Με αφορμή την ποίηση

Η Νομική ήταν μια λύση ρεαλιστική. Το τραγούδι, από την άλλη, ήταν μια ανάγκη έκφρασης. Και ο Απόστολος Κίτσος ενέδωσε σε αυτήν. Ετσι κατάφερε να κρατά σήμερα στα χέρια του την πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Κάτι παράξενο» από τις εκδόσεις Μικρή Αρκτος, έναν κύκλο μελοποιημένων ποιημάτων σε συνεργασία με τον τραγουδοποιό Μιχάλη Καλογεράκη. Ο νεαρός ερμηνευτής, που γεννήθηκε στη Θήβα, πέρασε από τα έδρανα της Νομικής Αθηνών και τις τάξεις του Εθνικού Ωδείου. «Οταν φτάνεις στο σημείο να επιλέξεις κάτι για να είναι η δουλειά σου, αρχίζεις να το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά, καθώς γίνεται πια αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, και έτσι το αγαπάς ειλικρινά». Η μελοποίηση για τον νεαρό τραγουδιστή δεν δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους σημερινούς στιχουργούς. Ούτε ποντάρει στην εύκολη και δεδομένη αξία των ποιητών. «Δεν υπάρχει κάποιο φετίχ με την ποίηση. Ηταν ο λόγος που μας κέρδισε και απλώς αυτή τη φορά έτυχε να έχει τη μορφή ποιήματος. Υπάρχουν φοβερά αξιόλογοι σύγχρονοι στιχουργοί και ποιητές και ίσως σε επόμενες δουλειές διασταυρωθούμε». Στον δίσκο πάντως μπορεί να ακούσει κανείς συνθέσεις βασισμένες στην ποίηση των Μιχάλη Γκανά, Αριστέας Παπαλεξάνδρου, Αχιλλέα Παράσχου, Νίκου Σαραντάκου, Μάνου Χατζιδάκι (στο τραγούδι «Ερωτικό ή Καληνύχτα», σε στίχους του κορυφαίου μας συνθέτη, συμμετέχει η Ελλη Πασπαλά).

ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Τι νόημα έχει η έκδοση ενός δίσκου στην εποχή της πληροφορίας και της ιλιγγιώδους ταχύτητας που προσφέρει το Διαδίκτυο; Οι σημερινοί καλλιτέχνες τι χάνουν σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές τραγουδιστών; «Το τεχνολογικό περιβάλλον ενέτεινε την αμεσότητα και την ευκολία πρόσβασης. Παράλληλα, όμως, ακόμα συγχέεται η ελευθερία με την ανυπαρξία κανόνων και δεν υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να διαχωρίσεις μέσα σ’ όλη αυτή την ποσότητα τι σε αφορά και τι όχι. Το πρόβλημα αυτό σε αγγίζει και ως ακροατή και ως δημιουργό. Παλαιότερα η κυκλοφορία ενός δίσκου αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός. Αυτό αποτυπωνόταν και στην ακρόασή του που ήταν πιο προσεκτική και συνολική. Αναπτυσσόταν μια ειδική σχέση μεταξύ ακροατή και ακροάματος. Οι νέες συνθήκες μείωσαν τη λαχτάρα για ουσιαστική επαφή με το ίδιο το έργο. Ακούμε πια πολύ αποσπασματικά και δυστυχώς ίσως καταλήξουμε και να δημιουργούμε αποσπασματικά. Από την άλλη, είμαι παιδί της εποχής μου, άρα οι εμπειρίες μου, ειδικά από τη σκοπιά του καλλιτέχνη που προσπαθεί να επικοινωνήσει το έργο του, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το Διαδίκτυο, καθώς βιωματικά δεν έχω γνωρίσει κάποια άλλη συνθήκη».

Αν έκανε έναν δίσκο με επανεκτελέσεις, ποιες θα ήταν αυτές; «Δεν θα επέλεγα να κάνω επανεκτελέσεις αυτήν τη στιγμή. Ηθελα να δουλέψω σε πρωτότυπο υλικό. Φοβάμαι πως κάποιες φορές στις επανεκτελέσεις υποβόσκει μια ένδεια ή ίσως μια αμηχανία. Αγαπώ πολλά και διαφορετικά πράγματα που έχουν γραφτεί στο παρελθόν, τα οποία με έχουν μεγαλώσει και διαμορφώσει. Αλλά πιστεύω πως είναι απαραίτητη η συνεχής δημιουργία νέου υλικού και να μη μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν».