Μπήκε στη ζωή μας, σε ευρεία κλίμακα, μαζί με τα διαφημιστικά σποτ των φετινών γιορτών. Ενας νέος όρος για μια παλιά αναφορά. Unboxing και unboxers. Κατά λέξη μετάφραση, «αποσυσκευασία» και «αποσυσκευαστές». Κυρίως τεχνολογικών γκάτζετ. Οι μυημένοι το ξέρουν εδώ και δέκα, περίπου, χρόνια από τότε δηλαδή που κυκλοφόρησε στο YouTube το πρώτο βίντεο στο οποίο κάποιος άνοιγε με κώδικες τελετουργίας τη συσκευασία ενός κινητού τηλεφώνου καλλιεργώντας έτσι την προσμονή για το νέο προϊόν. Κάτι που αμέσως βρήκε μεγάλη απήχηση και γρήγορα καθιερώθηκε ως τάση, εν είδει διαμεσολαβητή της αγοραστικής λαχτάρας, αφού το υπό ανάπτυξη τότε ηλεκτρονικό εμπόριο στερεί από τον πελάτη τη χαρά του να δει από κοντά, να αγγίξει, να «μυρίσει», να «νιώσει» το αντικείμενο που πρόκειται να αγοράσει. Και κάπως έτσι ο unboxer έγινε επάγγελμα. Η ένταξη του όρου όμως, μέσω της τηλεόρασης, στην καθημερινότητά μας, προκάλεσε και τον αναμενόμενο χλευασμό από τους γραφικούς πλέον δύσπιστους προς οτιδήποτε καινούργιο δεν πρόλαβαν να οικειοποιηθούν ή δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Απαξίωση και κοροϊδία τύπου «Ολα τα είχαμε, το unboxing μας μάρανε». Ασε που θα χάσουμε και την αθωότητά μας.
Ψυχραιμία παιδιά. Τι είναι, στην ουσία, το unboxing; Η ηλεκτρονική εκδοχή της χαράς να ανοίγεις ένα δώρο. Οι φιόγκοι που δεν λύνονται εύκολα, τα σελοτέιπ που δεν ξεκολλάνε, οι ζελατίνες που κολλάνε, το χρατς του χαρτιού που σκίζεται άτσαλα στο τέλος, κόβοντας ενίοτε και το δάχτυλό σου. Καλή η νοσταλγία αλλά, ας το πάρουμε απόφαση, ότι υπάρχει χαρά (και ζωή) και μετά τους Αγιοβασίληδες του Μινιόν. Και τέλος πάντων, πολύ εύθραυστη είναι αυτή η αθωότητά μας αν κινδυνεύει ακόμη και από τη μετεξέλιξή της.
Τελευταία Νέα