ΜΚΟ = Μηχανισμοί Κρυφού Οφέλους

Φυλάξτε τις λέξεις

…εκεί που ενδημεί το είδος

αχυράνθρωπος ο ανθρωποχαμαιλέων

Κ. Υφαντής, «Φωτοδρόμιο»

1Στο παρελθόν συγκροτούσαν ενώσεις, ομίλους, λέσχες, λόμπι, μοιράζονταν την εξουσία, τα έργα, τα «πακέτα» και διακινούσαν πολιτική επιρροή και προστασία [μαγειρεύοντας το μέλλον μας].

Η μαγική συνταγή. Πέντε – δέκα κατέχοντες κυβερνητικές θέσεις κι έχοντες «κονέξια» ίδρυαν μια κίνηση ενεργών πολιτών [sic] για να προβληματισθούν [τάχα] για τα κοινωνικά κι εθνικά ζητήματα κι… ενδιαμέσως όλως τυχαίως πλούτιζαν.

2Σήμερα μονο-πωλούν τη σωτηρία της χώρας [από τους μετανάστες και όχι μόνον], απορροφούν κραδασμούς και μετατρέπουν τις καταγγελίες σε παράπονα. Ολα μπορεί να διευθετηθούν, να διευκρινισθούν και να διασώσουν τα όποια προσχήματα, αρκεί να μπεις στο παιχνίδι των ανώνυμων αλληλέγγυων.

3Η κοινωνία των πολιτών [κι όχι των μικρο-πωλητών] έχει ιστορικά ταυτισθεί με αντιστάσεις και δεν συνδέεται με υπόγεια λειτουργία είτε καλής ροής της κρατούσας ιδεολογίας είτε διαφθοράς και παράνομου πλουτισμού. Δεν κινεί νήματα και δεν κινείται από αχυρανθρώπους.

4Τα σύγχρονα μορφώματα των ΜΚΟ κινούνται σε ακριβώς αντίθετη πορεία. Καλούν τον «ενεργό πολίτη» [;] σε παθητικότητα, σε προσαρμογή, σε υιοθέτηση των χρήσιμων αξιών, σε αποδοχή των δομών και πρακτικών της εξουσίας, με άλλα λόγια τον μετατρέπουν σε «χρήσιμο ηλίθιο». Ετσι καταλύονται τόσο οι κάθετες σχέσεις του συνδικαλισμού όσο και οι οριζόντιες σχέσεις της κοινωνίας των πολιτών.

5Μια κίνηση, αν η Αριστερά θέλει ακόμα να παράγει πολιτικό πολιτισμό, είναι η εκκαθάριση όλου αυτού του εσμού των τάχα «φιλάνθρωπων» [sic] μορφωμάτων και ο έλεγχος από δω κι εμπρός των ουσιαστικών προϋποθέσεων και διαδικασιών της ίδρυσης παρόμοιων μαγαζιών, που προσομοιάζουν «μ’ ενδιάμεσους παράγοντες», μπαταχτσήδες ή θεομπαίχτες [οι οποίοι τις περισσότερες φορές λειτουργούν σαν βδέλλες στον δημόσιο κορβανά ή σαν ποντικοί στα λεγόμενα μυστικά κονδύλια].

6Ας επιλέξουμε όποιο μέλλον θεωρούμε καλύτερο για τα παιδιά μας. Να μη γυρίσουμε όμως πίσω στο παρελθόν, ούτε να νομιμοποιήσουμε τις θεσμικές αποκλίσεις του παρόντος.

Πρώτα άνθρωποι, μετά πολίτες κι ύστερα καθαροί πολιτικοί. Η αντιστροφή των στόχων και των ρόλων μέσα από κρυφές διαδικασίες κέρδους και [δια]νομής της εξουσίας βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία.

ΥΓ: Μπορεί οι ΜΚΟ και οι συλλογικότητες να εμφορούνται [συχνά αλλά όχι πάντα] από διαφορετικά ιδεολογικά κίνητρα, όμως κατ’ αποτέλεσμα προκαλούν εξίσου σημαντικά πλήγματα στο όποιο ηθικό πλεονέκτημα της όποιας εκδοχής της Αριστεράς.

ΥΓ2: Ώς πότε οι «τζίμηδες» [=άπιστοι] της δημοκρατίας και οι ατζαμήδες της αριστερής διακυβέρνησης θα συνεχίζουν να δρουν σαν «άχρηστα σκεύη» μιας εκφυλισμένης λαϊκής αγανάκτησης και να βαυκαλίζονται, σαν ναυαγοί στο νησί του χαμένου μαρξικού παραδείσου, τη –διά της βίας –ανατροπή της κοινωνικής ειρήνης;

ΥΓ3. «Να δεις αγώνες μελετημένους κάθε φορά που χάναμε και μπαίναμε στο κοτέτσι… Τι να σου πω, κάθε φορά που χάναμε και μπαίναμε στο κοτέτσι, βρίσκαμε… το επαναστατικό μας περιεχόμενο» [Χρόνης Μίσσιος, «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς»].