Το πρώτο λάθος συγχωρείται. Το δεύτερο δείχνει έλλειψη σύνεσης, αλλά συχνά συγχωρείται. Το τρίτο λάθος δεν συγχωρείται διότι απλούστατα δεν είναι λάθος. Κρύβει κάποια σκοπιμότητα και πολλές φορές κακία. Η επίθεση της κυβέρνησης κατά του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Στουρνάρα εμπίπτει στην τρίτη κατηγορία.
Στις σύγχρονες οικονομίες η νομισματική Αρχή, δηλαδή η κεντρική τράπεζα, είναι ανεξάρτητη. Αυτό σημαίνει ότι έχει τη δική της ευθύνη, η οποία είναι η νομισματική σταθερότητα και ο έλεγχος της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να σέβεται και να στηρίζει την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας. Οταν αυτό δεν συμβαίνει και η κυβέρνηση επιβάλλει τη θέλησή της στον διοικητή της τράπεζας για τη νομισματική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει, το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι πληθωρισμός. Ας μην ξεχνάμε ότι για τουλάχιστον είκοσι χρόνια μετά το 1974 η ελληνική οικονομία υπέφερε από πληθωρισμό, που στις περισσότερες περιόδους υπερέβαινε το 17%, διότι οι τότε διοικητές της κεντρικής τράπεζας Ζολώτας, Αρσένης, Χαλικιάς κ.ά. δεν είχαν το πολιτικό σθένος να αντισταθούν στις κυβερνητικές αποφάσεις και αύξαναν την ποσότητα του χρήματος σύμφωνα με τις κυβερνητικές οδηγίες.
Είναι σύννομο σύνηθες και κατά τη γνώμη μου αναγκαίο να διατυπώνει ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας απόψεις για την κατάσταση της οικονομίας και προτάσεις για τη βελτίωσή της. Πιστεύω ότι η σύσταση του κ. Στουρνάρα για ένταξη της χώρας σε ένα προληπτικό πρόγραμμα στήριξης είναι καλή, αλλά το θέμα δεν είναι η ορθότητα ή όχι της πρότασης Στουρνάρα. Το θέμα είναι η απαράδεκτη, ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό φορέα, ανακοίνωση – επίθεση της κυβέρνησης κατά του προσώπου του κ. Στουρνάρα. Η προφανής πρόθεση της κυβέρνησης ήταν η απαξίωση των απόψεων του διοικητή και η δημιουργία εντόνου εχθρικού κλίματος ώστε να προκαλέσει την παραίτηση του κ. Στουρνάρα. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η κυβέρνηση βιάζεται να βολέψει κάποιο δικό της στέλεχος, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς η θητεία του διοικητή είναι πενταετής. Πάντως, όποια κι αν είναι η πρόθεση, η προσωπική επίθεση κατά του διοικητή της κεντρικής τράπεζας, ανεξάρτητα από το πρόσωπο, είναι σοβαρότατο ατόπημα και από ηθικής και από πολιτικής απόψεως.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από την εν λόγω συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει ηθικούς δισταγμούς προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Βέβαια, αυτό δεν είναι νέο. Από την εποχή που ο κ. Τσίπρας ασυστόλως και ανενδοιάστως υποσχόταν τα πάντα και από την ημέρα που έκπληκτη η Ελλάδα είδε τον κ. Καμμένο στην κυβέρνηση, όλοι ξέραμε τον κύριο και πρωτεύοντα σκοπό της κυβέρνησης. Πράγματι, αυτό δεν είναι νέο, αλλά δεν παύει να είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Ο Θεόδωρος Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
