Θεωρητικά, δεν πρέπει να έχει και κανένα μεγάλο πρόβλημα με όσους είχαν μια κάποια σχέση με τη χούντα. Ελάχιστα πρέπει να τον νοιάζει –θεωρητικά μιλώντας πάντα –εάν ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος «λιβάνιζε την Ντερτιλή» από τη στιγμή που ο επικεφαλής της λάιτ Ακρας Δεξιάς με τον οποίο συγκυβερνά και καμιά φορά συνεορτάζει έγραψε ολόκληρο βιβλίο με τον Γεωργαλά. Ούτε να τον ενοχλεί μπορεί το φλερτ του μητροπολίτη με τη Χρυσή Αυγή όταν ο Βούτσης προσμετρούσε τις ψήφους των χρυσαυγιτών στο πλειοψηφούν κοινοβουλευτικό μπλοκ. Τότε γιατί ο Παύλος Πολάκης πολάκισε τον Αμβρόσιο για ένα ανερμάτιστο σχόλιο που έκανε για τον Τσίπρα;
Το ερώτημα δεν θα είχε νόημα εάν ο Πολάκης ήταν το πολιτικό ροτβάιλερ του αρχηγού του. Εάν, ανακλαστικά, ορμούσε να κατασπαράξει από τη σελίδα του στο facebook όποιον τολμούσε να τον πειράξει. Αλλά, αν και διαθέτει τα χαρίσματα, ο Πολάκης δεν εξασκεί το ταλέντο του αδιακρίτως. Δεν την πέφτει σε όλους. Και το γεγονός ότι την έπεσε στον Αμβρόσιο επειδή εκείνος, αφοσιωμένος κυρίως στη μισαλλοδοξία του παρά στον θεό του, είπε ότι ο Τσίπρας είναι αντίχριστος και αδιαφορεί για τα Χριστούγεννα, έχει την εξήγησή του.
Είναι μια εξήγηση που δίνει ο ίδιος όταν αντιγυρίζει τον χαρακτηρισμό. «Αντίχριστος είναι ο βίος και η πολιτεία σου, όχι η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός» γράφει. Ο Πολάκης πολακίζει έναν Πολάκη της Εκκλησίας γιατί φαντάζεται ότι έτσι προστατεύει τη σχέση του αρχηγού του με το υπόλοιπο σώμα της Αριστεράς του Κυρίου και το χριστεπώνυμο πλήθος που επηρεάζει. Με λίγα λόγια, είναι σαν ένα ροτβάιλερ να μύρισε το λιβάνι ενός αντίχριστου μητροπολίτη. Κι αντί να φύγει τρέχοντας, να αφήνιασε.
