Βυθισμένος στην αναπαυτική του πολυθρόνα. Χαμογελαστός, ήρεμος, με τα δυο του χέρια πότε να αγκαλιάζουν το ποτήρι του καφέ και πότε να χαϊδεύουν μια μπάλα ποδοσφαίρου, που αργότερα θα χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες της φωτογράφισης.
Ο Κέβιν Μιραλάς, το απόγευμα της Πέμπτης, λίγο μετά το τέλος της προπόνησης, έμοιαζε σαν να βρισκόταν στο σαλόνι του σπιτιού του και όχι σε μια από τις κομψές αίθουσες που κρύβονται στα τετραγωνικά μέτρα του αθλητικού κέντρου του Ολυμπιακού. Στον χώρο όπου, με την πολύτιμη βοήθεια της Μαρίνας Τσαλή, ο διεθνής άσος μοιράστηκε μαζί μας για λογαριασμό της «Ομάδας» σκέψεις για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τον τρόπο που ονειρεύεται την ίδια τη ζωή του. Στο μέλλον. Από τον Ολυμπιακό και… πέρα, όπου πάλι τον Ολυμπιακό συναντάς!
Παράξενη εικόνα; Καθόλου. Στο «σπίτι» του μας φιλοξένησε. Στο «σπίτι» του τον συναντήσαμε, μιας και «σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά» όπως όρισε δύο χιλιάδες χρόνια πριν ο ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος ο πρεσβύτερος. Στη χώρα του. Στην ομάδα του. Στη γαλήνη του. Στον Ρέντη «που ήταν ωραίο, αλλά έχει γίνει ακόμη πιο ωραίο. Ο Ολυμπιακός είναι μια από τις λίγες ομάδες στην Ευρώπη που έχουν τόσο όμορφο γήπεδο και τόσο όμορφο αθλητικό κέντρο ταυτόχρονα». Σε όσα του έλειψαν από τον Αύγουστο του ’12, όσα απολαμβάνει ξανά εδώ και μερικές ημέρες. Οχι, αυτή τη φορά ο Βέλγος δεν ήρθε για να φύγει. Γύρισε αποφασισμένος για να μείνει. Για πάντα. Και εδώ δεν πρόκειται για κάποιο παιχνίδι με τις λέξεις, αλλά για τα ίδια τα συναισθήματα. «Είναι πολύ ιδιαίτερη η Ελλάδα για μένα. Ισως να μην μπορώ να το εξηγήσω, σωστά. Κάτι που βρίσκεται μέσα μου. Εδώ είναι το σπίτι μου. Η χώρα μου, η ομάδα μου, οι άνθρωποί μου. Ετσι αισθάνομαι. Πραγματικά θα ήθελα εδώ να ζήσω για πάντα με την οικογένειά μου. Να τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό και έπειτα να δουλέψω για τον Ολυμπιακό».
Πώς θα ήθελε λοιπόν να τον βρει το… 2028 όταν και θα σαρανταρίζει; «Σε δέκα χρόνια; Ναι, να είμαι εδώ. Αυτό θέλουμε όλοι στην οικογένειά μου. Ξέρεις, αυτές τις ημέρες ψάχνω να αγοράσω σπίτι για να εγκατασταθώ μόνιμα. Σπίτι είναι όπου είσαι ευτυχισμένος» παραδέχεται. Λίγα λεπτά πριν, είχε περάσει από την αίθουσα ο Φρανσουά Μοντεστό. Η… σύγκριση λοιπόν αναπόφευκτη: «Ναι, να… να γίνω Μοντέστο (γέλια). Να γίνω Καρεμπέ. Να ζήσω στην ομάδα, να συνεχίζω να προσφέρω από άλλο πόστο. Να μάθω να μιλάω ελληνικά, να μεγαλώσουν εδώ τα παιδιά μου. Ηξερα κάποιες λέξεις από την πρώτη φορά, αλλά είναι αλήθεια πως έχω ξεχάσει πολλά. Δεν πειράζει. Θα τα βελτιώσω τώρα. Μόνο λέξεις ξέχασα από όσα πέρασα εδώ. Τίποτε άλλο. Χαίρομαι τόσο πολύ που ξαναβρίσκω εκείνους τους ανθρώπους και πραγματικά δεν θέλω κάτι παραπάνω. Θέλω να ζήσω τα ίδια. Οπως τότε. Και να συνεχίσουμε τις νίκες. Οπως τότε. Γιατί αν δεν κερδίζεις, τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Οι νίκες φέρνουν τις επιτυχίες».

