Το (ολιγάριθμο) μόνιμο προσωπικό που απομένει στον αριθμό 10 της οδού Σολφερινό, στο 7ο διαμέρισμα του Παρισιού, δεν πίστευε χθες τα μάτια του. Μεγάλες ουρές μπροστά στη βαριά καγκελόπορτα, συνωστισμός στην αίθουσα Τύπου, κάμερες και μικρόφωνα παντού. Σαν να είχε μεταφερθεί η ιστορική έδρα των γάλλων Σοσιαλιστών σε μια άλλη εποχή, τότε που το κόμμα κρατούσε ακόμα στα χέρια του τη μοίρα της χώρας. Δεν διήρκεσε όμως πολύ αυτό το ιδιότυπο, και κάπως συγκινητικό φλας-μπακ, μόνο όσο και οι παραδοσιακές ευχές προς τον Τύπο για τη νέα χρονιά. Γιατί ήταν οι τελευταίες σοσιαλιστικές ευχές επί της οδού Σολφερινό. Το κομματικό σπίτι όπου κατοικοέδρευε το PS τα τελευταία 38 χρόνια έχει ήδη πωληθεί σε εταιρεία διαχείρισης ακινήτων έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου, οι γάλλοι Σοσιαλιστές δεν θα μένουν πια εκεί. Η νέα τους διεύθυνση αναζητείται. Οπως και η νέα τους κατεύθυνση. Οπως και η ελπίδα ότι το πάλαι ποτέ μεγάλο αυτό κόμμα δεν έχει ήδη πεθάνει.
«Είναι τρελό να βλέπεις τόσους δημοσιογράφους», έλεγε χθες ένας εργαζόμενος του Σολφερινό –στη Γαλλία, αρκεί αυτή η λέξη για να πάει αυτομάτως το μυαλό στο PS. Επειτα από τις εκλογικές συντριβές της περασμένης άνοιξης, τόσο στις προεδρικές όσο και στις κοινοβουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν, στις εβδομαδιαίες συνεντεύξεις Τύπου του κόμματος δεν πάταγε σχεδόν κανείς. «Στην πραγματικότητα, μετακομίζουμε γιατί χρειαζόμαστε μεγαλύτερο χώρο. Είμαστε στενάχωρα εδώ», προσέθετε αστειευόμενος. Η σκληρή αλήθεια είναι πως το PS μετακομίζει γιατί δεν μπορούσε πλέον να συντηρεί το hôtel particulier, το ιδιωτικό μέγαρο που είχε για αρχηγείο του.
Από 330 βουλευτές προ πενταετίας έχει σήμερα μόλις 30 και οι κρατικές επιχορηγήσεις που δικαιούται έχουν ελαχιστοποιηθεί. «Ζήσαμε όμως πολλά εδώ», έλεγαν δύο δημοσιογράφοι περιμένοντας τον γερουσιαστή Ρασίντ Τεμάλ, «προσωρινό συντονιστή» του κόμματος μέχρις ότου επιλέξουν οι Σοσιαλιστές τον νέο τους ηγέτη στο συνέδριο που έχει προγραμματιστεί για τις 7 και 8 Απριλίου. Στο Σολφερινό γιόρτασε το PS τη νίκη του Φρανσουά Μιτεράν, στις 10 Μαΐου του 1980 –εκείνος ήταν που είχε επιλέξει αυτό το μέγαρο για κομματικό σπίτι, λίγους μήνες νωρίτερα. Εκεί γιόρτασαν επίσης τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ, 32 χρόνια αργότερα. Και μετά ήρθαν, ή μάλλον επανήλθαν οι γκρίνιες και ο αλληλοσπαραγμός, μαζί και μια οδυνηρή ιδεολογική σύγχυση -που για να είμαστε βέβαια δίκαιοι, δεν αφορά μόνο τη γαλλική σοσιαλδημοκρατία. Το κόμμα κατέληξε καθημαγμένο και συνθλιμμένο ανάμεσα στον Εμανουέλ Μακρόν και το En Marche! στα δεξιά του και την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν στα αριστερά του.
«Ενας κύκλος ολοκληρώθηκε, η οικογένειά μας πρέπει τώρα να γράψει μία νέα σελίδα στο βιβλίο των Σοσιαλιστών», δήλωσε ο Τεμάλ, υπενθυμίζοντας πως το μέγαρο της οδού Σολφερινό ήταν «η έβδομη ιστορική έδρα της σοσιαλιστικής οικογένειας» στα 113 χρόνια ιστορίας της. Για τον Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς, τον πρώην επικεφαλής του κόμματος (παραιτήθηκε τον Σεπτέμβριο), το PS οφείλει να κάνει τώρα, με «αυστηρότητα» αλλά και «διαύγεια», έναν απολογισμό, μία «απογραφή», ώστε «να στραφεί προς το μέλλον και τους Γάλλους».
