Θα μπορούσε να είναι κουίζ για πραγματικά μυημένους στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια σειρά από ονόματα που είναι βέβαιο πως πέρα από τον στενό οικογενειακό τους κύκλο, ελάχιστοι τα γνωρίζουν –πόσω μάλλον με την αθλητική τους ιδιότητα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως δηλαδή ξέρετε τον 18χρονο Αντώνη Στεργιάκη της Σλάβια Σόφιας, που πρόσφατα ο «Guardian» συμπεριέλαβε στα 60 μεγαλύτερα ταλέντα του κόσμου με έτος γέννησης το 1999; Μήπως ξέρετε τον 19χρονο Σάββα Μούργο, που το καλοκαίρι άφησε την Αρσεναλ για τη Νόριτς; Εχετε ακουστά τον 20χρονο Γιάννη Ασβεστόπουλο της Λουγκάνο, που αποχαιρέτησε τη Θεσσαλονίκη εδώ και μία τριετία, ή έστω τον 16χρονο Γιάννη Σουρδή που από το καλοκαίρι ανήκει στη Γουότφορντ του Μάρκο Σίλβα; Ισως τον Αργύρη Καμπετσή, που από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού μετακόμισε πριν από μερικούς μήνες στην εύφορη ποδοσφαιρική κοιλάδα του Ρουρ για λογαριασμό της Ντόρτμουντ; Τον 21χρονο Μιχάλη Ηλιάδη της Σαλερνιτάνα, τον 18χρονο Νίκο Μπαξεβάνο της Λάτσιο κ.λπ.;

Ποια είναι όλα αυτά τα παιδιά; Οι αποδείξεις με ονοματεπώνυμο πως… κάτω από τη μύτη μας υπάρχει μια βιομηχανία ποδοσφαίρου. Μια μηχανή παραγωγής ποδοσφαιριστών που δουλεύει στο φουλ. Εφηβοι με ταλέντο (και μάνατζερ), που έφτιαξαν βαλίτσες για το εξωτερικό, πριν καν τους καταλάβουμε στα μέρη μας. Ναι, δεν είναι όλες οι ιστορίες σαν αυτή του Κωνσταντίνου Μαυροπάνου, που από τα ξημερώματα της Τετάρτης μονοπωλεί το ενδιαφέρον με τη διαφαινόμενη μετακίνησή του από τον ΠΑΣ Γιάννινα στην Αρσεναλ. Πόσω μάλλον δεν είναι σαν εκείνη του Παναγιώτη Ρέτσου, που το καλοκαίρι έφυγε σαν πρωταθλητής από τη χώρα μας, συντρίβοντας όλα τα μεταγραφικά ρεκόρ στον δρόμο από τον Ρέντη και τον Ολυμπιακό ώς το Λεβερκούζεν. Αυτές είναι οι λίγες που γίνονται πρωτοσέλιδα. Οι επαγγελματίες που προλαβαίνουν να καταθέσουν έστω ένα μικρό δείγμα γραφής εντός των συνόρων.

Κάτω από το ραντάρ

Οι πολλές περνούν κάτω από το ραντάρ και δεν γίνονται αντιληπτές παρά μόνο όταν έρχεται η ώρα της κρίσης. Οταν δηλαδή αυτά τα παιδιά που φεύγουν σε ηλικία γυμνασίου ή λυκείου είτε –όντως –καταφέρνουν να κάνουν τη διαδρομή από τα τμήματα υποδομής ώς τις επαγγελματικές ομάδες, είτε επιστρέφουν στη χώρα μας για να προστεθούν σε κάποια από τα ρόστερ των ομάδων της Σούπερ Λίγκας. Οταν ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έφευγε σε ηλικία 17 ετών για τη Σάλκε το καλοκαίρι του 2010 δεν ήταν περισσότεροι από δέκα-δεκαπέντε. Εμοιαζε σοκαριστικό πως ένας ανήλικος γινόταν αιτία για μια μεταγραφή των 2 εκατ. ευρώ. Οκτώ χρόνια μετά μοιάζει μια συνηθισμένη ιστορία. Και είναι συνηθισμένη μιας και άλλαξαν πολλά. Από τον τρόπο εκπαίδευσης στις εγχώριες ακαδημίες και την εξάπλωση της «επιστήμης» του σκάουτινγκ μέχρι τα δεδομένα που επέβαλε η μεγάλη οικονομική κρίση, διαλύοντας τα αντισώματα της υπομονής.

