Για τον Ρεμ Κούλχαας η ανανεωμένη παρουσίαση της μόνιμης συλλογής στο Μουσείο Στέντλικ του Αμστερνταμ είναι μια επιστροφή στην εφηβεία του. «Από τα 12 έως τα 18 μου βρισκόμουν κάθε μέρα μέσα σε αυτό το μουσείο. Το Στέντλικ καθόρισε όλη την οπτική μου αντίληψη» λέει ο ολλανδός αρχιτέκτονας, το κατασκευαστικό και σχεδιαστικό έργο του οποίου απλώνεται από το Μαϊάμι έως το Πεκίνο. Παράλληλα, η επιμελητική του προσέγγιση καθορίζει το ύφος ιδιωτικών ιδρυμάτων τέχνης, όπως το Fondazione Prada στο Μιλάνο και το μουσείο σύγχρονων τεχνών Garage στο πάρκο Γκόρκι της Μόσχας, αλλά και κρατικών μουσείων όπως η προσθήκη του Κέντρου Συντήρησης και Φύλαξης των συλλογών του Μουσείου Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη.
Σύμφωνα με το σχέδιο του Κούλχας οι μόνιμες συλλογές του Στέντλικ αναμειγνύονται μέσα στον χρόνο και τον χώρο του μουσείου. Με ένα σύστημα μετακινούμενων επιφανειών από ατσάλι, το αρχιτεκτονικό του γραφείο (AMO) κατασκεύασε μια βάση τοίχων πάνω στην οποία παρουσιάζονται εκ νέου 700 σημαντικά έργα από το απόθεμα των 90.000 ζωγραφικών πινάκων, φωτογραφιών, αντικειμένων και επίπλων. Ανάμεσα σε αυτά έργα των Αλεξάντερ Κάλντερ, Μαρλέν Ντιμάς, Ιβ Κλάιν, Τζεφ Κουνς, Καζιμίρ Μαλέβιτς, Πιετ Μοντριάν, Σίντι Σέρμαν και Ζαν Τινγκελί. Η διάταξή τους στους τοίχους του μουσείου γίνεται μάλιστα με χρονολογική σειρά από το 1880 έως σήμερα, ενώ τα μεταλλικά μέρη μοιάζουν να «πλέουν» στη μέση του εκθεσιακού χώρου προβάλλοντας έργα, αντικείμενα ντιζάιν, έπιπλα και φωτογραφίες που έχουν θεματική συνάφεια με τους πίνακες.
Η βασική ιδέα του Κούλχας προέρχεται από τη σύγχρονη πραγματικότητα της πλοήγησης στο Διαδίκτυο. Ο τρόπος με τον οποίο οι χρήστες αναζητούν πληροφορίες και το Ιντερνετ τους προτείνει ιδέες έδωσε στον Κούλχας και τους συνεργάτες του την απάντηση για την ανανέωση του Στέντλικ.
