Οχι μόνο δεν θα ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό το αφήγημα της «καθαρής εξόδου». Θα ήταν και πολύ κάλπικο. Οι κυβερνώντες θα επαναλάμβαναν ουσιαστικά το βαρύ και δαπανηρό ολίσθημα που είχαν διαπράξει ως αντιπολίτευση όταν υπόσχονταν στους πολίτες ότι θα καταργήσουν το Μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο.
Από τη χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή αλλά και σχόλια διαφόρων στελεχών του φαίνεται πως αυτή τη φορά ο πήχης των προσδοκιών δεν θα μπει τόσο ψηλά. Η κυβέρνηση δείχνει να έχει αντιληφθεί πως ένα νέο εξωπραγματικό αφήγημα όχι μόνο δεν θα εξυπηρετούσε τους εκλογικούς της σχεδιασμούς, αλλά επιπλέον θα την έφερνε αντιμέτωπη με μια ακόμη ηχηρή διάψευση των προσδοκιών. Και η διάψευση των προσδοκιών δεν φέρνει παρά ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, ακόμη περισσότερη οργή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους παρατάθηκε η κρίση στη χώρα μας, σε αντίθεση με άλλες χώρες που είχαν υπαχθεί σε Μνημόνια, ήταν η συστηματική καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στην κοινή γνώμη. Η «καθαρή έξοδος» θα ήταν ακόμη μια απόπειρα ψευδαίσθησης. Της ψευδαίσθησης ότι η χώρα θα βγει στις αγορές χωρίς βάρη, χωρίς υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές της, χωρίς επιτροπείες. Σε τέτοιες συνθήκες τεχνητού παραδείσου ο κίνδυνος μιας νέας διολίσθησης θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος.
Η αλήθεια έχει πολιτικό κόστος που δεν μπορούν να σηκώσουν οι κυβερνώντες. Αλλά το κοινωνικό και οικονομικό κόστος του ψεύδους είναι πολλαπλάσιο. Και πέφτει στους ώμους των πολιτών.
