«Στα βουνά, κάποτε, στα παιδικά του χρόνια, ζούσαν υπέροχοι λύκοι. Τότε! Τώρα, οι σπόροι της Monsanto, μεταλλαγμένοι και παμπόνηροι, τους εγκατέστησαν στις μεγαλουπόλεις, τους άλλαξαν μορφή, αλλά άφησαν μέσα τους το θηρίο. Στη νεοφιλελεύθερη αγορά του κόσμου, η παρτίδα έχει πάντα μαύρο χρώμα».

Τι είν’ αυτό; Μην ανησυχείτε. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Σκορίνη «Ακύμαντοι», με το οποίο ο ριζοσπάστης αριστερός συνδικαλιστής των μικρομεσαίων (και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) μπήκε στον κόσμο της λογοτεχνίας και, οσονούπω, μέσω της κρατικής τηλεόρασης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα μπει και στον κόσμο του θεάματος. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι το βιβλίο του θα γυριστεί από τον Μανούσο Μανουσάκη, σκηνοθέτη επιτυχιών τύπου «Ψίθυροι καρδιάς», μπορεί βασίμως να προσδοκά μια καινούργια καριέρα.

Εύλογο, άλλωστε, είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει καριέρα ως αγωνιστής του υψίστου αγώνα να μην ανοίγουν τα μαγαζιά τις Κυριακές και ως πολέμιος του Μνημονίου και των γερμανοτσολιάδων οπαδών της Μέρκελ και του Σόιμπλε, να επιδιώκει, τώρα που η Μέρκελ είναι φίλη του Αλέξη Τσίπρα και το Μνημόνιο υπόθεση της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης των ονείρων του, να κάνει μια καινούργια αρχή. Αλλωστε, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας χρειάζεται αυτούς που θα τον εκφράσουν καλλιτεχνικά. Και πού αλλού να βρει κανείς τα νέα είδωλα αυτής της καλλιτεχνικής έκφρασης αν όχι στα γεννοφάσκια του κινήματος;

Τι το σπουδαίο μπορεί να έχει ένα αφήγημα το οποίο, όταν εκδόθηκε, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο –γράφτηκαν μόνο τρία σημειώματα στον συριζαϊκό Τύπο, τα δύο στην κομματική εφημερίδα; Θα απαντήσω ότι πάντα έχει ενδιαφέρον ένα αφήγημα το οποίο, όπως το περιγράφει ο συγγραφέας, ζητεί έναν καλύτερο κόσμο από εκείνον «που αποθεώνει τον μικροαστισμό και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού».

Και γιατί είναι άξια αναφοράς η είδηση για ένα νέο στρατευμένο σίριαλ στην ΥΕΝΕΔ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Προσωπικώς, εκτιμώ τη στρατευμένη τέχνη και τους ανυστερόβουλους, ασφαλώς, λειτουργούς της. Επειδή χωρίς αυτούς, δεν θα υπήρχαν τεκμήρια του κιτς κάθε εξουσιαστικού και στη βάση του ολοκληρωτικού προπαγανδιστικού μηχανισμού. Χωρίς το κιτς και τις εκφράσεις του, οι ιστορικές περίοδοι κάθε παρακμής δεν θα ήταν εύκολο να αποθεωθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Η γελοιότητα που συνήθως συνοδεύει την προπαγάνδα είναι από μόνη της απαραίτητο τεκμήριο στην προσέγγιση μιας εποχής. Θερμές ευχαριστίες στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δεν μπορούν να είναι η εξαίρεση.

Τελευταία Νέα