Από γείτονες Αλβανούς μάς ήρθε το νέο χθες, ότι τα Σκόπια έχει συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ να ονομάζονται του λοιπού «Νέα Μακεδονία», αλλά οι δικοί μας εδώ, σιωπή. Στόματα ερμητικά κλειστά. Λέξη. Πουθενά. Σε κανέναν. Λες και πρόκειται για οικογενειακό τους θέμα. Για το Κωσταλέξι τους.

Θα πει κάποιος, ρε φίλε, διαπραγμάτευση γίνεται δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνεται δημόσια ένα όνομα, το οποίο έχει αποτελέσει πεδίο σκληρής διαπραγμάτευσης για πάνω από 25 χρόνια, και θα συμφωνήσω μαζί του. Αλλά είναι δυνατόν να το μαθαίνουμε από τους γύρω το μυστικό (που δεν είναι μυστικό, “το λέν’ οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια”); Λογικά, δεν είναι. Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Η κυβέρνηση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, και δεν θα δεχθώ την παραμικρή αντίρρηση επ’ αυτού διότι θα γίνω πολύ κακός και δεν θέλω.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που αντί να ενημερώσει την αντιπολίτευση (και να μάθουμε κι εμείς από τα πιο επίσημα χείλη τι τρέχει με το όνομα και κατά πού οδεύει το πράγμα) αρνείται πεισματικά να καλέσει την αντιπολίτευση να την ενημερώσει για όσα τεκταίνονται στο παρασκήνιο.

Ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου μού έλεγε χθες το μεσημέρι, κατά τη σύντομη τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε (ως συνήθως κάτω από συνθήκες τις οποίες άνετα μπορείς να χαρακτηρίσεις και μυθιστορηματικές για λόγους ευνόητους) ότι “κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό” –η ενημέρωση της αντιπολίτευσης. Αλλά πότε δεν γνώριζε –δεν είχε ακούσει κάτι σχετικό εκεί που περιφέρεται και όσο νά ‘ναι κάτι παίρνει το αφτί του…

Υποθέτω ότι πριν τη σύγκληση της διάσκεψης της Νέας Υόρκης υπό τον Μάθιου Νίμιτς στις 19 Ιανουαρίου να συμβεί και αυτό, να καλέσει δηλαδή ο πρόεδρος Τσίπρας τους αρχηγούς των κομμάτων να τους ενημερώσει και να ακούσει τις απόψεις τους. Οπως είχε γίνει και με το Κυπριακό προ μηνών, όπως θα θυμούνται και οι επιμελείς αναγνώστες μου…

Κανένα Συμβούλιο

Μια τέτοια κίνηση, έχω να σημειώσω, θα γλιτώσει και από πονοκεφάλους και τον Πρόεδρο Προκόπη, ο οποίος πολύ προβληματίζεται για το αν πρέπει να συγκαλέσει το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών για το Σκοπιανό ώστε να διερευνηθεί αν μπορεί να υπάρξει μια ενιαία θέση επί του θέματος. Προσωπικά, και συνομιλώντας προ ημερών με ανώτατο παράγοντα του πολιτεύματος (πιο ανώτατο δεν γίνεται), δεν βλέπω να συγκαλείται το Συμβούλιο εκτός και αν το ζητήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Τσίπρας. Ο Πρόεδρος Προκόπης δεν πρόκειται να αναλάβει πρωτοβουλία σύγκλησης, πρώτον, διότι είναι δυσδιάκριτο αν έχει πλέον την σχετική αρμοδιότητα και, δεύτερον, διότι δεν βλέπει ότι μπορεί να επιτευχθεί ενιαία θέση (Καμμένος και Λεβέντης έχουν ήδη διατυπώσει αρνητική θέση για τον όρο Μακεδονία στην ονομασία των Σκοπίων και ο Πρόεδρος Προκόπης αυτά τα προσέχει).

Αρα –ανακεφαλαιώνω –αν ο Πρόεδρος Προκόπης δεν έχει εκπεφρασμένη εκ των προτέρων συναινετική στάση όλων των μετεχόντων στη σύσκεψη, δεν πρόκειται να συγκαλέσει κανένα συμβούλιο.

Ως εκ τούτου, εμείς θα τα μαθαίνουμε απέξω, από το εξωτερικό, τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση ήδη, και υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται αόκνως και αδιακόπως…

Στραβά μάτια

Πρέπει να πω ότι βρήκα πολύ σωστή τη χθεσινή παρέμβαση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, η οποία έσπευσε να υπερασπιστεί –και αυτή, μετά από εμένα! –το δικαίωμα της κυρίας Μπαζιάνα να τοποθετείται δημόσια, να μιλάει δηλαδή. Ως εκ τούτου αντιγράφω μέρος από τη σχετική ανακοίνωση της ΓΓΙΦ: «Μέχρι ο γυναικείος λόγος να μπορεί να αρθρωθεί δημόσια και να αντιμετωπιστεί στη βάση των θέσεων που εκφράζει και όχι του φύλου του, η γυναίκα του Πρωθυπουργού, η γυναίκα της διπλανής πόρτας, η κάθε γυναίκα, οφείλει να συνεχίσει να μιλά.

