Εγινε είδηση η παραίτηση του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι. Για όσους γνώριζαν την ιδιοσυγκρασία και την πορεία του, είδηση αποτέλεσε η εκλογή του στο Κοινοβούλιο και ιδίως η ανάδειξή του στο αξίωμα του υφυπουργού Παιδείας. Για όλους τους νουνεχείς πολίτες, είδηση, και μάλιστα θλιβερή, αποτελεί η πέραν του δωδεκαμήνου παραμονή του στη θέση αυτή παρά την προφανή αδυναμία του να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις απαιτήσεις του αξιώματος και παρά τις συνεχείς προκλητικές του συμπεριφορές και δηλώσεις. Φαντασθείτε να έπρεπε να κάνουμε και απολογισμό του «έργου» του στο υπουργείο…
Το ερώτημα δεν είναι γιατί παραιτήθηκε ή γιατί τον «παραίτησαν», αλλά σε ποια κατάπτωση έχει φτάσει το πολιτικό μας σύστημα ώστε να ανέχεται τέτοια άτομα και τέτοιες συμπεριφορές για τόσο μεγάλο διάστημα. Δεν πρόκειται για μια λανθασμένη επιλογή του Πρωθυπουργού όπως θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Η αλλοκοτιά της επιλογής ήταν τόσο εμφανής! Ηθελαν οι αριστερολαϊκιστές να δείξουν ότι αποστρέφονται τα κατεστημένα κριτήρια ικανότητας για την εκπλήρωση μιας υψηλής δημόσιας αποστολής όπως αυτής του υφυπουργού Παιδείας. Ηταν κριτήρια που εξάλλου και πολλοί από τους ίδιους τους κυβερνώντες μάλλον δεν εκπληρούν.
Η ανάδειξη ιδιόρρυθμων και ακατάλληλων ατόμων αποτελεί στρατηγική επιλογή των πάσης φύσεως λαϊκιστών για να τονίσουν το αντι-ελίτ προφίλ τους και να πείσουν το ακροατήριό τους ότι όλα όσα είχαν κάνει και πει οι προηγούμενοι ήταν λάθος. Οτι είναι λάθος να εμπιστεύεσαι κρίσιμα χαρτοφυλάκια της οικονομίας και της παιδείας σε σοβαρούς, έμπειρους και ισορροπημένους και αριστερή μαγκιά να τα εμπιστεύεσαι σε Γιάνηδες και Ζουράρηδες.
Ο Δημήτρης Κούρκουλας ήταν υφυπουργός Εξωτερικών, υπεύθυνος για ευρωπαϊκές υποθέσεις την περίοδο 2012- 2015. Υπήρξε στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διετέλεσε πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον Λίβανο, στη Βουλγαρία και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη
