προοπτική στο αύριο.

Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό και το βλέμμα στραμμένο στη νέα σελίδα που πρέπει να γυρίσει η χώρα, η «αλλαγή» δεν μοιάζει άστοχη. Αρκεί να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο συγκεκριμενοποιώντας το τι ακριβώς θέλει να αλλάξει αλλά και το πώς θα το αλλάξει. Με ποιο σχέδιο, με ποιες πολιτικές συμμαχίες και σε ποια βάση. Να κάνει κυρίως πολύ καθαρό ότι δεν εννοεί και δεν περιορίζεται σε μια απλή κυβερνητική αλλαγή στο τιμόνι της χώρας. Το σύνθημα που από την ίδρυσή του πρόβαλε Το Ποτάμι διατηρεί ίσως περισσότερο από ποτέ την αξία του: «Να τ’ αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα».

Στα χρόνια της βαθιάς και αδιέξοδης κρίσης αποδείχτηκε ότι τα θαύματα που έταξε –και εξακολουθεί να τάζει –ο φτηνός λαϊκισμός δεν επαληθεύονται στη σκληρή καθημερινότητα. Κι ακόμα ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη ούτε άλλους μάγους που εξαφανίζουν δήθεν τα χρέη, ούτε άλλους σαλτιμπάγκους να διασκεδάζουν το πλήθος με τις κωλοτούμπες τους, ούτε άλλους ακροβάτες να ισορροπούν στο τεντωμένο σχοινί του τρόμου της κατάρρευσης. Η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη απαιτούν πολιτικούς αποφασισμένους να σηκώσουν το πολιτικό κόστος ριζικών αλλαγών στη νοοτροπία, στις αντιλήψεις, στις συνήθειες και στα «κεκτημένα» που μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής.

Το στοίχημα είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα ικανό να θωρακίσει τους θεσμούς και να υπερασπιστεί το κύρος και την ανεξάρτητη λειτουργία τους, ένα κίνημα που δεν θα θεωρεί το κράτος ως λάφυρο και τη δικαιοσύνη ως το μακρύ χέρι της εξουσίας. Ενα κίνημα που θα αποκηρύξει στην πράξη το πελατειακό σύστημα, θα σταματήσει το χάιδεμα αυτιών, θα βάλει τέλος στην ψηφοθηρική αλληλεγγύη μεταξύ των επαγγελματιών πολιτικών και συνδικαλιστών, θα συγκρουστεί με τις συντεχνίες που συνεχίζουν να απαιτούν να διαφεντεύουν τη χώρα εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα δικά τους μικροσυμφέροντα. Ενα κίνημα που θα τολμήσει να σταθεί απέναντι στην αμαρτωλή διαπλοκή επιβάλλοντας κανόνες διαφάνειας στις δημόσιες συναλλαγές.

Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ένα κίνημα αλλαγής της σκυτάλης στην εξουσία. Εχει ανάγκη από ένα μεγάλο προοδευτικό κίνημα ουσιαστικής αλλαγής που θα συντρίψει τον λαϊκισμό και θα ηγηθεί της προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας. Μόνο τότε θ’ αξίζει να στηριχτεί και να ριζώσει γιατί όσο πιο δυνατό θα είναι τόσο πιο αποφασιστικό πολιτικό ρόλο θα διαδραματίσει, τόσο πιο σημαντική θα είναι η προγραμματική του σφραγίδα στην επόμενη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι διευθυντής του ηλεκτρονικού περιοδικού «Μεταρρύθμιση»

Τελευταία Νέα