Η ΓΓΙΦ στέκεται στο πλάι όλων αυτών των γυναικών, ενθαρρύνοντάς τες με το έργο της να μιλούν κάθε φορά δυνατά και καθαρά, μήπως και η φωνή τους σκεπάσει τους λεβέντες που θορυβούν, προσπαθώντας να καλύψουν το λόγο τους».

Μπράβο, μια χαρά τα λένε οι κυρίες –για τη σύντροφο του Πρωθυπουργού. Θα ήταν όμως πιο αξιόπιστη η παρέμβαση τους αν έλεγαν τώρα, με αυτή την ευκαιρία, ή πρωθύστερα, δεν έχει σημασία, κάτι για την άθλια, άνανδρη, ανήθικη και εκτός κάθε πολιτικής δεοντολογίας επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και τα παρακρατικού χαρακτήρα μέσα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ελέγχει κατά της γυναίκας του Μητσοτάκη. Αντιλαμβάνομαι ότι άμα σε έχει διορίσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις και να κάνεις αυτό που υπαγορεύει η ιδιότητα που έχεις επωμισθεί. Αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι όσο δεν το κάνεις, ούτε αυτό που θέλεις να υπηρετήσεις δεν καταφέρνεις; Με δυο λόγια, λειψή και υστερόβουλη ακούγεται η υπεράσπιση της Μπαζιάνα όσο κλείνεις τα μάτια Γραμματεία μου στον «βιασμό» χαρακτήρα που υφίσταται η Μητσοτάκη.

Το καμπανάκι

Δέχθηκα τηλεφωνικά παρέμβαση τού παρά τη προέδρω Φώφη Χρήστου Πρωτόπαπα, με αφορμή τα όσα έγραφα για την περίεργη, τουλάχιστον, θεωρία που εφαρμόστηκε στη συγκρότηση της οργανωτικής γραμματείας που θα οδηγήσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής την άνοιξη. Με πήρε να μου πει ότι είναι λάθος αυτό που έγραψα, ότι ο δήμαρχος Καμίνης αντιπροσωπεύεται από ένα στέλεχος σε αυτή τη γραμματεία.

– Αλλά; ρώτησα.

– Από δύο, και μου ανέφερε δύο ονόματα.

– Μάλιστα. Εγώ έλεγα ότι θα μου πεις κάτι για τον Ανδρουλάκη που αντιπροσωπεύεται από έναν…

– Ο Νίκος είναι ΠΑΣΟΚ. Εχει έναν εκπρόσωπο στην επιτροπή και ταυτόχρονα εκπροσωπείται από τα υπόλοιπα στελέχη τα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ. Πού είναι το πρόβλημα;

Ο Πιραντέλο έλεγε «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», οπότε σε ό,τι με αφορά κανένα πρόβλημα. Αλλά θα μου επιτραπεί, εκτός από το να τον επικαλεστώ, να διατηρήσω και την άποψή μου –ίδια όπως προχθές: ας συνεχίσουν έτσι, μια χαρά το πάνε να ξαναπέσει ο χώρος στον θανατηφόρο κύκλο της εσωστρέφειας την ώρα που φάνηκε να ξεφεύγει…

Οι αριθμοί και οι άνθρωποι

Ελαβα επιστολή, ευπρεπή ομολογώ, του υπουργού Παππά, αναφορικά με τα όσα έγραφα χθες για τον ενθουσιασμό που τον έχει καταλάβει επειδή «ήρθε η ανάπτυξη».

Μου γράφει «Κύριε Παπαχρήστο, αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφημερίδα σας για το σκίτσο που συνόδευε το –άστοχο ως προς το πεδίο της κριτικής του –σχόλιό σας. Το έργο της εξαιρετικής κυρίας Ξένου προστέθηκε ήδη στο μεγάλο αρχείο σκίτσων που τηρώ και περιλαμβάνει έργα που μου έχει αφιερώσει η εφημερίδα σας. Στη στήλη σας αναφέρατε ότι τα στοιχεία που παρέθεσα σε τηλεοπτική μου συνέντευξη για την αύξηση της απασχόλησης και των αμοιβών δεν ευσταθούν. Επειδή βεβαίως αυτά τα στοιχεία προέρχονται από επίσημες πηγές, σας παραθέτω τα εξής» –και μου στέλνει την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ για τις Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα και δυο τεύχη της Εργάνης. Η έκθεση “αποδεικνύει” κατά τον επιστολογράφο μου την αύξηση της απασχόλησης στην Ελλάδα και τα δυο τεύχη την αύξηση των αμοιβών, για να μου αποδείξει του λόγου (του) το αληθές…

Οπως είναι φυσικό, λόγω του προκεχωρημένου της ώρας που παρέλαβα την επιστολή, επιφυλάσσομαι για μια συνολική απάντηση στο αυριανό φύλλο, διότι, όπως είναι γνωστό, «όταν ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι»…