Ο πιο καλτ σκηνοθέτης σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης όλων των εποχών ήταν ο Νίκος Φώσκολος. Εφτιαχνε περίπλοκα μελοδράματα, με συγκρούσεις, πάθη, μίση, μεγάλους έρωτες, με κυρίαρχους και ηττημένους. Αλλά ο Φώσκολος περιφρονούσε επιδεικτικά τις συνθήκες της ζωής και ήταν τόσο στομφώδης ώστε τα έργα του («Η λάμψη» ή «Καλημέρα ζωή») να είναι, ταυτόχρονα, μελοδράματα και οι παρωδίες τους.
Φώσκολοι υπάρχουν πολλοί στην πραγματική ζωή. Και στην πολιτική. Οπου το καλτ ούτως ή άλλως αφθονεί –αλλά έως πρόσφατα δεν μπορούσε κανείς να εντοπίσει το αντίστοιχο του Φώσκολου. Ωσπου μπήκε στο μεγάλο τερέν ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν κουράστηκε πολύ να μπει στον χώρο του καλτ. Και όσο περνάει ο καιρός, με τους χειρισμούς του σε διάφορα θέματα καταφέρνει και κερδίζει τον επίζηλο τίτλο του Φώσκολου της πολιτικής. Οι πολιτικές του επιλογές ξεκινούν ως πομπώδεις, σοβαροφανείς παρεμβάσεις στο πεδίο της ρεαλπολιτίκ, με το που εκδηλώνονται όμως εμπεριέχουν και την παρωδία τους. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της πολιτικής πρακτικής γέννησε τον χειρισμό με τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς, που δραπέτευσαν στην Ελλάδα μετά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν, παραδόθηκαν στις Αρχές και ζήτησαν άσυλο.
Για έναν πολιτικό που έχει αρχές, ο χειρισμός της υπόθεσης των οκτώ δεν θα ήταν πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα που ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Στο αίτημα του Ερντογάν να παραδώσει τους φυγάδες, ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να απαντήσει προτάσσοντας τη διάκριση των εξουσιών. Με δεδομένη τη σκλήρυνση του τουρκικού καθεστώτος, η απάντηση του ελληνικού δικαστηρίου ήταν αναμενόμενη. Μια δημοκρατική χώρα δεν παραδίδει πολίτες σε ένα αυταρχικό καθεστώς που δεν εγγυάται συνθήκη δίκαιης δίκης.
Αντ’ αυτού, ο Αλέξης Τσίπρας Κύριος οίδε τι υποσχέθηκε στον Ερντογάν. Κι όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να κρατήσει τις υποσχέσεις του, επειδή δεν του το επιτρέπει το δημοκρατικό πλαίσιο της χώρας, εκείνος επέμεινε να ακροβατεί, πιστεύοντας ότι θα καταφέρει να συμβιβάσει και τους δημοκρατικούς κανόνες και την υπόσχεσή του προς τον αυταρχικό ηγέτη.
Αλλά η ζωή δεν είναι σίριαλ του Φώσκολου. Και φτάσαμε στο σημείο η παρωδία πολιτικής να μετατραπεί σε κάτι πολύ σοβαρό. Από την παρωδία στο δράμα. Ηδη πλήττεται το δήθεν ανθρωπιστικό, δημοκρατικό και δήθεν αλληλέγγυο πρόσωπο της κυβέρνησης. Ενώ κλυδωνίζονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γιατί η ζωή δεν είναι «Η λάμψη». Ούτε «Καλημέρα Ζωή».
Τελευταία Νέα