Η προίκα

Η μεγάλη των αμυντικών σχολή. Η φήμη πως το ελληνικό ποδόσφαιρο αποτελεί θερμοκήπιο σπουδαίων κεντρικών αμυντικών εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα.

Η ποιότητα των Κώστα Μανωλά, Σωκράτη Παπασταθόπουλου, Παναγιώτη Ρέτσου, Κυριάκου Παπαδόπουλου, που είναι τοποθετημένοι στο πιο φωτεινό σημείο του ελληνικού περιπτέρου στη διεθνή έκθεση ποδοσφαίρου, αποτελούν ένα είδος εγγύησης για όσους ενδιαφέρονται για τους ανερχόμενους ημεδαπούς ποδοσφαιριστές.

Κάθε σχόλιο του διεθνούς Τύπου για το ενδιαφέρον που επέδειξε η Αρσεναλ για τον 20χρονο Κώστα Μαυροπάνο, που είναι επίσης κεντρικός αμυντικός, υψηλόσωμος, γρήγορος και δυνατός, συνοδευόταν από τα ονόματα των Μανωλά, Σωκράτη, Ρέτσου. Η καλή φήμη είναι μια ανεκτίμητη προίκα που για να φτιαχτεί χρειάζεται χρόνια και για να σκορπιστεί, μόλις πέντε λεπτά.

Καλώς ή κακώς οι έλληνες παίκτες μετά τον θρίαμβο του 2004 απέκτησαν τη φήμη πως παίζουν δυνατή άμυνα.

Στην αρχή θεωρήθηκε μια επιτυχημένη έμπνευση του Οτο Ρεχάγκελ. Με τα χρόνια ωστόσο και τις επιτυχίες που ακολούθησαν, αφού ας μην ξεχνάμε χάσαμε μια πρόκριση στα προημιτελικά του Μουντιάλ στα πέναλτι, πέρασε στο υποσυνείδητο της διεθνούς ποδοσφαιρικής κοινότητας πως η χώρα μας παράγει κορυφαίους αμυντικούς.

Γιατί όμως μόνο αμυντικούς; Κάποτε είχαν απευθύνει την ίδια ερώτηση στον Νερέο Ρόκο. Ο σπουδαίος ιταλός προπονητής είχε απαντήσει πως η εικόνα του ποδοσφαίρου μιας χώρας είναι η εικόνα της νοοτροπίας ενός λαού.