Μια κρίσιμη χρονιά για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις είναι το 2018, με τους κυριότερους σταθμούς για τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του να βρίσκονται σε ένα ιδιαίτερα πυκνό πρώτο εξάμηνο.
Από την πορεία των πραγμάτων θα εξαρτηθεί άμεσα και ο χρόνος των εκλογών, καθώς όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που «βλέπουν» εκλογές το 2018 και όχι το Μάιο ή Σεπτέμβριο του 2019.
Το σενάριο της κάλπης ταιριάζει άλλωστε είτε οι εξελίξεις είναι θετικές για την κυβέρνηση, οπότε ο πρωθυπουργός θα έχει στα χέρια του ένα δυνατό χαρτί να αξιοποιήσει στην προεκλογική περίοδο, είτε οι εξελίξεις είναι αρνητικές, οπότε ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει τη φυγή από το Μαξίμου προκειμένου να μη χρεωθεί το πολιτικό κόστος από όσα θα έρθουν τους επόμενους μήνες (π.χ. ένα τέταρτο μνημόνιο ή τα συμφωνημένα μέτρα για αφορολόγητο και συντάξεις από το 2019).
Ήδη, με το άνοιγμα της Βουλής στις 8 Ιανουαρίου, με διαδικασίες εξπρές θα πρέπει να κλείσουν οι εκκρεμότητες με τα προαπαιτούμενα, προκειμένου το Eurogroup να σφραγίσει την τρίτη αξιολόγηση στις 22 Ιανουαρίου.
Το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης θα αποτελέσει το ορόσημο για το ενδεχόμενο αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα, καθώς δεν έχει αποκλειστεί ένας ανασχηματισμός. Τουναντίον, είναι κάτι που εξετάζει ο πρωθυπουργός και απομένει να φανεί, εάν προχωρήσει σε αυτόν, σε ποιο εύρος θα κινούνται και οι αλλαγές που θα πραγματοποιήσει.
Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι για τις οικονομικές εξελίξεις, δεδομένου ότι το ΔΝΤ θα κληθεί να αποφασίσει τη στάση του και αν θα συμμετάσχει ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα, ενώ αμέσως μετά θα ξεκινήσουν οι συζητήσεις για το χρέος και το ενδεχόμενο διευθέτησής του. Ταυτόχρονα, θα τρέχει η τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση, η οποία θα κρίνει δύο πράγματα: εάν τυχόν θα εφαρμοστούν νωρίτερα μέτρα της διετίας 2019-2020, στην περίπτωση που δεν ευοδώνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2018, αλλά και η επιτυχής ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο.
Ως προς το τέλος του προγράμματος, εκκρεμούν οι αποφάσεις για την επόμενη μέρα. Εάν δηλαδή η έξοδος θα είναι «καθαρή», όπως θέλει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, ή εάν θα υπάρξει ένα «υβριδικό» μνημόνιο και η λεγόμενη προληπτική γραμμή στήριξης.
Ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για την ομαλή πορεία των αξιοογήσεων, εξάλλου, αλλά και την ολοκλήρωση του προγράμματος αποτελούν οι πλειστηριασμοί, οι οποίοι πιέζουν πολιτικά και κοινωνικά την κυβέρνηση και αποτελούν μείζον ζήτημα που καλείται να διαχειριστεί ανταποκρινόμενη και στις εσωκομματικές αναταράξεις που αντιμετωπίζει, όπως επίσης και για το προσφυγικό και τη διαχείρισή του.
Στην πρώτη γραμμή θα βρεθεί πάντως με το «καλημέρα» του νέου έτους και το εθνικό ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ, το οποίο πρακτικά έχει ορίζοντα επίλυσης έως τη σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο, όταν και θα κριθεί η είσοδος της γειτονικής χώρας στην Ατλαντική Συμμαχία. Εδώ η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί τις αντιδράσεις του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ, οι οποίοι δεν συναινούν στη χρήση του όρου «Μακεδονία».
Από το Μάρτιο, εξάλλου, θα τρέξουν και οι διαδικασίες για το Κυπριακό, καθώς θεωρητικά θα επανεκκινήσουν οι απευθείας διαπραγματεύσεις που είχαν διακοπεί το καλοκαίρι του 2017 στην Ελβετία.