Οι τρεις πρώτοι μήνες του 2018 θα είναι πυκνοί σε εξελίξεις σχετικά με το Μακεδονικό. Με δεδομένο ότι στις 11-12 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, οι εμπλεκόμενες πλευρές θα κληθούν να κάνουν επιλογές δύσκολες.

Η επίλυση του ονοματολογικού αποτελεί κομμάτι του «στρατηγικού παζλ» της Συμμαχίας και της ΕΕ για τα Δυτικά Βαλκάνια. Η περιοχή έχει αποκτήσει ξανά γεωπολιτικό ενδιαφέρον λόγω κινητικότητας της Ρωσίας, του αλβανικού παράγοντα, δραστηριότητας χωρών όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, ύπαρξης δικτύων ισλαμικού εξτρεμισμού και οργανωμένου εγκλήματος.

Η κυβέρνηση έχει γίνει δέκτης προτροπών να συμβάλει στη λύση της χρονίζουσας εκκρεμότητας. Το διεθνές περιβάλλον είναι εμφανώς ευνοϊκότερο από ό,τι στο παρελθόν. Ο Νίκολα Γκρούεφσκι βρίσκεται εκτός παιχνιδιού. Οι Αμερικανοί δεν είναι πλέον τόσο εχθρικοί όπως επί Τζορτζ Μπους το 2007-2008. Η επιθυμία για λύση όμως δεν πρέπει να οδηγήσει σε βιαστικές επιλογές.

Η Αθήνα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι προτεραιότητές της. Οι ψύχραιμοι παρατηρητές υπογραμμίζουν ότι το βασικό κλειδί μιας βιώσιμης λύσης κρύβεται στον όρο «erga omnes» και όχι τόσο στο νέο, μόνιμο όνομα. Πρέπει να διασφαλιστεί η όσο το δυνατόν ευρύτερη εφαρμογή του ονόματος στον διεθνή χώρο και η υιοθέτηση μίας απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που θα υιοθετηθεί από τις μεγάλες χώρες.

Επιπλέον, η Αθήνα πρέπει να αποφασίσει αν θα δώσει βάρος σε μία συνταγματική αναθεώρηση στην ΠΓΔΜ ή στην υπηκοότητα. Η υπερβολική πίεση και στα δύο ζητήματα θα τραυμάτιζε σοβαρά την εύθραυστη κυβερνητική ισορροπία στη γείτονα και ίσως άφηνε την Αθήνα χωρίς συνομιλητή.

Τελευταία Νέα