Δουλειά δεν είχε ο διάολος, αναμόχλευε το Σκοπιανό του. Για να ξυπνήσει ο Καμμένος τους ψηφοφόρους του απ’ το βαθύ τους δημοσκοπικό λήθαργο και να κάνει μερικές διατασούλες ο Κοτζιάς ώστε να σφίξουν οι γλουτιαίοι και να ξυπνήσουν τα αίματα. Κουτί τούς ήρθε η πρεμούρα της γείτονος να αποκτήσει επιτέλους επίσημο όνομα, να μη γυρίζει στον κόσμο, λερή, αβάφτιστη και αγνώστου πατρός, τόσα χρόνια. Εν τω μεταξύ, οι της Αντιπολίτευσης, λογαριάζουν αυτή τη φορά να το τραβήξουν καλύτερα το σκοινί κι όχι όπως τις άλλες, που τους το αμολάγανε τελευταία στιγμή οι απέναντι με αποτέλεσμα να σωριάζονται ο ένας απάνω στον άλλον. Πάνω χέρι, κάτω χέρι, τίνος είν’ τ’ απάνω χέρι; Γιατί έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν πάταγο αλλά με μια γερή φάπα.
Τις σηκώνει ο οργανισμός μας τις εθνικές φάπες, τις χρειάζεται για να ανασυγκροτηθεί και να δει επιτέλους τα χάλια του. Αυτό θα έλεγε ένας κυνικός, εγώ όμως, που είμαι χρυσή καρδιά, θα πρότεινα κάτι εντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου ιστορικά δοκιμασμένο. Την προσοχή σας, παρακαλώ. Και μήπως δεν λειτουργεί άψογα στη χώρα μας το μέτρο των «αναδρομικών»; Μήπως δι’ αυτού δεν ρεφάραμε ή μείναμε ταπί, τόσες φορές αγόγγυστα; Ας επιστρέψουμε το λοιπόν, σιωπηρά και παστρικά, στην κατασυκοφαντημένη άποψη Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Καινούργια τώρα ζωή ας ξαναρχίσουμε οι δυο μας κι ας πούμε ότι με πρωτόειδες αυτό το πρωί κι όχι τον Απρίλιο του 1992 Αντώνη Σαμαρά μου. Μακεδονική Δημοκρατία της Μακεδονούχου Μακεδονίτικης Μακεδονίας. «Μα κε κάτσο», όπως θα ‘λεγε κι ο Μαλεζάνι μετά τον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. «Μα κε φρεντο φα» (μα τι κρύο που κάνει), όπως θα ‘λεγε κι η Νάντα στο φεστιβάλ του Σανρέμο, παλιά. Κρύο – ξεκρύο, το σπίρτο για να πάει κάτω χρειάζεται πάντως πολλά παγάκια να κάνουν γκλιν γκλιν στο ποτήρι των προπόσεων. Οποια κωλοτούμπα κι αν κάνει ο Τσίπρας θα φανεί καλώς καμωμένη στο πόπολο. Οπότε, τι σκας; I’ll drink to that με το φλέγμα μιας Εγγλέζας, που ξέρει. Τσίριο!
Τελευταία Νέα