Με την έλευση του Οσκαρ Γκαρσία στο Λιμάνι, έγιναν και πάλι μόδα οι προπονητές από την Ιβηρική. Για την ακρίβεια, οι τεχνικοί που έρχονται από τη μεγάλη των Ισπανών σχολή. Αλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εκτός από τον Ολυμπιακό, Ισπανός οδηγεί και την ΑΕΚ και μάλιστα με απόλυτη (μέχρι τώρα) επιτυχία.

Ποιος όμως ο λόγος που οι ελληνικές ΠΑΕ όλο και συχνότερα επικεντρώνονται στη συγκεκριμένη αγορά; Θα λέγαμε πως αυτό συμβαίνει εδώ και περίπου 15 χρόνια, αν σκεφθούμε ότι πρώτος ήρθε ο Φερέρ (2006 στην ΑΕΚ), μετά ο σπουδαίος Βαλβέρδε (2008 στον Ολυμπιακό) και έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους. Κυρίως γιατί το στίγμα που άφησε ο Ερνέστο ήταν τόσο ισχυρό που επηρέασε τη σκέψη παραγόντων και τεχνικών διευθυντών. Αν εντρυφήσει κάποιος στον εσωτερικό κόσμο όσων αποφασίζουν, διαπιστώνει πως μέσα τους γίνεται ένα ιδιότυπο «μπρα ντε φερ» μεταξύ ισπανών και πορτογάλων προπονητών. Αλλοι εκτιμούν τους μεν, άλλοι τους δε. Αλλά η πλάστιγγα γέρνει σαφώς στους Ισπανούς και μένει να δούμε το γιατί.

Σάντος

Θέλοντας να γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο Φερνάντο Σάντος υπήρξε αυτός που άνοιξε τον δρόμο για τους Πορτογάλους. Σοβαρός, μετρημένος στις κινήσεις και τα λόγια του, εργατικός και αναμφίβολα αποτελεσματικός, έπεισε όσους κοιτούσαν καθαρά τα γεγονότα ότι υπάρχει και η οδός της μεθοδευμένης δουλειάς. Επιτυχημένος σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και εθνική ομάδα ο Σάντος, υπήρξε ο άνθρωπος που έκανε ένα αόρατο νεύμα στους γηγενείς παράγοντες προκειμένου να κοιτάξουν την πορτογαλική αγορά. Με ένα όμως μείον: εσωστρεφής ως χαρακτήρας, δύσκολα ανοιγόταν στην αρχή, λες και έβαζε τοίχο μεταξύ αυτού και του συνομιλητή του, απότοκο προφανώς της επιρροής από τους κλειστούς ελαφρώς Βραζιλιάνους.

Βαλβέρδε

Το ακριβώς αντίθετο είναι οι Ισπανοί. Δεν θα τους έλεγες φλεγματικούς, αλλά ενθουσιώδεις. Ζουν την κάθε στιγμή. Φροντίζουν το καβούκι τους να είναι ανοιχτό και παρουσιάζονται δεκτικοί. Οι Ελληνες τους νιώθουν πιο κοντά και ο Βαλβέρδε σταδιακά έγινε πολύ συμπαθής στα μέρη μας, φυσικά και πρωτίστως χάρη στη δουλειά και τα επιτεύγματά του. Αν προσθέσουμε εδώ τον Μίτσελ, έχουμε το πακέτο του ισπανικού μοντέλου που είναι φωτογενές και άκρως ελκυστικό. Επιτυχημένο. Οι Ισπανοί είναι παιδιά του αξέχαστου Γιόχαν Κρόιφ και δεν πρέπει να προσπερνάμε έτσι άκριτα ότι έμαθαν και υπηρέτησαν το ίδιο στυλ ποδοσφαίρου που κυριαρχεί στις μέρες μας σε όλη την Ευρώπη. Ο Κρόιφ έριξε τους αρχικούς σπόρους και ο Γκουαρντιόλα πήρε την άκρη του νήματος και το τέντωσε μέχρι το άπειρο! Ολοι θέλουν να παίξουν α λα Γκουαρντιόλα και αυτό μόνο κρυμμένο μυστικό δεν αποτελεί. Δίνουν βάση στο θέαμα, στην ευχαρίστηση του θεατή-πελάτη, στο κέρδος σε όλα τα επίπεδα.

Χιμένεθ – Γκαρσία

Η ΑΕΚ ευτυχεί να διαθέτει στον πάγκο της τον Μανόλο Χιμένεθ. Γιατί έχει βάλει όρους και κανόνες και κρατά καλά το τιμόνι εδώ και κάμποσο διάστημα, βοηθώντας σε δύο διαφορετικές περιόδους την ομάδα. Ο Ολυμπιακός τώρα παίζει το χαρτί του Οσκαρ Γκαρσία. Ενός ακόμη ισπανού τεχνικού με γνώση του αντικειμένου, τεχνοτροπία υψηλού επιπέδου και απόφοιτο του σχολείου της Μπαρτσελόνα. Τα εχέγγυα για να πετύχει, τα έχει. Το αποτέλεσμα αναμένεται.

Τελευταία Νέα