Ομολογώ ότι δεν έχω καταφέρει ακόμη να καταλήξω αν ο Κοτζιάς είναι ανόητος ή επικίνδυνος –χωρίς το ένα να αποκλείει απαραιτήτως το άλλο!

Κι είμαι βέβαιος πως ούτε στο μέλλον θα το καταφέρω διότι συνήθως αιφνιδιάζει προς το χειρότερο.

Δεν θα σταθώ στην ουσία της παρουσίας του στο υπουργείο Εξωτερικών. Αλλωστε υποψιάζομαι ότι δεν υπάρχει κάποια ουσία.

Θα σταθώ όμως σε κάτι που είπε στις 19 Δεκεμβρίου. Τότε θεώρησα ότι ήταν απλή παραδρομή. Το επανέλαβε όμως προχθές, άρα το εννοεί.

Τι είπε λοιπόν ο Κοτζιάς;

Μιλώντας για το Σκοπιανό δήλωσε ότι «είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει μια πλειοψηφία στη Βουλή και αντιλαμβάνομαι ότι μερικοί ενοχλήθηκαν επειδή είπα ότι η πλειοψηφία θα είναι βουλευτών και όχι κομμάτων».

Δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι είμαι μεταξύ εκείνων που ενοχλήθηκαν.

Διότι οι βουλευτές έχουν εκλεγεί με κόμματα, ανήκουν σε κόμματα και στη βάση κομμάτων είναι οργανωμένος ο κοινοβουλευτικός βίος των ευρωπαϊκών δημοκρατιών.

Ασφαλώς η δημοκρατία αυτή δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία στην Πολωνία του Γιαρουζέλσκι ή στην Ανατολική Γερμανία του Χόνεκερ που θαύμαζε ο Κοτζιάς.

Μεταξύ των δυο όμως η δική μας δημοκρατία είναι εκείνη που δικαιώθηκε και εν πάση περιπτώσει αυτήν έχουμε σήμερα.

Συνεχίζει όμως απτόητος ο Κοτζιάς:

«Στη Βουλή οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με την πλειοψηφία των κομμάτων, δεν έχουμε μια κομματοκρατούμενη πλειοψηφία (…) Στη δημοκρατία αποφασίζει η πλειοψηφία των βουλευτών».

Καμία αντίρρηση. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

Πως άλλα θα αποφασίζουν τα κόμματα και άλλα οι βουλευτές τους; Πως τα κόμματα, ας πούμε, θα βρίσκονται στην αντιπολίτευση αλλά οι βουλευτές τους θα ψηφίζουν υπέρ της κυβέρνησης;

Δεν ξέρω αν το γνωρίζει ο Κοτζιάς ή αν το συνειδητοποιεί αλλά αυτή η μέθοδος έχει ένα όνομα ιστορικά κατάπτυστο: πρόσκληση σε αποστασία.

Καλεί δηλαδή τους βουλευτές να αγνοήσουν τους ψηφοφόρους που τους εξέλεξαν στην αντιπολίτευση και τα κόμματά τους που ανήκουν στην αντιπολίτευση για να προσχωρήσουν στην κυβερνητική πλειοψηφία και να στηρίξουν την κυβέρνηση του Κοτζιά κάθε φορά που χρειάζεται –στο Σκοπιανό ή αλλού…

Θα ήταν απλώς άηθες και δημοκρατικά αθέμιτο, αν δεν ήταν και ανόητο.

Πώς θα καλέσει αύριο η κυβέρνηση ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τα κόμματα σε συνεννόηση όταν ο υπουργός Εξωτερικών έχει δηλώσει ότι τα γράφει στα παλιά του παπούτσια διότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι οι βουλευτές τους;

Δύσκολα πράγματα. Τα οποία βεβαίως ο Γιαρουζέλσκι κι ο Χόνεκερ είχαν λύσει καταργώντας τα κόμματα.

Δυστυχώς στην Ελλάδα του Κοτζιά δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα!