«Κανείς απ’ όσους ξέρω δεν μπορούσε να προβλέψει την Αμερική που ζούμε σήμερα». Ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας Φίλιπ Ροθ είναι απογοητευμένος απ’ όσα βλέπει γύρω του. «Κανείς δεν ήταν ικανός να φανταστεί ότι η καταστροφή του 21ου αιώνα που θα χτυπούσε τις ΗΠΑ, η πιο εξευτελιστική καταστροφή, θα εμφανιζόταν όχι με την τρομερή περιβολή ενός oργουελιανού Big Brother αλλά με αυτή τη δυσοίωνα γελοία φιγούρα του αλαζόνα κλόουν, βγαλμένη κατευθείαν από την comedia dell’ arte. Πόσο αφελής ήμουν το 1960 να πιστεύω ότι ήμουν ένας Αμερικανός που ζούσε σε παράλογους καιρούς! Πόσο γραφικός! Αλλά πάλι, τι θα μπορούσα να ξέρω το 1960 για το 1963 ή το 1974, το 2001 ή το 2016;», αναρωτιέται σε συνέντευξή του στους «New York Times».

Κι όμως, κάποιοι θεωρούν ότι «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», που κυκλοφόρησε το 2004, ήταν προφητικό βιβλίο. «Οσο προφητικό κι αν φαίνεται, υπάρχει σίγουρα μια τεράστια διαφορά μεταξύ των πολιτικών συνθηκών που επινόησα στο βιβλίο μου για τις ΗΠΑ του 1940 και τη σημερινή πολιτική συμφορά. Υπάρχει διαφορά αναστήματος μεταξύ του προέδρου Λίντμπεργκ και του προέδρου Τραμπ. Ο ήρωάς μου, ο Τσαρλς Λίντμπεργκ μπορεί να ήταν ρατσιστής, αντισημίτης και συμπαθών τον φασισμό αλλά, λόγω του αεροπορικού του άθλου, υπήρξε ήρωας σε αυτή τη χώρα, 13 χρόνια πριν το σημείο από το οποίο αρχίζει η ιστορία μου. Ο Τραμπ, συγκριτικά, είναι μια τεράστια απάτη, το σατανικό άθροισμα των ελαττωμάτων του, ελλειπής στα πάντα εκτός από την κούφια ιδεολογία ενός μεγαλομανούς».

Ενα από τα αγαπημένα του θέματα είναι η ανδρική σεξουαλική επιθυμία και οι πολλές εκφάνσεις της. Τι σκέφτεται για τα όσα συμβαίνουν σήμερα, με πολλές γυναίκες να καταγγέλλουν άνδρες σε υψηλές θέσεις για σεξουαλική παρενόχληση; «Πράγματι, ως συγγραφέας έχω γράψει για άνδρες προσκολημένους σε σεξουαλικούς πειρασμούς. Ανδρες που ασχολούνται με το επίμονο κάλεσμα της σεξουαλικής ηδονής, τις χυδαίες επιθυμίες και τους εμμονικούς πόθους, ακόμα και τα ταμπού. Ολες αυτές τις δεκαετίες έχω φανταστεί μια μικρή παρέα ανήσυχων ανδρών που διακατέχονται από τέτοιες εμπρηστικές δυνάμεις. Προσπάθησα να μη συμβιβαστώ στην απόδοση τέτοιων ανδρών όπως είναι –ερεθισμένοι, πιασμένοι στην μέγγενη του σαρκικού πάθους, μπροστά σε πλήθος ψυχολογικών και ηθικών διλημμάτων, στην επιτακτική ανάγκη άμεσης ικανοποίησης της επιθυμίας. Εχω εντρυφήσει όχι απλά στο αρσενικό κεφάλι, αλλά στην πραγματικότητα αυτών των παρορμήσεων, των οποίων η εμμονική πίεση μπορεί να απειλήσει τη λογική κάποιου, παρορμήσεις κάποιες φορές τόσο έντονες, ώστε να φαίνονται ως μορφή τρέλας. Συνεπώς, καμία από αυτές τις ακραίες συμπεριφορές, για τις οποίες διαβάζω στις εφημερίδες τον τελευταίο καιρό, δεν με εξέπληξε».