Είναι κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί κι οφείλουμε να το απολαύσουμε. Τρεις στην κούρσα του πρωταθλητισμού, με τις ίδιες πάνω – κάτω πιθανότητες. Κάπου έπεσε στον πρώτο γύρο ο Ολυμπιακός, κάπου ψιλοανέβηκαν οι άλλοι δύο κι ήρθαν σχεδόν στα ίσα. Ολοι αισιοδοξούν και καλά κάνουν. Ποιος μπορεί όμως να ρισκάρει και να ποντάρει τα λεφτά του στον πρωταθλητή; Δεν το έχουμε δει άλλη φορά αυτό το έργο. Το 18 στα 20 τελευταία χρόνια του Ολυμπιακού είχε δημιουργήσει καθεστώς. Και δεν είναι ο Παναθηναϊκός, ο οποίος έχει πάρει τα άλλα δύο, που έρχεται να το αμφισβητήσει. Είναι ο ΠΑΟΚ που για το τελευταίο πρωτάθλημά του ανατρέχει στο 1985 και η ΑΕΚ που έχει να το σηκώσει από το 1994. Τριάντα τρία και 24 χρόνια, αντίστοιχα, είναι πολλά.
Το μονοπώλιο κάνει κακό, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν συνιστά ευθύνη του πρώτου. Δεν έστειλε ο Ολυμπιακός Μπατατούδη και Γούμενο στον ΠΑΟΚ. Δεν είναι ευθύνη του Ολυμπιακού η καταλήστευση εκ των έσω της ΑΕΚ, η χρεοκοπία και ο εθελούσιος υποβιβασμός στην Γ’ Εθνική. Δεν εγκατέστησε ο Ολυμπιακός την πολυμετοχικότητα που έφερε τον Παναθηναϊκό σ’ αυτό το κατάντημα. Ο ανταγωνισμός κάνει καλό. Στον ΠΑΟΚ πέφτουν λεφτά. Ελεύθερη χρεών, η ΑΕΚ κάνει τη δική της προσπάθεια, έστω κι αν δεν βάζει κανείς το χέρι στη τσέπη. Να ξαναπούμε για μία ακόμη φορά ότι αυτό το έργο δεν το έχουμε ξαναδεί. Ούτε στο απώτατο ούτε στο πρόσφατο παρελθόν.
Πάντα η μάχη ήταν για δύο. Το 2002 ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική με το 4-3 επί της ΑΕΚ των Ψωμιάδη – Σάντος. Το 2003 ήταν η Ριζούπολη. Το 2004 το ντέρμπι στη Λεωφόρο, με τον Νίκο Αλέφαντο ακόμα να περιμένει να βγει στο τηλέφωνο ο Δούρος. Κι αυτή τη φορά, στο φινάλε, δύο θα καταλήξουν. Ποιοι θα είναι αυτοί; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Σημειολογικά, πάντως, τα δύο τελευταία ντέρμπι είναι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ – ΑΕΚ. Η Τούμπα θα βγάλει τον πρωταθλητή. Οψόμεθα.
