Πριν απαντήσουμε σε αυτό το δύσκολο ερώτημα, πρέπει να προσδιορίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τη νεφελώδη έννοια «χοντράδα». Δεν εξυπακούεται ότι αυτό που είναι χοντράδα για σένα είναι χοντράδα και για μένα. Είναι χοντράδα, λόγου χάριν, άλλα να λες ότι θα κάνεις και άλλα να κάνεις; Εάν κρίνουμε από τη σπουδή της Εφης Αχτσιόγλου να κλείσει τον λογαριασμό της στο twitter μόλις ανέλαβε το υπουργείο Εργασίας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, για την ίδια τουλάχιστον, οι απόψεις της πριν υπουργοποιηθεί ήταν χοντράδες, πιο μεγάλες και από τη μύτη του Πινόκιο, οπότε ορθώς σκέφτηκε να τις κρύψει κάτω από το χαλί. Οταν όμως το χαλί σηκώθηκε (υπάρχει και το άτιμο το YouTube, το μαρτυριάρικο) και οι απόψεις της αποκαλύφθηκαν, η κοινή γνώμη δεν έμεινε με το στόμα ανοιχτό, απεναντίας, στωικά αναστέναξε πως, εάν έπρεπε να παραιτείται κάθε πολιτικός για τις προεκλογικές του χοντράδες, δεν θα έμενε ούτε κοινοβουλευτικό κολυμπηθρόξυλο. Οι πολιτικοί μας είναι σαν τον Τζέιμς Μποντ. Με μόνη τη διαφορά, αντί για license to kill, έχουν license to lie.
Ας πούμε λοιπόν ότι υπάρχουν χοντράδες δύο ταχυτήτων –εκείνες που έχουν γίνει πια ένα με το χοντρό πετσί μας, όπως τα αυθαίρετα που με τον καιρό νομιμοποιούνται, κι εκείνες που εξακολουθούν να μας σοκάρουν. Φοβάμαι πως ούτε τώρα προσεγγίσαμε τον προσδιορισμό. Πάρτε για παράδειγμα τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Οι ΑΝΕΛ είναι για τις χοντράδες ό,τι η Κολομβία για την κοκαΐνη. Ενα απέραντο Ελντοράντο. Ειλικρινά, εάν ανατρέξετε στους φεϊσμπουκικούς λογαριασμούς των Ψεκασμένων, από τον τελευταίο οπαδό τους έως τον Πάνο Κούγκι Καμμένο, δεν θα βρείτε χοντράδα που να μην έχει ειπωθεί. Ρατσιστική χοντράδα θέλετε, αντισημιτική θέλετε, εθνοκάπηλη, θρησκοκάπηλη, ομοφοβική –από όλες τις χοντράδες έχει ο μπαξές. Ο βουλευτής Δημήτρης Καμμένος, που έριξε πρώτος το σύνθημα για την αποπομπή και τη διαπόμπευση του Κώστα Ζουράρι, είχε αναρτήσει την πύλη του Αουσβιτς ως την πύλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είχε ισχυριστεί πως είχαν προειδοποιηθεί όλοι οι εβραίοι υπάλληλοι των Δίδυμων Πύργων ώστε να μην πατήσουν εκεί το πόδι τους την 11η Σεπτεμβρίου (μια ανάρτηση ηλίθια, πέραν των άλλων, διότι έχουν δημοσιοποιηθεί τα ονόματα των Εβραίων που συγκαταλέγονται στα θύματα). Δεν ήταν χοντράδες αυτές; Μια χαρά χοντράδες ήταν, ικανές να κατατάξουν τον Δημήτρη Καμμένο στους πιο θνησιγενείς υπουργούς ανά την υφήλιο, αλλά η κατοπινή του σταδιοδρομία –και βουλευτής της συγκυβέρνησης παρέμεινε και ως ένας από τους αντιπροέδρους της Βουλής εκλέχτηκε –καταδεικνύει ότι η κοινή γνώμη δεν θορυβήθηκε και τόσο από τις αναρτήσεις του. Σιγά το έγκλημα, βρε αδερφέ. Το άλλο με τους Εβραίους το ξέρετε;
Ο ίδιος ο Κώστας Ζουράρις έχει μακρά παράδοση στις χοντράδες, τις ευρωφοβικές κατά προτίμηση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ζουράρις ήταν ο πρώτος που καθιέρωσε τον όρο «ευρωλιγούρης» ήδη από τη δεκαετία του 1990, παρέχοντας μια πρωθύστερη λοιδορία σε κάθε μελλοντικό ημιαναλφάβητο Ελληναρά για να έχει να πορεύεται. Η αβάσταχτη ελαφρότητα αυτής της χώρας τον καταδίκασε για μία από τις πιο ασήμαντες χοντράδες του, όπως κάποτε οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδίκασαν τον Αλ Καπόνε, έναν από τους πιο στυγερούς δολοφόνους, για φορολογική διαφυγή. Τι ασυγχώρητο έπραξε ο Ζουράρις; Εστειλε μέσω των ερτζιανών όλες τις θερμές ευχές που ανταλλάσσουν κάθε Κυριακή οι φίλαθλοι διά ζώσης. Μας βοηθάει, ωστόσο, να κατανοήσουμε και πόσο παραπλανητικό είναι το αρχικό μας ερώτημα. Δεν έχει σημασία πόσες χοντράδες λες. Σημασία έχει ποιος είσαι εσύ και πού τις απευθύνεις.
Τελευταία Νέα