Από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι θα επιστρέψω

Η μάχη για την επιστροφή στον Ολυμπιακό, η σφήνα της Βόλφσμπουργκ,η καταλυτική παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Το «πάρτι»στο αεροδρόμιο, ο Ιμπαγάσα στη μηχανή του χρόνου, το κάρμαμε τους ισπανούς προπονητές, το πρωτάθλημα και οι αντίπαλοι

Δεν πρόκειται για μια τυχαία περίπτωση επιστροφής. Μία από τις πολλές που κάποια στιγμή προκύπτουν (και) στο ποδόσφαιρο. Ο – άρτι αφιχθείς – Κέβιν Μιραλάς δεν είναι απλά ένας σπουδαίος επιθετικός με ιδιαίτερο παρελθόν σε φόντο ερυθρόλευκο. Είναι το πρόσωπο μιας εποχής για τον Ολυμπιακό. Αν έξω από το Καραϊσκάκης στήνονταν κάλπες για το ερώτημα «Ποιον θα ήθελες να ξαναδείς να φορά τα χρώματα της ομάδας;», το ποσοστό που θα αντιστοιχούσε στον βέλγο επιθετικό θα παρέπεμπε σε δημοψήφισμα στη… Βόρεια Κορέα. Οχι άδικα. Το Λιμάνι ανέκαθεν μαγευόταν από τους αρτίστες της μπάλας. Και ο Κέκε, όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί ο φίλος του Γκιγιόμ Ζιλέ («δεν σημαίνει κάτι, απλά έτσι με έλεγαν μικρό»), είναι ένας από αυτούς. Αρτίστας…

Πριν από τον Ζιλέ βεβαίως «που είναι απίστευτο ότι είναι εδώ μαζί με τον Προτό», βράδυ Κυριακής (7/1), έκαναν τη νύχτα μέρα μπροστά από την Πύλη 7 του αεροδρομίου χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού για χάρη του. Μια ιστορία από εκείνες που σε σημαδεύουν. «Πρώτη φορά μού συνέβη κάτι τέτοιο. Οι φίλαθλοί μας εκεί για μένα. Με έκαναν να νιώσω ευτυχισμένος. Μου έδειξαν την αγάπη τους. Με γέμισαν δύναμη και αυτοπεποίθηση για να δουλέψω ακόμη περισσότερο και να τους κάνω και εγώ χαρούμενους» λέει σαν να (ξανα)φέρνει την εικόνα στο μυαλό του. Πριν βεβαίως μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής, είχε προλάβει να μιλήσει με πολλούς. «Δεν σταμάτησε να χτυπά το τηλέφωνό μου από την ώρα που έγινε γνωστό» επιβεβαίωσε. Ποιον κάλεσε εκείνος πρώτο; «Τον πατέρα μου. Ηξερε πάντα τι ήθελα, ήξερε ότι η μοναδική μου επιλογή, παρά τις πολλές προτάσεις που είχα, ήταν ο Ολυμπιακός. Οταν έγινε λοιπόν, τον ενημέρωσα άμεσα».

