Στο πρόσωπο του Γιώργου Βασιλειάδη η κυβέρνηση απέκτησε τον δικό της Αμέρικο Βεσπούκι. Ο υφυπουργός Αθλητισμού ανακάλυψε πως ο Ολυμπιακός προσπαθεί να πολιτικοποιήσει το ποδόσφαιρο.
Μα καλά, οι σύμβουλοί του δεν τον έχουν ενημερώσει πως το ποδόσφαιρο είναι το κατ’ εξοχήν πολιτικοποιημένο άθλημα λόγω της δυναμικής και της ευρείας αποδοχής του από τον κόσμο;
Δεν έχει ακούσει για τον ρόλο της Μπαρτσελόνα στο ισπανικό πολιτικό περιβάλλον; Για τον Μπερλουσκόνι που αναρριχήθηκε στην πρωθυπουργία της Ιταλίας με όχημα τη Μίλαν; Τον Tzορtζ Γουεά που εξαργύρωσε τη δημοφιλία του από το ποδόσφαιρο για να γίνει πρόεδρος της Λιβερίας; Για τον Φράνκο που έκανε πολιτική μέσω της Ρεάλ;
Δεν του έχει πει κανείς για το προπύργιο των ιταλών αριστερών στη Λιβόρνο και τους νεοναζί της Λάτσιο;
Ο Ολυμπιακός δεν πολιτικοποιεί το ποδόσφαιρο, αλλά οι κυβερνώντες ποδοσφαιροποιούν την πολιτική δανειζόμενοι όρους από το παιχνίδι ή κάνοντας πολιτικό παιχνίδι με την μπάλα. Ο υφυπουργός ξεχνά πως ο Ολυμπιακός και η ηγεσία του έχουν στοχοποιηθεί πολλάκις από κυβερνητικά στελέχη προς άγραν ψήφων ανάμεσα στους υποστηρικτές των αντιπάλων των Ερυθρολεύκων.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό πως μέσα στη λαίλαπα των Μνημονίων κανένας υπουργός δεν είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί. Η πολιτική φυρονεριά προκλήθηκε μόνο όταν ο φοιβόληπτος ποδοσφαιροποίησε την πολιτική. Αλλά μάλλον δεν το αντιλήφθηκε ο υφυπουργός.
