Ειδήσεις και παραλειπόμενα, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, που την τελευταία εβδομάδα μπήκαν από τις πόρτες, τα παράθυρα και τους φεγγίτες της επικαιρότητας. Στις Χρυσές Σφαίρες δέκα μαύρα φουστάνια και άλλα τόσα ολόμαυρα σμόκιν «χολιγουντοποιούν» μια κίνηση που από καταγγελία σκανδάλων μεταλλάχθηκε σε ένα είδος νεομακαρθισμού. Ενα μιντιακό λαϊκό δικαστήριο που μόνο με καταγγελίες αλιευμένες από βάθη δεκαετιών τιμωρεί, απολύει, αλλάζει ρόλους, καταδικάζει ταλέντα. Η Κατρίν Ντενέβ, με την αταβιστική, θηλυκή σοφία της Ευρωπαίας, καταγγέλλει το αυτονόητο –το κυνήγι μαγισσών και την ποινικοποίηση του φλερτ. Αναγγέλλεται η κυκλοφορία του πρώτου αρσενικού ρομπότ του σεξ που θα έχει τεχνητή νοημοσύνη και ρυθμιζόμενο, πλην ακάθεκτο, βιονικό πέος. Σε ένα από τα πιο δημοφιλή, διεθνώς, σίριαλ της τελευταίας εικοσαετίας, τα «Φιλαράκια», εντοπίζονται αίφνης παρεκτροπές ως προς το body shaming, την ομοφοβία και άλλες αιχμές του δόρατος της σύγχρονης πολιτικής κορεκτίλας. Και οι φίλες μου, επί προσωπικού αυτό, που στα thirty something τους έλιωναν τα ψηλοτάκουνα πασούμια τους προσπαθώντας να ξεπατικώσουν τα στραβοπατήματα της Κάρι Μπράντσο από το «Sex and the City», τώρα που αρχίζουν να ατενίζουν τα πενήντα, έχουν μετατραπεί σε χαριτωμένες μαινάδες, θεματοφύλακες του #metoo.
Εντάξει, το καταλάβαμε. Περνάμε μια περίοδο νεοπουριτανισμού, καθόλου αποκομμένη από το σύγχρονο τοπίο των πολιτικών τάσεων, καθόλου άσχετη με τους ιδεολογικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς που συντελούνται. Καλωσήρθαμε στην εποχή των φοβικών εραστών, των κανόνων και της διαμάχης των δύο φύλων στα χρόνια που, ως σεξουαλική ταυτότητα, διεκδικείται το «it». Ας ξαναπαίξουμε για λίγο εκείνο το νηπιακό «Αγόρια τσολιάδες, κορίτσια μαρμελάδες» –ή κάπως έτσι. Ευτυχώς για όλους μας, ο έρωτας είναι ανίκητος στη μάχη των ιδεοληψιών. Το λέει και ο Σοφοκλής.
