Αναζήτηση
Βλέπω πολύ κόσμο να στριμώχνεται στην είσοδο (ή στην έξοδο) του Μακεδονικού και θέλω να προειδοποιήσω εγκαίρως ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Για να προκύψει λύση πρέπει να συμβούν τα εξής.
1 Να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και FYROM.
2 Η συμφωνία αυτή να είναι συνολική –δηλαδή όχι «τώρα το όνομα και μετά τα άλλα» διότι μετά το όνομα υπάρχουν μόνο χαιρετίσματα…
3 Να εγκρίνει τη συμφωνία συνολικά η κυβέρνηση.
4 Να την αποδεχτεί η αντιπολίτευση, κάτι για το οποίο το (2) και το (3) αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις.
5 Να συμφωνήσουν με τη συμφωνία μέσα στη FYROM και να βρουν τρόπο να αλλάξουν ή να παρακάμψουν το Σύνταγμά τους.
Τα βρίσκετε αυτά εύκολα κι απλά; Με γεια σας, με χαρά σας. Αυτά πάντως πρέπει να συμβούν.
Πάμε παρακάτω.
Υποστηρίζουν ορισμένοι συριζαίοι ότι το (3) δεν είναι απαραίτητο. Αρκεί να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Λάθος – ακόμη κι αν μια ενδοκυβερνητική διχογνωμία δεν θέτει τυπικά ζήτημα δεδηλωμένης, ούτε εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για την οποία προβλέπονται συγκεκριμένες διαδικασίες (Γ. Σωτηρέλης).
Θέτει όμως τεράστιο πολιτικό πρόβλημα και στη διαπραγμάτευση και στην έγκριση της συμφωνίας. Η θεωρία της «πλειοψηφίας βουλευτών» του Κοτζιά είναι αστειότητα.
Ο λόγος είναι απλός: οι κυβερνητικές πλειοψηφίες δεν είναι α λα καρτ –εδώ μου αρέσει, εκεί δεν μου αρέσει. Και συνεπώς οι «πλειοψηφίες βουλευτών» διαμορφώνονται στον άξονα συμπολίτευση/αντιπολίτευση σε όλα τα σοβαρά θέματα.
Οσοι λοιπόν επιτήδειοι συριζαίοι ή ιδιοτελείς κι ανιδιοτελείς ενδιαφερόμενοι αγωνίζονται να υποβαθμίσουν ή να παρακάμψουν αυτό το πρόβλημα προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στη δημοκρατία.
Διότι τι συνιστούν; «Κάντε τα στραβά μάτια να λυθεί το θέμα!».
Αλλά αλλήθωρη δημοκρατία δεν υπάρχει. Ή βλέπει ή δεν βλέπει.
Οπως δεν υπάρχει δημοκρατία με εκπτώσεις. Ή υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία ή δεν υπάρχει.
Οπως είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία όπου η αντιπολίτευση διευκολύνει τη μισή κυβέρνηση κάθε φορά που θα διαφωνεί με την άλλη μισή –όπως συνέβη ήδη το καλοκαίρι του 2015…
Και προφανώς κανείς δεν θα αφήσει τον Καμμένο να υποδύεται δωρεάν τον Μακεδονομάχο. «Εθνική γραμμή» σημαίνει «εθνική γραμμή» –χωρίς κοπάνες!
Ανάλογοι υπολογισμοί θα γίνουν προφανώς και στο εσωτερικό των Σκοπίων.
Εχω την αίσθηση συνεπώς ότι κανένα από τα παραπάνω στάδια επίλυσης του προβλήματος δεν μπορεί να παρακαμφθεί.
Είναι παρ’ όλα αυτά μια λύση εφικτή; Ενδεχομένως. Αλλά δεν θα είναι ούτε απλή, ούτε αναίμακτη.
Και σίγουρα πάντως δεν θα την πληρώσουν όσοι δεν έχουν την ευθύνη των κυβερνητικών πραγμάτων.
Οσο κι αν πιέζουν οι επιτήδειοι που λέγαμε, τα κορόιδα τελείωσαν.
