Μπορεί οι προβολείς να έσβησαν. Αλλά για τη Μάνδρα, η επόμενη ημέρα της καταστροφής δεν έχει τελειώσει ακόμη. Κι όσο δεν τελειώνει, δεν τελειώνουν ούτε οι ευθύνες της πολιτείας απέναντι στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας. Χωρίς τη συνδρομή του κράτους, μάλιστα, η επόμενη ημέρα θα γίνεται όλο και πιο μακρά.
Οπως προκύπτει από το οδοιπορικό των «ΝΕΩΝ» στην περιοχή που δοκιμάστηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο από τις πλημμύρες, η πολιτεία δεν στέκεται αρωγός στην υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλουν οι κάτοικοι να αφήσουν τον θρήνο και τις λάσπες πίσω τους. Αντίθετα, λειτουργεί ως τροχοπέδη. Οι άνθρωποι που πριν από ενάμιση μήνα έπεσαν θύματα μιας φυσικής καταστροφής πέφτουν σήμερα θύματα μιας γραφειοκρατίας, η οποία με τις αγκυλώσεις της και τους αργούς της ρυθμούς εμποδίζει την αποκατάσταση των υλικών καταστροφών.
Οι τοπικές Αρχές απηύθυναν μέσω της εφημερίδας μας μια δραματική έκκληση: να μην αφεθούν στο έλεος της τύχης τους, να μην ξεχαστούν. Στην έκκληση αυτή αποτυπώνεται ανάγλυφα ένα συλλογικό συναίσθημα, η πικρή αίσθηση των κατοίκων ότι θα πρέπει να παλέψουν μόνοι τους για να κερδίσουν πίσω την πόλη τους και τις ζωές τους.
Η πολιτεία οφείλει να κάνει αυτό το συλλογικό συναίσθημα να σβήσει. Η οικονομική βοήθεια που δόθηκε όταν οι προβολείς ήταν ακόμη αναμμένοι, δεν αρκεί. Χωρίς την ανάλογη συνέχεια στην αρωγή, γίνεται σαφές ότι το βοήθημα δεν ήταν τίποτε άλλο από μια επίδειξη ευαισθησίας υπό το φως των προβολέων. Και τώρα που οι προβολείς έσβησαν, η επόμενη ημέρα της καταστροφής στη Μάνδρα είναι μια ημέρα βουτηγμένη στο σκοτάδι.
