Αναζήτηση
Γυαλιά για την ανάπτυξη
Η αλήθεια είναι ότι αυτό (αυτό που θα περιγράψω εν συνεχεία…) μου είχε διαφύγει. Διότι άνθρωπος είμαι και εγώ, δικαιούμαι να έχω τις ελλείψεις μου. Κάτι οι γιορτές, κάτι τα ξενύχτια, κάτι οι βόλτες από δω κι από κει, μου διέφυγε παντελώς το νέο, το αισιόδοξο. Το νέο «ανοίγει η καρδιά μου». Το νέο «μού φτιάχνει τη διάθεση», τη μέρα, την εβδομάδα, τη ζωή. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν άλλοι που είναι παρατηρητικοί. Επίμονοι ανιχνευτές μιας καλής εξέλιξης και, μεγάλες ψυχές, το μοιράζονται μαζί σου το καλό το νέο. Δεν το κρατούν για τον εαυτό τους ούτε για τους κολλητούς.
Ενας τέτοιος καλός άνθρωπος είναι ο Νίκος ο Παππάς, ο υπουργός ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ αδιάφορο, ο υπουργός του τίποτα όπως συχνά αναφέρω και έχω εξηγήσει αναλυτικά γιατί –ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβω τώρα όσα έχω πει. Διότι, πλην των άλλων, βιάζομαι να απονείμω στον άνθρωπο αυτό τα εύσημα του αγγελιαφόρου του καλού (του νέου): ήρθε η ανάπτυξη, ανήγγειλε! Ναι, είναι εδώ, παρούσα, μπροστά μας, δίπλα μας, κι όποιος δεν τη βλέπει είτε να δανειστεί τα (σχετικά) γυαλιά του υπουργού Παππά είτε να μας αδειάσει τη γωνιά. Ανάγκη από μεμψίμοιρους, γκρινιάρηδες, μίζερους, γκαντέμηδες και κακόπιστους δεν έχουμε.
Διαστημικές αυξήσεις
Κατά τον Νίκο τον Παππά λοιπόν, το καλό το νέο δεν ήρθε από το Διάστημα στο οποίο ειδικεύεται εσχάτως, αλλά προέκυψε από τις άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείου ειδικότερα. Σύμφωνα δε με τον έγκυρο παρατηρητή υπουργό, μιας και το δικό του υπουργείο ασχολείται με τον πέραν του επίγειου κόσμου χώρο (space όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο με την κλασική, όπως πάντα, οξφορδιανή προφορά), αλλά όχι με τα οικονομικά, κατά το διαρρεύσαν διάστημα, που εμείς δεν πήραμε χαμπάρι τίποτε, είχαμε τα εξής συγκλονιστικά:
n δημιουργήθηκαν 320.000 θέσεις εργασίας!!!
n είχαμε αύξηση αμοιβών 9% το 2016 και 3,5% το 2017!!!
Βασικά εγώ το είχα καταλάβει ότι αυτή η κυβέρνηση σκίζει γενικά, αλλά όλα αυτά μου ήρθαν κάπως ξαφνικά, εξού και τα μετέφερα ως έχουν από ανάρτηση στα social media του αγαπημένου υπουργού.
Το μόνο που έχω να (του) συστήσω είναι να προσέχει με αυτά τα πράγματα, διότι τα λες, μεγαλώνει η μύτη σου και μετά άντε να στρίψεις στις γωνίες, ο Πινόκιο…
(Ακου αύξηση αμοιβών 9% και 3,5%, τουτέστιν 12,5% επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!..
Τούτων δοθέντων, διερωτώμαι γιατί δεν οργανώνουν μια συγκέντρωση στο Σύνταγμα να έρθει ο κόσμος να τα ακούσει αυτά να τους «αποθεώσει». Κρίμα δεν είναι;)
Τύχη για… εισαγγελέα
Ελπίζω ότι η Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί πραγματικά με την καταγγελία του Ποταμιού για το πώς έγινε η λοταρία του υπουργείου Οικονομικών και ποιοι τελικά κέρδισαν το χιλιάρικο. Διότι το πράγμα «μιλάει», είναι φανερό. Το Ποτάμι αναφέρει στην καταγγελία του ότι είναι αδύνατον με τον νόμο των πιθανοτήτων να κερδίσει το ίδιο άτομο δύο ή τρεις φορές σε μια λοταρία που έκανε 11 κληρώσεις. Και αναφέρει συγκεκριμένα ότι η πιθανότητα είναι υποδιαίρεση της μονάδας μετά από… 173 μηδενικά, και αν! Ζητούν λοιπόν από την εισαγγελία να εντοπίσει ονόματα και τέτοια.
Δεν ξέρω πώς τους διέφυγε στη Σεβαστουπόλεως, αλλά υπάρχει και άλλη μια περίπτωση. Είναι αυτός/ή ο/η κύριος/α που χρησιμοποίησε μία φορά την κάρτα του, αγόρασε ένα πακέτο τσιγάρα (προφανώς) αντί 3,7 ευρώ και κέρδισε χίλια ευρώ. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ άλλοτε την κάρτα του/της. Ποτέ. Για τίποτε. Μια φορά την έβγαλε από το πορτοφόλι, αγόρασε τα τσιγάρα, τα κάπνισε να πάνε κάτω οι καημοί και οι αναστεναγμοί και μετά ήρθε η θεά Τύχη, τον/την είδε σε αυτή την κατάσταση και είπε να του/της απαλύνει λιγάκι τον πόνο με 1.000 ευρώ!
