Εχει γίνει πολύς ντόρος με τη συνέντευξη της Μπέττυς Μπαζιάνα –η οποία σπεύδω να πω, γιατί όλα παρεξηγούνται, πως είναι μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία της «Εφημερίδας των Συντακτών». Εγώ δεν θα σχολιάσω τη συνέντευξη. Θα εστιάσω στα σχόλια σε αυτήν. Ξεχωρίζει η αντίδραση της πάλαι ποτέ συριζαίας Ζωής Κωνσταντοπούλου. «Σήμερα», πόσταρε, «έβαλαν να μιλήσει την πρώην ασυμβίβαστη αριστερή, που θα χώριζε τον Τσίπρα αν υπέγραφε Μνημόνιο. Που τώρα πηγαίνει σε δεξιώσεις με τουαλέτες και γίνεται καθηγήτρια στην… Κίνα. Κάπως πρέπει να ξεπληρώσει τις φωτογραφικές ρυθμίσεις με τις οποίες ο άντρας της τής χτίζει την καριέρα της. Θα το διαβάσω όλο και θα επανέλθω». Εντάξει, οι πρώην σύντροφοι καταλήγουν οι χειρότεροι εχθροί, δεν αντιλέγω. Η Ζωή, όμως, μπορεί να ξυπνήσει την Τζέιν Οστεν μέσα μου. Το λέω γιατί κάθε φορά που κάνει κάτι για να παίξει στην επικαιρότητα, θυμάμαι εκείνη την ωραία ατάκα της Αγγλίδας. Δεν θέλω οι άνθρωποι να είναι καλόβολοι, γιατί έτσι γλιτώνω από τον κόπο να τους συμπαθήσω.
Στην αντιπολίτευση τώρα, Το Ποτάμι έβγαλε μια ανακοίνωση και η ΔΗΣΥ δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάντως, η πιο έξυπνη επικοινωνιακά αντίδραση ήταν αυτή της Πειραιώς. Επισήμως δεν σχολίασε τίποτα. Η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου Σοφία Ζαχαράκη, ωστόσο, έγραψε στο facebook ένα κείμενο γραμμένο σε πιο προσωπικό τόνο με κεντρική ιδέα πως η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν «βαθιά προσβλητική για όλους τους Ελληνες τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπάτησε». Τη χαρακτηρίζω έξυπνη γιατί η γαλάζια παράταξη απάντησε σε ένα από τα ισχυρά όπλα της Κουμουνδούρου, το φρέσκο πρόσωπο της Μπέτυς, μέσω μιας νέας γυναίκας. Θα μου πείτε τώρα, κι άλλες νεοδημοκράτισσες απάντησαν στην Μπαζιάνα –η Ελίζα Βόζεμπεργκ ή η Ζέτα Μακρή φέρ’ ειπείν. Ναι, αλλά το κόμμα δεν έστειλε την απάντησή τους –όπως έκανε με αυτήν της Ζαχαράκη –στους συναδέλφους δημοσιογράφους, θα σας αντιτείνω εγώ.
Χακάρισμα
Ελαβα στο μέιλ μου το εξής μήνυμα από τη Σώτη Τριανταφύλλου. «Αγαπητοί φίλοι, κάποιος παίζει στα κοινωνικά δίκτυα και γράφει σχόλια κάτω από άρθρα υπογράφοντας ως Σώτη Τριανταφύλλου. Αν έχει κάποια σημασία για σας, σας λέω ότι δεν είμαι εγώ. Καλή χρονιά». Εικάζω πως μιας και είναι συνεργάτρια της εφημερίδας και τη διαβάζετε κάθε Σάββατο, θα είναι χρήσιμο να το γνωρίζετε.
Μεταγραφές
Εξέτασα με μεγάλο ενδιαφέρον τη λίστα των μελών της συντονιστικής γραμματείας της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου της Κεντροαριστεράς. Και παρότι τα ονόματα από το πασοκικό παρελθόν ήταν πολλά, δυο άλλες συμμετοχές μού έκαναν εντύπωση. Αυτή του Νίκου Διακουλάκη, ενός από τους τρεις των Κινήσεων Πολιτών, ο οποίος πρέπει να σας ενημερώσω πως εκπροσωπεί στο όργανο τον Γιώργο Καμίνη, μιας και ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού του γραφείου. Πότε έγινε η μεταγραφή, μη με ρωτάτε. Μόνο οι πολύ μυημένοι στα της Κεντροαριστεράς τη γνώριζαν. Κι εκείνη του προερχόμενου από το ΚΙΔΗΣΟ του ΓΑΠ, Οδυσσέα Κυριακίδη, που είναι ο έτερος εκπρόσωπος του καμινικού στρατοπέδου.
Ο Λαφαζάνης και η περιφέρειά του
Είμαι σίγουρος ότι ήδη έχετε δει κάπου τα φωτογραφικά ενσταντανέ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη μπροστά στις ασπίδες των ΜΑΤ την ημέρα των Θεοφανίων, έξω από την Αγία Τριάδα όπου τελούνταν η θεία λειτουργία – παρόντος του Προκόπη Παυλόπουλου. Ο στόχος του, λένε από τη ΛΑΕ, ήταν να πλησιάσουν την εξέδρα των επισήμων για να διαμαρτυρηθούν για τους πλειστηριασμούς. Ο Λαφά, ωστόσο, είχε, σύμφωνα με πηγές μου, πολύ καιρό να κατέβει Πειραιά – περιφέρεια όπου, να σας θυμίσω, εκλεγόταν αδιαλείπτως από την εποχή του Συνασπισμού. Οπότε, μου εξήγησαν, τα Φώτα ήταν μια ευκαιρία όχι μόνο για επαναστατική γυμναστική, αλλά και για επανασύνδεση με την εκλογική του βάση. Γιατί, όπως λέει και το σεξιστικό κλισεδάκι, οι γυναίκες και οι πολιτικοί πρέπει να προσέχουν τις περιφέρειές τους.