Για να επιστρέψει ο Κέβιν Μιραλάς, δόθηκε μάχη επί βρετανικού εδάφους. Χρειάστηκε μάλιστα η καταλυτική παρέμβαση του ίδιου του Βαγγέλη Μαρινάκη, ώστε η Εβερτον να κάμψει τις αντιστάσεις της και να συμφωνήσει ώστε ο 30χρονος να φέρει τον χρόνο… πίσω. «Η συμμετοχή του στη διαπραγμάτευση ήταν καθοριστική. Η Εβερτον είχε κάνει εκείνες τις ημέρες μια αγορά (σ.σ.: με 22 εκατ. ευρώ τον Τζενκ Τοσούν) και τα πράγματα ήταν δύσκολα για τη συμφωνία λόγω των απαιτήσεών της αλλά και του ενδιαφέροντος που υπήρχε για εμένα από άλλες ομάδες. Ο κύριος Μαρινάκης μεσολάβησε και έκανε πάρα πολλές προσπάθειες για να προκύψει η συμφωνία. Ηξερε ο κύριος πρόεδρος ότι ήθελα πάρα πολύ να γυρίσω. Και νομίζω πως έκανε τα πάντα για αυτό» αποκαλύπτει ο κάτοχος της φανέλας με το 11. Ποιες ομάδες ήταν στο κόλπο; Η Βόλφσμπουργκ, για παράδειγμα. Αλλά το… έκοψε ο ίδιος: «Δύο ημέρες πριν συμφωνήσουμε για την επιστροφή μου, δέχτηκα τηλεφωνήματα από τον τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή της Βόλφσμπουργκ. Τους ευχαρίστησα πολύ για το ενδιαφέρον. Τους εξήγησα όμως. Είχα αποφασίσει. Θα βρισκόμουν στη Βόλφσμπουργκ ή κάπου αλλού, μόνο αν ο Ολυμπιακός και η Εβερτον δεν έβρισκαν τρόπο συμφωνίας».

«Ηταν παράξενο»

Αυτό το ντιλ o Μιραλάς το περίμενε χρόνια: ουσιαστικά από τον Αύγουστο του ‘12 όταν έφυγε για την Αγγλία. «Ξέρεις, στενοχωρήθηκα πολύ όταν ήρθε εκείνη η σπουδαία πρόταση. Στενοχωρήθηκα που έπρεπε να φύγω. Και εγώ, και η οικογένειά μου, και ο πρόεδρος. Προσπαθήσαμε πολύ και τότε να βρούμε μια λύση. Με λύπη αποχωριστήκαμε. Πάντα όμως είχα στο μυαλό μου ότι θα γυρίσω. Πήγα στην Αγγλία ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψω». Ενδιάμεσα και όσο στην Εβερτον τα πήγαινε περίφημα εμφανίστηκαν ακόμη πιο… επώνυμες ενδιαφερόμενες. Η Λίβερπουλ, η Ντόρτμουντ, η Ατλέτικο Μαδρίτης. «Αλήθεια, είχα πολλές προτάσεις. Και από τις ομάδες που είπες υπήρχε ενδιαφέρον. Εγώ όμως δεν ήθελα να πάω. Ηταν δύσκολο να δεχθώ ακόμη και στην Αγγλία. Ηξερα ότι δεν θα είναι όπως εδώ. Πραγματικά είναι παράξενο, μου συνέβαινε κάτι τόσο καλό και εγώ είχα κατά νου πριν φύγω από την Ελλάδα πώς θα μείνω εδώ. Και όταν έφυγα, πώς θα επιστρέψω».

Κάρμα με τους Ισπανούς

Συμπτωματικά μαζί του στην Ελλάδα κατέφθασε ο Οσκαρ Γκαρσία. Ενας ακόμη ισπανός προπονητής που συναντά στην καριέρα του, μετά τον Ερνέστο Βαλβέρδε αλλά και τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, με τον οποίο συνεργάστηκε στην Εβερτον και τώρα στην εθνική ομάδα του Βελγίου. Κάτι σαν κάρμα. «Ναι, πολλοί οι ισπανοί προπονητές στην καριέρα μου. Με έχουν βοηθήσει και υποστηρίξει. Τους οφείλω πολλά. Είναι σημαντικό ότι καταλαβαίνω τη γλώσσα τους (σ.σ.: ο πατέρας του, Χοσέ, έχει γεννηθεί στην Ισπανία). Πιστεύω ότι έτσι θα γίνει και τώρα με τον Οσκαρ Γκαρσία. Εχουμε καλή επικοινωνία και το ισπανικό στυλ ποδοσφαίρου είναι αυτό που μου ταιριάζει και μου αρέσει. Το γρήγορο, επιθετικό ποδόσφαιρο, η πίεση ψηλά. Είναι πολύ καλό ότι θα το εφαρμόσουμε και πάλι στον Ολυμπιακό. Θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά πιστεύω θα συμβεί ξανά και θα είναι ωραίο».