Δηλαδή συγγνώμη, αν αυτά δεν είναι για εισαγγελέα, να ψάξει ο άνθρωπος να εντοπίσει το μηχανάκι (γιατί δεν μπορεί, κάποιο μηχανάκι έτρεξε…), αναρωτιέμαι τι είναι…
Στο σφυρί και το νερό
Στο ρεπορτάζ άλλων σελίδων, οι επιμελείς αναγνώστες μου θα εντοπίσουν το ρεπορτάζ στο οποίο περιγράφεται η εκποίηση των ασημικών του σπιτιού στην οποία προβαίνει η κυβέρνηση Τσίπρα προκειμένου να πείσει ότι… ήρθε η ανάπτυξη!
Μεταξύ αυτών των ασημικών διαπιστώνει κανείς ότι η κυβέρνηση βγάζει στο σφυρί και το νερό. Το ύψιστο αγαθό που μας έδωσε ο καλός Θεούλης να πίνουμε, να μαγειρεύουμε, να πλένουμε και να πλενόμαστε, και που χωρίς αυτό δεν ζούμε.
Πληροφορούμενος το γεγονός τηλεφώνησα, όπως ήταν φυσικό, στον φίλο μου Γιάννη Μπενίση, διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ, για περαιτέρω πληροφορίες. Μου επιβεβαίωσε ότι θα πωληθεί το 11% της ΕΥΔΑΠ μέσω του Υπερταμείου και θα παραμείνει στο Δημόσιο το 51% των μετοχών και ο έλεγχος της επιχείρησης.
Και πως κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με την ΕΥΑΘ, που διαχειρίζεται τα νερά της Θεσσαλονίκης.
Ρώτησα αν αυτό θα συμβεί μέσω στρατηγικού επενδυτή (στην ΕΥΔΑΠ κατέχει ήδη ο γνωστός και μη εξαιρετέος επενδυτής κύριος Πόλσον το 10%) ή μέσω χρηματιστηρίου. Δήλωσε άγνοια. Εγώ από την πλευρά μου ρίχνοντας μια ματιά στη χρηματιστηριακή τιμή της ΕΥΔΑΠ (6 και κάτι ευρώ ήταν χθες) εκτίμησα ότι η κυβέρνηση προσδοκά να πάρει περί τα 70 εκατομμύρια ευρώ από την πώληση.
Ερώτηση: Οταν ξεσήκωναν τον κόσμο, επί κυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου οι συριζαίοι για τον ίδιο λόγο, αυτό να το υπολογίσουμε στις αυταπάτες ή στις απάτες του κανονικού ποινικού δικαίου;
Ο αρχαιοφύλακας
Η ιστορία που θα διηγηθώ εν συντομία είναι μια (ακόμη) υπέροχη ιστορία της ελληνικής γραφειοκρατίας αναμεμειγμένης με ισχυρές δόσεις συνδικαλιστικών «κεκτημένων», οι οποίες δημιουργούν ένα εκπληκτικό κοκτέιλ συναισθημάτων. Προσέξτε με παρακαλώ: συμβαίνει στα Γιάννενα που, εκτός από «πρώτα στ’ άρματα, στις τέχνες και τα γράμματα», διδάσκουν και στον τομέα των συνδικαλιστικών κινήσεων.
Εντός του υπέροχου κάστρου της πόλης ιδρύθηκε από το Πολιτιστικό Ιδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς, προ διετίας, το Μουσείο Αργυροτεχνίας, για να αναδείξει την τέχνη στην οποία τα Γιάννενα μεγαλούργησαν ανά τους αιώνες και εξακολουθούν να την ασκούν.
Το Μουσείο βρίσκεται κοντά σε μια πύλη του κάστρου, τη δυτική, η οποία είναι πάνω στον μαγευτικό παραλίμνιο περίπατο, από τον οποίο περνούν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι –και στις γιορτές και σχόλες περνούν ακόμη περισσότεροι.
Ε, η πύλη αυτή μένει ερμητικά κλειστή, διότι το υπουργείο Πολιτισμού δεν παίρνει την απόφαση να την αφήσει πλήρως ελεύθερη, αλλά έχει αποφανθεί ότι πρέπει να τη φυλάει ένας φύλακας – αρχαιοφύλακας. Ο εντόπιος αρχιφύλακας των αρχαιοφυλάκων έχει από την πλευρά του αποφανθεί ότι η πύλη δεν μπορεί να ανοίγει Κυριακές, γιορτές και σχόλες, διότι, το οποίον, το άλλο και εκείνον, συν η παράγραφος τάδε του κανονισμού δείνα, δεν μεριμνούν για την παρουσία αρχαιοφύλακα κατά τις συγκεκριμένες ημέρες και ώρες!
Τι γράμματα έχει στείλει το Μουσείο, τι γράμματα ο δήμαρχος, τι επιστολές οι κάτοικοι, τι οι επισκέπτες, ουδείς συγκινείται και το υπουργείο Πολιτισμού πολύ περισσότερο.
Διότι νόμος είναι το δίκιο του αρχαιοφύλακα, πάει και τελείωσε!
(Ανατρέχοντας στο Διαδίκτυο περί του συγκεκριμένου είδους δημοσίου υπαλλήλου, ανακάλυψα ότι οι αρχαιοφύλακες είναι οι πρώτοι διορισθέντες υπάλληλοι του ελληνικού Δημοσίου! Διορίστηκαν αμέσως με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και ήταν συνήθως απλοί αγωνιστές του 1821, τους οποίους καλόπιασε με τον διορισμό ο Καποδίστριας να μη στραφούν εναντίον του ή να πάρουν τα βουνά…).
