Οταν δημιουργήθηκε το Κίνημα Αλλαγής η αναμενόμενη αντίδραση των αντιπάλων του (δεξιών κι αριστερών) ήταν να υποβαθμίσουν το γεγονός: σιγά τα λάχανα, μια από τα ίδια!
Εκτοτε το νέο κίνημα προσπαθεί να τους δικαιώσει.
Η (επαν)εκλογή της Φώφης αποτελεί προφανώς αντικειμενικό στοιχείο συνέχειας –αλλά αυτήν διάλεξε ο κόσμος. Ακόμη κι έτσι όμως, δεν απαγορεύεται να αλλάξουν όλα τα άλλα.
Δυστυχώς οι αλλαγές καθυστερούν. Τα όργανα που ανακοινώνονται περισσότερο παραπέμπουν σε πολιτική αρχαιολογία παρά σε δείγματα νέας γραφής.
Στην οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου τρύπωσαν ακόμη και υπόδικοι πρώην συνεργάτες του Ακη και του Γιώργου Παπανδρέου. Ή διάφοροι γραφικοί εκπρόσωποι ανύπαρκτων κομμάτων και φανταστικών ρευμάτων.
Προφανώς είναι λάθος.
Ο,τι παραπέμπει σε ένα αμφιλεγόμενο παρελθόν είναι λάθος. Ο,τι αερίζει τους σκελετούς στο ντουλάπι είναι λάθος. Κι ακόμη πιο λάθος είναι κάθε απόπειρα δικαίωσης όσων έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση των ψηφοφόρων ως υπαίτιοι της χρεοκοπίας.
Δικαίως ή αδίκως.
Αν κατάλαβα καλά οι διαδικασίες αφορούσαν τη δημιουργία ενός νέου φορέα –όχι ενός κέντρου αποκατάστασης αποτυχημένων πολιτικών.
Κι ένας νέος φορέας δεν είναι κολυμπήθρα, ούτε ο χώρος να λύσει το ΠΑΣΟΚ τις διαφορές με το παρελθόν του.
Σίγουρα πάντως δεν ψήφισαν αυτό 212.000 άνθρωποι –ας τα βρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Η Ελλάδα πλέον έχει προχωρήσει.
Δεν αποτελεί αντικείμενο σημερινής αντιδικίας αν για τη χρεοκοπία πριν δέκα χρόνια φταίει περισσότερο ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής. Τρεις σκασίλες έχουν οι άνεργοι, οι αποδιωγμένοι νέοι, τα θύματα των περικοπών, οι πένητες συνταξιούχοι ποιος «έβλαψε τη Συρία» περισσότερο.
Κι ούτε θα βρούμε λύση στα προβλήματα του μέλλοντος ανοίγοντας ξανά τα κιτάπια του 2009 με τα ίδια πρόσωπα του 2009, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Καλώς ή κακώς, το αύριο θέλει μαχαίρι με το χθες.
Παράδειγμα; Τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ.
Ο Βενιζέλος έχει στείλει από το 2013 το θέμα στη Δικαιοσύνη. Η οποία έως τώρα δεν κούνησε το δαχτυλάκι της (περιέργως!) και ξαφνικά άρχισε να το κουνάει (περιέργως!).
Αντε τώρα να αρχίσουν οι κλήσεις παραμονές εκλογών και να μπαινοβγαίνουν τα βαρίδια στον ανακριτή. Εκεί να δεις Κίνημα Αλλαγής!
Παρεμπιπτόντως , το έργο το έχουμε ξαναδεί. Το ίδιο δεν είχε συμβεί και το 2012 με τον Ακη;
Είναι αυτονόητολοιπόν ότι το μέλλον της παράταξης μπορεί να επινοηθεί μόνο μέσα από μια φυγή προς τα εμπρός.
Η οποία όμως δυσκολεύει αφάνταστα όσο το νέο καλείται να τρέξει κουβαλώντας τα βαρίδια του παρελθόντος.
Και γι’ αυτό από το παρελθόν δεν ξεφεύγεις αν δεν το ξεκόψεις…