Οταν έρθουν τα δύσκολα θα είμαι στο 100%

Πίσω λοιπόν στο παιχνίδι. Πίσω στον Ολυμπιακό: ήδη τη φανέλα με το 11 τη φόρεσε στο ματς Κυπέλλου με τον Πλατανιά. «Μου έκανε καλό η συμμετοχή μου σε αυτό το παιχνίδι. Χρειάζομαι λίγο χρόνο για να επανέλθω στο 100%. Ξέρω ότι πρέπει αυτό να γίνει σύντομα, γιατί τον Φεβρουάριο έχουμε πολύ σημαντικά παιχνίδια». Στον Ολυμπιακό τού 2010-12 δέσποζαν φυσιογνωμίες. Ποιον θα ήθελε να πατήσει έναν κουμπί και να τον… επαναφέρει εν έτει 2018. «Μα φυσικά τον Αριέλ Ιμπαγάσα. Τον αγαπώ πολύ ως άνθρωπο, ήταν όμως και μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ο μοναδικός που ήξερε πάντα πού και πότε ήθελα ακριβώς την μπάλα για να σκοράρω». Στην πρώτη του θητεία ο Μιραλάς έβαλε 34 γκολ, όλα για το πρωτάθλημα, και μεταξύ αυτών σε όλα τα εντός και εκτός έδρας ντέρμπι. Ποιο ξεχωρίζει; «Εκείνο στο πρώτο ματς με τον Παναθηναϊκό. Ανάμεικτα συναισθήματα γιατί τελικά χάσαμε, αλλά ήταν πολύ ωραίο γκολ». Φυσικά θα χρειαστούν και άλλα για να παραμείνει ο τίτλος του πρωταθλητή στον Πειραιά: «Το ξέρω ότι με τον Ολυμπιακό έχω σκοράρει μόνο στο πρωτάθλημα. Δεν με πειράζει. Αρκεί να πετύχω και άλλα (γέλια)».

«Από εμάς εξαρτάται»

Πώς του φαίνεται η Σούπερ Λίγκα και η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί; «Είμαστε πρώτοι. Εκεί θέλουμε να μείνουμε. Να πάρουμε τον τίτλο. Θα κάνουμε τα πάντα για αυτό. Εχω δει αρκετά φετινά παιχνίδια. Γνωρίστηκα με όλα τα παιδιά. Νιώθω ότι ήδη ξέρω καλά την ομάδα». Και οι αντίπαλοι; «Ξέρω τις ομάδες που είναι ψηλά στη βαθμολογία και σίγουρα τον Παναθηναϊκό. Εχουμε στην έδρα μας τα ματς με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Τον ΠΑΟΚ εκτός. Εξαρτάται από εμάς. Αν δεν κάνουμε λάθη, τότε όλα θα πάνε καλά. Θα είμαστε πρωταθλητές».

«Ηδη έφαγα μουσακά»

Ασχετο, αλλά μπήκαμε στον (γαστρονομικό) πειρασμό. Αγαπημένο του φαγητό ο μουσακάς είχε πει σε παλιότερη συνέντευξη. Αντί επιλόγου λοιπόν τον ρωτήσαμε. Αν είναι αλήθεια, και αν τέλος πάντων ανυπομονεί: «Ηδη πρόλαβα» μας είπε με το χαμόγελο μικρού παιδιού που μόλις το συνέλαβαν με το χέρι στο… βάζο!

Τελευταία Νέα