Great balls of fire. Rock ‘n’ Roll. Δεκαετία του 1950. Ο Ολυμπιακός μοιάζει με ατίθασο νέο που ξεσηκώνει τα πλήθη. Που σπάει τα ταμπού, που πάει κόντρα στο κατεστημένο και τον πουριτανισμό.
Great balls of fire, όπως τραγουδούσε ο «Killer» Τζέρι Λι Λιούις, στο τραγούδι που έγραψε ιστορία πριν από 61 χρόνια.
Ο Δαφνοστεφανωμένος έκανε ό,τι δεν θα τολμούσε να κάνει καμία άλλη ομάδα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ανέλαβε το ρίσκο να επενδύσει στην ποιότητα αλλάζοντας τιμονιέρη, παρά το γεγονός ότι έκοψε το νήμα στον πρώτο γύρο.
Ασυμβίβαστος, λιονταρόψυχος, λάτρης του θεάματος, γεμάτος εμπνεύσεις, ο Ολυμπιακός τολμά εκεί που θα τολμούσαν μόνο οι αετοί.
Το μήνυμα που στέλνει είναι ξεκάθαρο: δεν θέλει μόνο τον τίτλο. Θέλει να εξαφανίσει κάθε ίχνος αμφισβήτησης για το ποιος είναι ο καλύτερος. Να παίξει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, να επαναφέρει τον φόβο στα μάτια των αντιπάλων. Να μετατρέψει το Γεώργιος Καραϊσκάκης σε ναό του θεάματος και της ουσίας.
Μόνο ένας μίζερος μικρόνους δεν μπορεί να αντιληφθεί τον βαθμό δυσκολίας της άσκησης που επιχειρεί ο Ολυμπιακός.
Τα «Αν» που θα κρεμάσει κάθε ψοφοδεής αποτελούν τη σκόνη κάθε δειλού που αρνείται να πάρει το ρίσκο. Αλλά αυτή είναι η διαφορά του μεγάλου από τον μικρό.
Τελευταία Νέα