Ηταν τελικά πολύ καλό για να είναι αληθινό: δεν πέρασαν παρά μερικές ώρες για να διαψεύσει το υπουργείο Οικονομικών την εξαγγελία μέλους της κυβέρνησης περί ρύθμισης της πληρωμής των φόρων σε δώδεκα δόσεις. Ηταν μια διάψευση – εξπρές, η οποία πάντως προσφέρεται για την εξαγωγή ορισμένων χρήσιμων συμπερασμάτων.
Ενα τέτοιο, όχι πολύ κολακευτικό για μια κυβέρνηση και ως εκ τούτου ανησυχητικό για τη χώρα, είναι ότι δεν γνωρίζει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της. Αλλο ένα είναι ότι όσο εδραιώνεται στο φαντασιακό των κυβερνώντων η αυταπάτη της καθαρής εξόδου από το Μνημόνιο τόσο θα πυκνώνουν τα κρούσματα των φιλολαϊκών εξαγγελιών, τις οποίες στη συνέχεια θα σπεύδει να μαζέψει το οικονομικό επιτελείο.
Υπάρχει όμως και τρίτο συμπέρασμα. Και σε αυτό αποτυπώνεται η γενεσιουργός αιτία της σπουδής και της ελαφρότητας με την οποία γίνονται τέτοιου είδους εξαγγελίες. Η αιτία δεν είναι άλλη από την αγωνία των κυβερνώντων, ενός εκάστου αλλά και συνολικά, να παρουσιάσουν οτιδήποτε φανεί ότι έχει θετικό πρόσημο.
Διάφορες παροχές ή διευκολύνσεις στην αποπληρωμή του τεράστιου όγκου χρεών που έχει προκαλέσει η υπερφορολόγηση είναι κατεξοχήν η δεξαμενή από την οποία μπορεί να αντλήσει υλικό η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση για να βελτιώσει την εικόνα της. Οταν όμως αυτό το υλικό είναι κενό ουσιαστικού περιεχομένου, τότε το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο. Παραφράζοντας μια γνωστή παροιμία, των κούφιων εξαγγελιών τα καμώματα τα βλέπει η κοινή γνώμη και γελά.