ΣΚΑΟΥΤ

Ετσι ανοίγουν τα σύνορα

Εχει καλό όνομα ο νεαρός έλληνας ποδοσφαιριστής. Η σωματοδομή, η τεχνική, το ευρωπαϊκό διαβατήριο, η φυσιογνωμία του, όπως αναδεικνύεται μέσα από τον ανταγωνισμό στα τουρνουά των εθνικών ομάδων. Όνομα που ολοένα και βελτιώνεται όσο ο Κώστας Μανωλάς (Ρόμα), ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος (Ντόρτμουντ), ο Κώστας Μήτρογλου (Μαρσέιγ), ο Ανδρέας Σάμαρης (Μπενφίκα) και οι άλλοι τοπ άσοι μεγαλώνουν τη φήμη τους στην ελίτ όπου συμμετέχουν με επιτυχία εδώ και χρόνια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 70 έλληνες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο εξωτερικό.

Η ελληνική αγορά είναι από τις φτηνότερες της Ευρώπης και μία από εκείνες που επιτρέπει ακόμη και σε παιδιά 14-15 ετών να φεύγουν με χαρακτηριστική ευκολία. Πολλές φορές με την παρότρυνση των γονιών που με τη σειρά τους δεν έχουν την απαραίτητη υπομονή (ή και την εμπιστοσύνη) για την ανάδειξη των παιδιών τους μέσα από τη διαδικασία… εσωτερικού.

Αντί πινακίου φακής

Εξαιρώντας τον Ολυμπιακό που επενδύει τεράστια ποσά για τη δική του ακαδημία και ίσως τον ΠΑΟΚ που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να ακολουθήσει το ίδιο μοντέλο, όλα τα άλλα ποδοσφαιρικά κλαμπ είναι παντελώς «απροστάτευτα» στο φαινόμενο να «χάνουν» δικά τους παιδιά ώς και τζάμπα! Αυτό συμβαίνει συνήθως πριν προλάβουν να υπογράψουν μαζί τους επαγγελματικά συμβόλαια κ.λπ. Υπάρχει ένα δίκτυο με μόνιμους σκάουτ που ασχολούνται με τη Βαλκανική, και δη με την Ελλάδα. Υπάρχει αναπόφευκτα και μια σειρά από ατζέντηδες που όσο ανοίγουν τον κύκλο τους στο εξωτερικό προσκαλούν ομάδες για να δουν νεαρούς που αγωνίζονται σε τμήματα υποδομής ή που κάνουν τα πρώτα βήματα στο υψηλότερο επίπεδο. Και κάπου εκεί το ένα φέρνει το άλλο. Αν πρόκειται για υποθέσεις απόλυτου επαγγελματισμού; Οχι πάντα. Για παράδειγμα μιας και καταπιαστήκαμε με αυτή την υπόθεση από τον Κώστα Μαυροπάνο. Ο μύθος λέει πως ο ατζέντης που έκανε αυτό το deal, διατηρούσε εστιατόριο δίπλα στο γήπεδο της Βέρντερ. Εκεί γνώρισε τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο όταν εκείνος αγωνίζονταν στην ομάδα της Βρέμης. Από φίλος εξελίχθηκε σε ατζέντη του. Με την μετακίνηση του «Πάπα» στη Ντόρτμουντ γνώρισε τον Σβεν Μίσλιντατ, τον πρώην αρχισκάουτ της Μπορούσια που εδώ και μερικές εβδομάδες εργάζεται για την Άρσεναλ. Το καλοκαίρι που ο Μίσλιντατ ήταν ακόμη στη Ντόρτμουντ μετακόμισε εκεί ο Καμπετσής, μέσω του συγκεκριμένου ατζέντη! Τώρα ο Μαυροπάνος στο Λονδίνο. Η Aρσεναλ φέρεται να έδωσε 2,1 εκατ. ευρώ στον ΠΑΣ. Είναι ένα καλό ντιλ. Ενα βότσαλο στη λίμνη όλων εκείνων που έφυγαν νωρίς…

Τελευταία Νέα