Το τελετουργικό του κόκκινου χαλιού είχε δημιουργήσει την παράδοση μιας ακριβής παρέλασης του κιτς. Οι σταρ του κινηματογράφου και της μουσικής είχαν εκπέσει σε διάσημες κρεμάστρες που φορούσαν τα ρούχα κα τα κοσμήματα διαφόρων οίκων πολυτελείας με καθήκον να ψελλίσουν το όνομα εκείνου που τα δημιούργησε. Φυσικά με το αζημίωτο. Αλλά επίσης φυσικά ζημιωμένη άρχισε να βγαίνει η μόδα από αυτό το παζάρι στο οποίο συμμετείχαν υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων και μάνατζερ. Από τη στιγμή που το ζητούμενο ήταν η αναφορά σε μία επωνυμία, εκείνο που υποβοηθούσε την απομνημόνευση του ονόματος από τον έκθαμβο θεατή ήταν ο εντυπωσιασμός της εικόνας. Δηλαδή η προκλητική αποδόμηση μιας συνθήκης κατά την οποία το ρούχο αναδείκνυε προσωπικότητες, σιλουέτες, ηλικίες. Οι εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί είχαν μεταλλαχθεί σε καρικατούρες επίσημου ύφους, δίνοντας περισσότερα παραδείγματα έλλειψης γούστου και χυδαίας επίδειξης, παρά στιγμιότυπα στυλιστικής ερμηνείας του συγκεκριμένου θεάματος με όρους μόδας των καιρών. Η φετινή απόφαση της ομάδας των γυναικών του Χόλιγουντ, να κινητοποιήσουν τους καλεσμένους στις Χρυσές Σφαίρες ώστε να φορέσουν μαύρα, άλλαξε αυτή τη συνήθεια. Η απονομή απέκτησε κομψότητα και μαχητικό πνεύμα. Τα μαύρα ρούχα των παρισταμένων δεν προκάλεσαν την πλήξη της μονότονης ομοιομορφίας. Αντίθετα υπογράμμισαν αυτό που ξέρουν εδώ και αιώνες οι κάτοικοι της Ευρώπης όταν στις επίσημες περιστάσεις τηρούν τον κώδικα της πρόσκλησης που αναγράφει τις διαβαθμίσεις του μαύρου ενδύματος από smart black έως black tie: «Είναι το πιο κομψό από όλα τα χρώματα. Το μαύρο φόρεμα είναι το απολύτως απαραίτητο κομμάτι κάθε γκαρνταρόμπας» υπογράμμισε ο Κριστιάν Ντιόρ εκδίδοντας το 1954 το άθροισμα των αφορισμών του για το στυλ στο βιβλίο του «Μικρό λεξικό της μόδας». Σε αυτό το εγχειρίδιο κομψότητας τα ιστορικά γεγονότα της ευρωπαϊκής κοινωνίας θα προσθέσουν στις ιδιότητες του μαύρου χρώματος ενδείξεις της γυναικείας κατάστασης. Οπως την εμφάνιση του μαύρου ταγιέρ στα τέλη του 19ου αιώνα ως πρωινό ένδυμα εκείνων των κυριών που είχαν αρχίσει να συζητάνε πρώτες για θέματα γυναικείας χειραφέτησης. Ή με την Κοκό Σανέλ και το μικρό μαύρο της φόρεμα που παρουσίασε τον χειμώνα του 1926. Η γραμμή αυτού του μοντέλου έδινε έμφαση στην απλότητα και την ελευθερία. Ηταν η υπογραφή της ίδιας της δημιουργού του. Η οποία είχε γίνει μία garçonne. Δηλαδή, σύμφωνα με το λήμμα του λεξικού της γαλλικής γλώσσας, «η νεαρή γυναίκα που διάγει ανεξάρτητο βίο».

Σήμερα, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας #TimesUp και #Whywewearblack οι διάσημοι κάτοικοι του Χόλιγουντ συμπαρασύρουν τις λιγότερο προνομιούχες γυναίκες της Αμερικής (έως ότου το κύμα επεκταθεί και στην Ευρώπη) να σπάσουν τη σιωπή τους τα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.

Η νύχτα των συγκεκριμένων βραβείων επανέφερε τη συζήτηση στο σημαινόμενο του μαύρου ενδύματος. Οι κώδικες ενδυμασίας υπογράμμισαν τις γυναικείες προσδοκίες και ανάγκες και όχι την κοινωνική κατάσταση. Η εμπειρία του μαύρου ενδύματος αντανακλά μία προσπάθεια αλλαγής παραδείγματος. Ηταν η πρώτη φορά που το κόκκινο χαλί δεν ήταν το μέσο που οι γυναίκες προβάλλουν ως αντικείμενα.

Τελευταία Νέα