Καλά λένε ότι οι σύζυγοι το μαθαίνουν πάντα τελευταίοι. Αντιλαμβάνεστε το σκηνικό. Μία νέα ανυποψίαστη γυναίκα, εργαζόμενη επιστήμων και μητέρα, κάθε πρωί, αποχαιρετά τον άντρα της, σίγουρη ότι εκείνος τής είναι πιστός και αμετακίνητος στις κοινές τους ιδέες και αξίες, και αυτός πίσω από την πλάτη της την προδίδει ξεδιάντροπα. Η καημένη ούτε που διανοείται ότι ο λεγάμενος έχει πάψει προ πολλού να είναι το αγνό αριστερό αγόρι με την ηθική υπεροχή και τη φλογερή ιδεολογία που είχε κάποτε ερωτευτεί. Τώρα κρυφά από κείνη τα έχει μπλέξει με όποιους και ό,τι μισούσαν μέχρι τώρα και η φουκαριάρα δεν έχει καταλάβει Χριστό.
Πρώτα πρώτα δεν ξέρει ότι ο δικός της κάθε μέρα νταραβερίζεται με εθνικιστές, ρατσιστές, στρατοκράτες, σεξιστές ακροδεξιούς, αυτός που μεγάλωσε μαζί της με το αριστερό πανανθρώπινο όραμα της ισότητας, της ειρήνης, του αντιμιλιταρισμού και του διεθνισμού. Την ώρα που εκείνη ζει στην αριστερή κοσμάρα της, ο κύριος αγκαλιάζεται περιπαθώς δημοσίως με τον διαπρεπέστερο ακροδεξιό της χώρας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ασε που όλη την ώρα τρέχει με τον κολλητό του από Αρχιεπίσκοπο σε Ευχέλαιο κι από Παναγιά σε μοναστήρι, ενώ αυτοί ήταν άθεα παιδιά που δεν είχαν καν παντρευτεί.
Εκτός των άλλων, έχει αλλάξει δουλειά και δεν της το έχει πει. Τον χαιρετά κάθε πρωί σίγουρη ότι πάει στην παλιά του εργασία, προϊστάμενος στο αντιμνημονιακό εργοστάσιο, και αυτός έχει πιάσει δουλειά στους απέναντι, στην πολυεθνική των μηνημονιακών. Τώρα είναι στη δούλεψη των τοκογλύφων, των τραπεζιτών και των διεθνών αρπακτικών και δουλειά του είναι να ξεζουμίζει τα θύματά τους, να τους παίρνει οικονομίες και σπίτια. Φανταστείτε πόσο θα κεραυνοβοληθεί η φουκαριάρα αν μάθει ότι ο ασυμβίβαστος επαναστάτης σήμερα είναι ένας κοινός εισπράκτορας φόρων, ένας εκτελεστής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Πως πια έχει καταντήσει να εκπροσωπεί ό,τι μαζί πολεμούσαν σε όλη τους τη ζωή, και ό,τι αυτή, συνεπής και αμόλυντη ιδεολογικά, πολεμά ακόμα.
Αυτή που έχει λιώσει παπούτσια μαζί του σε διαδηλώσεις για τις Αμυγδαλέζες και τις Υπατίες και στα κινήματα για την αλληλεγγύη των λαών δεν γνωρίζει η αθώα ότι εκείνο το αγνό το παλικάρι που μεγάλωνε μαζί του τώρα έχει στοιβαγμένους σαν σαρδέλες κακόμοιρους μετανάστες σε σκηνές, παιδάκια που καίγονται από τις θερμάστρες και γυναίκες που φορούν πάνες για να μην τις βιάσουν στις τουαλέτες. Το αριστερό κορίτσι, που πάλευε με τον σύντροφό της για τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε κατατρεγμένου Οτζαλάν, πού νά ‘ξερε ότι ο δικός της είναι έτοιμος να πακετάρει και να στείλει συστημένους στα μπουντρούμια του Ερντογάν, και ίσως στον θάνατο, 8 τούρκους αξιωματικούς, κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαιωμάτων και κράτους δικαίου.
Είναι πολύ άσχημο πράγμα η σύζυγος να μην ξέρει αυτό που ξέρουν όλοι οι άλλοι. Να συνεχίζει τη ζωή της ανέπαφη με την πραγματικότητα και να νομίζει ότι τα ακριβά μοντελάκια που αντικατέστησαν τις κλαρωτές φούστες, τα Prada που πήραν στα πέλματά της τη θέση των πέτσινων σανδαλιών δεν ήταν γιατί ήρθε ο σοσιαλισμός και οι ζωές όλων βελτιώθηκαν. Ηταν απλά γιατί ο σύντροφός της την απατά συστηματικά με όποια νεοφιλελεύθερη αμαρτία βρεθεί στον δρόμο του.

Η Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια του γραφείου Τύπου του Ποταμιού