Ποιος είπε ότι θα ήταν εύκολη η τρίτη αξιολόγηση; Η μήπως θα είναι η τέταρτη; Οι εξελίξεις κάθε άλλο παρά αυτό επιβεβαιώνουν. Οι κινητοποιήσεις και οι αντιδράσεις από δεκάδες επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς για τα μέτρα του πολυνομοσχεδίου μπορεί να μη διαθέτουν τη δυναμική των εξεγέρσεων της πλατείας και των αγανακτισμένων στα χρόνια της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι οι πρώτες με υπολογίσιμη δυναμική έπειτα από πολλά χρόνια. Με προοπτική να συνεχισθούν τους επόμενους μήνες ακυρώνοντας το κυβερνητικό success story.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης με την τρίτη αξιολόγηση δεν είναι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τα μέτρα που περιλαμβάνει. Αυτή τη φορά το μεγάλο εμπόδιο είναι η εφαρμογή των μέτρων αυτών που εκτείνεται εις το διηνεκές καθιστώντας τα μια μόνιμη απειλή αναταράξεων για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι πλειστηριασμοί ακινήτων από τώρα και στο εξής –και για αρκετά χρόνια –θα βρίσκονται στα πρώτα δελτία της επικαιρότητας, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ θα αποτελούν μια βόμβα μεγατόνων σε μια μεγάλη εκλογική δεξαμενή του κυβερνώντος κόμματος. Παλαιότερα, οι φόροι επιβάλλονταν, μια και έξω, με το «αριστερό» επιχείρημα να πληρώσουν οι έχοντες, και το μαχαίρι στις συντάξεις έμπαινε πάντα στο όνομα της προστασίας των χαμηλοσυνταξιούχων. Σήμερα όμως, μετά τις περικοπές στο ΕΚΑΣ και πολύ περισσότερο μετά τα μέτρα για τις απεργίες και τους επερχόμενους μαζικούς πλειστηριασμούς κατοικιών, η αριστερή κυβερνητική ρητορική φαίνεται να έχει μείνει από μπαταρίες, όσο και αν επιχειρείται η επαναφόρτισή τους με παροχές προς αδυνάτους.
Πλέον η διασφάλιση της κυβερνητικής συνέχειας απαιτεί την ανοικτή υποστήριξη των τραπεζών για το θέμα των πλειστηριασμών και αύριο των επιλογών της ηγεσίας του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων για τις ανατροπές που προετοιμάζονται. Σε αυτή τη δύσκολη άσκηση κυβερνητικής ισορροπίας το καλό για τον Τσίπρα είναι ότι δεν απειλείται από τα αριστερά του. Η ΛΑΕ δεν μπορεί να γίνει ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ. Τελείωσαν οι εποχές της αθωότητας όπου κινήματα όπως οι Podemos στην Ισπανία κεφαλαιοποιούσαν πολιτικά το κύμα αντιδράσεων για τους μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων. Βοήθησε σ’ αυτό, το πάθημα του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το κίνημα των Πέντε Αστέρων στη γειτονική Ιταλία έχει βάλει νερό στο κρασί του και στην αντιευρωπαϊκή ρητορική του για να αναδειχθεί ως μία αξιόπιστη υποψήφια κυβερνητική δύναμη στις εκλογές του Μαρτίου.
Σε αυτό το περιβάλλον της βίαιης ωρίμασης της κοινωνίας είναι αναγκασμένος να βαδίζει ο Πρωθυπουργός, ανταλλάσσοντας διαρκώς όλο και μεγαλύτερες δόσεις από το αριστερό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ με κυβερνητικό χρόνο, ποντάροντας στο αφήγημα της αξιοπιστίας για τη διασφάλιση της πορείας της οικονομίας. Αλλά όσο θα δίνει διαπιστευτήρια αξιοπιστίας προς τους δανειστές, τόσο διακυβεύεται η επόμενη μέρα της παράταξής του. Στην ισορροπία αυτή θα κριθούν οι πολιτικές εξελίξεις των επόμενων μηνών. Ούτως ή άλλως η χώρα έχει εισέλθει σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, τα κλειδιά της οποίας κρατούν γερά οι δανειστές. Με το νέο πρόγραμμα αυστηρής εποπτείας που βρίσκεται στα σκαριά και τις νέες περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο το 2019 και 2020 αντίστοιχα. Η κυβέρνηση θα επιλέξει τον ακριβή χρόνο και το πρόσχημα…