Οπως αποδείχθηκε με πολύ πικρό τρόπο πρόσφατα, η διπλωματία δεν πρέπει να ασκείται μπροστά στα μικρόφωνα και τις κάμερες. Αντίθετα, για την υγεία των σχέσεων μιας χώρας, οι διεθνείς επαφές πρέπει να είναι κυρίως μια υπόθεση κλειστών αιθουσών, να λαμβάνουν χώρα δηλαδή μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, χωρίς την πίεση της κοινής γνώμης και χωρίς τον πειρασμό των εντυπωσιασμών.

Υπάρχουν στιγμές όμως που είναι απαραίτητο οι κλειστές πόρτες να ανοίξουν. Και μια τέτοια στιγμή ήρθε τώρα. Είναι μια ενέργεια που καθιστούν αναγκαία οι χειρισμοί της κυβέρνησης στην υπόθεση των οκτώ τούρκων αξιωματικών που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας και οι ισχυρισμοί της Αγκυρας, διά στόματος μάλιστα του προέδρου Ερντογάν, περί δεσμεύσεων της Αθήνας για την έκδοσή τους.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πια να σιωπά. Ο Πρωθυπουργός οφείλει πλέον να δώσει καθαρές απαντήσεις. Τι δεσμεύσεις ανέλαβε, εάν ανέλαβε, έναντι του τούρκου προέδρου μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, αλλά και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα; Επιβεβαιώνει ή διαψεύδει όσα κατά καιρούς έχει ισχυριστεί η Αγκυρα;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνηθίζει να χρησιμοποιεί άλλη γλώσσα στο εσωτερικό και άλλη στο εξωτερικό. Εάν όμως στο πεδίο της οικονομίας αυτή η διγλωσσία είναι επιζήμια για τη χώρα, σε εκείνο της εξωτερικής πολιτικής μπορεί να αποδειχθεί ολέθρια. Η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για εσωτερική κατανάλωση. Η υπόθεση των Οκτώ είναι το τελευταίο και πλέον απτό παράδειγμα.

Τελευταία Νέα